Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 472]
| |
Stem:
| |
[pagina 473]
| |
 ke werck!
Nu wil 't Opper.
2. Xaveri! nu sal uwen Feest
Gehouden worden braef;
Met recht, want siet! Ghy zijt geweest
Goods yverichsten Slaef.
Dit getuycht Japon,,
Dit getuycht de Sonn',
Dit tuygen Sterr' en Maen;
Die uw' groote vlijd //
Sagen 't allen tijd
Met groot' verwond' ringh aen.
3. Dit sal getuygen d' Indiaen
Door U bekeert, Xavier!
Die sich tot Jesv Christi Vaen
Begaf door u bestier:
Die door U verlicht //
Sich bekent verplicht
Aen U te wesen zeer:
Want Ghy sonder rust //
Met besond' re lust
Hem baerden aen den Heer.
4. Sint Stevens geest in U verscheen,
Ghy waert niet dan een vlam.
Sint Pavlvm hebt Ghy na getre'en
Met lust, niet loom, niet lam.
Noyt waert Gh' afgeslaeft //
G' hebt gestaegh gedraeft,
Ghy vreesden vlam noch vier;
Niet heeft U belet //
Van des Heeren Wet
Te preecken, O Xavier!
5. Noyt uytgeput, noyt yl, noyt lens,
Noyt leech, noyt uytgedrooght,
Maer vol wierdt nae des Heeren wensch
Uw' yver, staegh verhooght.
| |
[pagina 474]
| |
Godes heyl'ge Woord //
Wiert met lust gehoort
Te vloejen uyt uw' mond:
Want de sonden weeck //
Op u soet gepreeck,
En Satan gingh te grond.
6. Den Duyvel raeckten op de vlucht,
Den Moriaen bekeert;
Dit was uw' preeckens schoone vrucht,
Xavier! van U begeert.
Uwe ziele-minn' //
Brocht ten hemel in
Den swarten Moriaen,
Die door U gewit //
In den hemel sit
Met witte kleed'ren aen.
7. Wat is dit, vrinden, dat ick hoor,
Wat Maar, wat vreemde klanck?
Wel hoe toch is den swarten Moor
Uyt swart geworden blanck?
Jae, dit wond're werck //
Vroght des Heeren Klerck,
Dien grooten Sant Xavier.
Sulck een groote kracht //
Hadt, en sulck een macht
Sijns liefdens krachtich vier.
8. Thien hondert duysend menschen heeft
Gedoopt Franciscvs hand,
Ruym twintich doon het leven geeft
Dees Christi groot Gesant.
En aenmerckt dient hier //
Hoe dien goe' Xavier
Dickmaels den etter zoogh
Met sijn eyge mond //
Uyt die was gewondt:
Dus Hem de liefd' bewoogh.
9. Is 't wonder dan dat desen Held,
Verzaedt met sulcke melck,
| |
[pagina 475]
| |
Noch zijnde op dees werelts veld,
Verblijdt door dese kelck,
En in God verheught //
Riep met groote vreughd,
,, Het is genoegh, O Heer!
,, Satis, satis est,
Dus riep Hy sijn best,
Och geeft my toch niet meer!
10. Hy heeft het onweer van de zee
Gestilt verscheyde reys.
Hy heeft geholpen aen de vree,
En aen oprechte peys
Die de hooghste trap //
Van de vyandschap
Trots waren op getre'en.
Moet dan Godes Knecht //
Die de liefd' dus vlecht,
Niet worden aengebe'en?
11. Wat zal hier van sijn suyverheyd,
En maeghdelijcke le'en,
(Die in de heete kalck geleyt,
Gaef bleven als een steen)
Seggen mijne tongh //
Die voor dese zongh,
En singen wil altijd
Dat sijn vleys, en ziel //
Suyver Hy behiel
Oock in de swaerdsten strijd.
12. In meerder deughden munten uyt
Dit zegen-rijcke Vat.
Waerom ick uytroep overluyt,
Hy is der deughden Schat,
Waer in alle deughd,
Die den Heer verheught,
Is 't samentlijck vergaert.
Hooge Heyligheyd,
('t Is genoegh geseyt)
Was in Xavier bewaert.
| |
[pagina 476]
| |
13. Hy was in gaven over-rijck,
Begaeft van alle kant,
En aen de groote Heyl'ge g'lijck
Door God-almachtichs hand.
Is het wonder dan //
Dat den Heyl 'ghste man
(Paus ALEXANDER) nu
In het Roomsch' Brevier ,,
Heeft gestelt, Xavier!
Nae des verdiensten U!
14. God d' Heyl'gen Geest heeft Hem daer toe
Geleyt, gestiert, beweeght,
Die wel rechtveerdich ('k weet niet hoe)
Der Heyl'gen deughden weeght.
Desen Wegenaer ,,
Stelt in 't openbaer
Franciscum nu ten toon;
Ende Hy begeert //
Datmen desen eert
Meer alsmen was gewoon.
15. Wel aen dan laet ons nae den sin
Van ALEXANDER, doen;
En met des herts oprechte min
Tot Sint Franciscvs spoen.
En sijn Heyl'ge Naem //
Roepen aen te saem,
En singen 't sijnder lof,
Zijt gegroet Xavier!
Weest ons goedertier,
Brenght ons tot 's hemels hof.
|
|
