Den singende swaen

Sinte Bartholomeus, Apostel. 24. Augusti.

Stem:
Die mindt, die lijdt veel pijn. Ofte:
Bruyd Christi, veel geluck. Ofte:
Treurt nu Brabandtsche Maeght.

HOoghwaerde Godes vrind,
Ick U geluck nu wensch,
Om dat vroom Ghy hebt ghestre'en
Voor God, die U bemind
Soo heeft, en alle mensch',
Dat Hy heeft de dood ghele'en.
Ick U nu groet //

[p. 338]

 

 

jae val oock U te voet,

 

Want Ghy dit waerdigh zijt,

 

Die eeuwigh zijt by God verblijdt.

 

Ick U nu.

 

2. Verlaten hebt G' u goet,

 

Ghy zijt gevolght den Heer,

 

G' Heb in armoeds noodt geleeft.

 

Ghy hebt met goede moed

 

Verkondicht Christi leer,

 

G' hebt voor vlam noch vuyr gebeeft,

 

Noch groot, noch kleyn // hebt Gy in 's werels pleyn

 

Ontsien, G' hebt vroom gekampt

 

In 't alderwaerdst' Apostels ampt.

 

3. Ghy hebt als een Trompet

 

In 't Indiaensche Land,

 

Uytgetrompt Goods heyligh Woord:

 

Ghy hebt des Heeren Wet

 

Die gene ingeplant

 

By wien 't nimmer was gehoort.

 

Ghy hebt bekeert // veel menschen, en vermeert

 

De ware Christi-Kerck;

 

By nacht en dach was dit u werck.

 

4. Maer als Ghy daer dat Volck

 

Tot Christum had gebrocht,

 

En daer veel had uytgestaen;

 

Soo zijt Ghy als een wolck

 

Gedreven, G' hebt gesocht

 

Na Armeenjen heen te gaen.

 

Van stad tot stad, hebt Ghy die waerde schat

 

Van Godes woord gedeelt,

 

Geen arbeyd heeft U oyt verveelt.

 

5. Ghy hebt den Astaroth,

 

Die daer wierd aengebe'en,

 

En als eenen God ge-eert,

[p. 339]

 

In d' naem van uwen God

 

Doen swijgen als een steen,

 

Waer door menigh zijn bekeert.

 

Door U oock is // 't is seker, 't is wis,

 

Het helsch' gebroed verjaeght;

 

Soo hebt Ghy, Bartel! God behaeght.

 

6. Tot 't waer Geloof hebt Ghy

 

Polymium geleydt

 

Met 't geheele Conincx hof,

 

Ja Ghy hebt daer oock by

 

Soo wonderlijck verbreydt

 

God Almachtighs eer en lof,

 

Dat Ghy tot Hem, door kracht van uwe stem

 

Bekeert hebt twalef Ste'en,

 

Die Jesum hebben aengebe'en.

 

7. Hier door verbittert zijn

 

De Priesters, die verstoort

 

Tisten op den Konincx Broe'r:

 

Sy waren vol fenijn,

 

Sy seyden, Ghy behoort

 

Wegh te nemen dit rumoer.

 

Want anders sal // dree komen tot een val,

 

En ondergangh dit Rijck,

 

't En zy dat Bartel wordt een Lijck.

 

8. Astyages dees re'en

 

Nam vlytich aen, en liet

 

Den Apostel vatten aen.

 

Men sagh gheensins geween

 

Aen Hem, noch geen verdriet,

 

Maer Hy graegh is me'e gegaen.

 

Met groote vreugd // was Bart'lomaevs verheugt:

 

Hy achten dat geen druck,

 

Maer voor een wonder groot geluck.

 

9. Des Konincx Broe'r vol haet,

 

De'e U met groot torment

 

Bitter villen als een beest.

 

Maer Ghy verdraeght dat quaet

 

Met lijdtsaemheyd tot end,

[p. 340]

 

Nergens was Ghy voor bevreest.

 

Toen is berooft // u lichaem van u hooft,

 

't Welck op de aerde viel,

 

Maer na den Hemel trock uw' ziel.

 

10. 'k Versoeck met nedrigheyd,

 

Dat Ghy, O Bartel, my

 

Voor wilt staen by Godes throon.

 

Ick ben van nu bereydt

 

Te lijden dat ick ly,

 

Soo langh ick de Aerd' bewoon.

 

Gestadich bidt // dat ick van lit tot lit

 

My hier vernieuwen mach,

 

En dienen God tot d' laetsten dach.

 

11. Maeckt dat den ouden mensch

 

(Die nu noch in my leeft)

 

Mach getrocken worden uyt.

 

En dat na Godes wensch

 

(Die alle gracy geeft)

 

Ick mach worden gantsch vernuyt.

 

Dan sal 't geschie'n // dat ick my sal verblie'n,

 

Die nu noch ben beswaert,

 

Nae ziel en lichaem op dees aerd'.