Bleeke luchten

[p. 16]

VIII. Onrust.

De hooge wolken droomen, blank als schuim.

De zonnebloeme' omzoemt een bijentros.

En zoele wind waait gouden blaadren los

En speelt er bal mee door het blauwe ruim.

Door de open ramen blinkt de zon al ros

En 'k voel in fel een hartklop: ik verzuim

Een groote vreugd, die bracht mij lichten luim,

Melodisch lied en blijen rozeblos.

[p. 17]

 

'k Ontvlied de stille kamer, o ik haat

 

Mijn kamer nu, 't lijkt me een gevang! - ik snel

 

Naar buiten. - Wee! nu kom ik al te laat.

 

 

 

Ik vind mijn vreugd niet hier, doch in mijn cel

 

Wacht zij wellicht op mij - dat 'k open laat

 

Voor haar mijn kamer weet zij zeker wel.