Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 549]
| |
Niet konnen krijgen hulp
Van, die verkoosen had
Tot d' Apostool'sche Staet,
Den Heer die 't al besat:
Niet konnen &c.
2. Soo zijnder tot dit werck,
En standt van Godes kerck,
Verkoosen seven mans,
In ware deughd vermaert,
Die Goods Diakenen
Sint Pieter heeft verklaert.
3. Hier onder wasser een
Sint Steven, die met steen
Daer na geworpen is,
En heeft gesmaeckt de dood,
Een man met deughd vervult,
By God en menschen groot.
4. Een man, die teyckens de'e,
Een man, die vroom belee
Dat d' Heer was Godes Soon;
Een Man die overwon
De Joden altemael,
Daer niemand tegen kon.
5. God d' Heyl'gen Geest had Hem
Gegeven moed, en stem,
Waer me'e Hy dorst, en kon
We'erleggen alle leer,
Die tegen Christum stree,
Wien toequam alle eer.
6. Hier uyt ontstondt een haet
Der Scholen, die groot quaet
Uytwercken wilden op
Des Heeren lieven vrind,
Die Hem met hart en daet
Oprecht'lijck had bemindt.
7. Sy hebben opgestre'en,
Met valsicheyd bele'en,
Dat Hy gesproken had
| |
[pagina 550]
| |
Veel last'ringhs tegen God,
Ja tegen Moysen oock,
En tegen haer gebod.
8. Des hebben sy het Volck
(Wiens sinnen als een wolck
Verand'ren) opgemaeckt,
De Ouderlingen me'e,
De Schriftgeleerde t'saem,
Die Hem de'en vatten dree.
9. Ach! Hy wordt vast geknocht,
En in den Raed gebrocht,
Waer valsch' getuygen staen,
Die Hem beswaerden veel,
En braeckten leugens uyt
Met eene volle keel.
10. Wy hebben selfs gehoort
Uyt sijne mond, dit woord,
Dat Jesus Christus sal
Verwoesten dese plaets,
En dat Hy breken sal
Ons' wet, en stand des Staets.
11. De Heeren sagen aen
Sint Steven, die begaen
In 't minsten niet en was,
Maer vrolijck van gelaet,
Hy scheen een Engel Goods
Te zijn aen all' den Raed.
12. Hy was aen God gehecht,
Hy vreesden heer noch knecht,
Hy straften groot en kleyn,
Hy sey al waer 't op stondt,
Hy wees haer boosheyd aen,
Hy sprack vroom uyt de mond.
,, 13. Hy sey, Ghy zijt verhart,
,, Uw' sinnen zijn verwart,
,, Ghy wederstaet Goods Geest,
,, G'lijck uwe Ouders de'en;
,, Ghy zijt van boosen aert,
| |
[pagina 551]
| |
,, Van ooren onbesne'en.
,, 14. G' hebt Christum uwen Heer,
,, Die was Rechtveerdigh seer,
,, Verrae'n, en omgebrocht,
Ghy hebt uw' Heer bespot,
Die u geschapen heeft,
Die is uw' waren God.
15. Als soo Sint Steven sprack,
En had we'erleydt de lack
Die Hem was opgeleydt,
Soo wierdt den Raed ontstelt,
Verbittert, en vergramt
Gelijck een Leeuw in 't veld.
16. Sint Stephanus slough op
Sijn oogh nae 's Hemels top,
En heeft de glory Goods
En Godes Soon aenschouwt,
Die met den Vader heeft
Al wat'er is, gebouwt.
17. Hy riep met groote vreughd,
In God sijn Heer verheught,
,, Ick sie, ick sie slaen op
,, Den Hemel, 'k sie Goods Soon
,, Aen 's Vaders rechter-hand,
Die my bereydt de kroon.
18. Toen heeft den boosen Raed
(Verwarrelt in hun quaed)
Geroepen overluydt,
En heeft haer oor' gestopt,
En Steven aengeranst,
En bitter uytgeschopt.
19. Geleydt is uyt de Stad
Dat Goddelijcke Vat,
Met Godes Geest vervult,
En d'wijl Hy wierdt gesteent
Heeft Hy uyt 's liefdens brand
Sijns vyands sond beweent.
20. Hy viel op d' aerd' ter ne'er,
| |
[pagina 552]
| |
Hy sey tot God sijn Heer,
Ey! laet toch, Heer! tot sond
Haer steenen strecken niet,
Dit bidd' ick U, ô Heer!
Ick die mijn bloed vergiet.
21. 't Woord naeuw'lijcx was geseydt,
En Hy van hier verscheydt,
Hy reyst van hier na God,
By wien Hy eeuwigh leeft,
Die voor sijn trouwe strijd,
Hem 's Hemels glory geeft.
22. Sint Steven! Godes vrind,
Die uwe haters mindt
Met eene rechte liefd',
Bidt dat wy oock dat doen,
Maeckt dat wy mogen 't quaedt,
Dat ons geschiedt, vergoe'n.
23. O eerste Martelaer!
'k Wensch U te volgen naer
Die niemand hebt ontsien:
Bidt dat ick Godes woord,
(Ontsiende niemand oyt)
Mach leeren soo 't behoort.
24. O Man verheven hoogh!
Slaet ne'er op die u oogh,
Die zijn met steen gequelt,
Met sulck een felle pijn;
Verkrijght toch hulp en troost
Voor die graveeligh zijn.
25. O noyt volpresen Held!
Siet hoe ons Satan quelt;
Hy loert, hy terght, hy luypt;
Reyckt uyt aen ons uw' hand;
Sint Steven! yv'righ bidt,
Bevrijdt ons van den brand.
26. O! die hebt God sien staen
Met sorgh voor U belae'n,
Toen Ghy waert in uw' strijd,
| |
[pagina 553]
| |
Verkrijght dat ick oock magh
Aensien den selfden God,
Nae mijnen jonghsten dagh.
|
|