Den singende swaen

Sinte Monica, dubbelde Moeder van Sint Augustijn 4. Mey.

Stem:
Bedroefden Herder siet. Ofte:
Als Tijter bieden wou. Ofte:
Sint Aldegond! komt voort. Siet fol: 59.

WAt is dit voor gerucht?
Ick hoor een diep gesucht
Opklimmen tot de lucht,
Wat mach dit wesen?
Ey! wilt van hier niet gaen,
Maer blijft wat stille staen,
En hoort dit noch wat aen,
G'lijck als voor desen.
Ghy pleeght na nieuwigheyd te hooren,
Verleent oock hier soo uwe ooren.

2. My dunckt dat ick aenschouw

Een seer bedroefde vrouw,
Die bitter schreyt van rouw,

[p. 201]

 

Hoort Haer eens suchten.

 

Sy sucht, en roept: ô Soon!

 

Ghy hebt des Hemels loon

 

Verloopen, en uw' kroon,

 

't Is te beduchten.

 

Och of van God ick kon verwerven

 

Dat ick u Catholijck sagh sterven!

 

3. 't Is Monica, hoort toe

 

Hoe dat Sy is te moe,

 

En neemt het toch te goe

 

Dat g' Haer hoort kermen.

 

Hoort Jesu! mijn gesteen,

 

Siet aen mijn droef geween,

 

Verhoort toch mijn gebe'en,

 

En wilt m' ontfermen.

 

Wilt, Heer, ontfermen mijn beminden,

 

Wilt Avgvstyn aen U verbinden.

 

4. Mijn Avgvstyn is blindt,

 

Sich selven Hy verslindt,

 

Hy U niet meer bemindt,

 

Hy is besweecken.

 

Hy is geworden doof

 

Aen U, en aan 't Geloof,

 

Hy is des Duyvels roof,

 

G'lijck 't heeft gebleecken.

 

Brenght Avgvstyn, ô Heer, tot kennis,

 

Bewaert Hem voor de helsche schennis.

 

5. Zijt Moeder wel gemoedt,

 

Uw' Soon sal zijn behoedt

 

Van 't vuyle helsch' gebroed,

 

Des wilt niet treuren.

 

O Vrouw! uw' droeve traen

 

Maeckt, dat niet kan vergaen

 

Uw' Soon van Christi Vaen,

 

't Sal niet gebeuren.

 

Des laet uw' smart, en droefheyd varen,

 

God uwen Heer sal Hem bewaren.

 

6. Dit sprack Ambroos tot Haer:

[p. 202]

 

Sy worden 't oock gewaer;

 

Want Avgvstyn daer naer

 

Tot God sich keerden.

 

Toen was verlicht haer hart,

 

Ontslagen van de smart,

 

Die langh haer had verwart:

 

En Sy begeerden

 

Hier langer niet op d' aerd' te leven,

 

Maer wou haer geest God overgeven.

 

7. Het is oock soo geschiedt,

 

Niet langh daer na ontbiedt

 

God Haer uyt 't aerds verdriet,

 

En Sy vaert henen.

 

Sy vaert na God haer Heer

 

S' ontgaet den helschen Beer,

 

God schenckt haer 's hemels eer

 

Voor all' haer weenen.

 

Och of ick oock by God mocht komen,

 

En tot sijn kind wiert aengenomen!

 

8. Bidt Monica! ey bidt,

 

Voor my, u mede-lit.

 

Bidt dat ick 's hemels Wit

 

Wel mach beschieten.

 

En ghy, O Augustyn!

 

Wilt oock meedoogend' zijn,

 

Maeckt dat ick vry van pijn

 

God mach genieten.

 

Dan sullen wy van vreuchde springen,

 

Dan sullen w' eeuwigh God lof singen.