Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 199]
| |
 ick een soe-te reuck ontfaen;
Ick sagh met douw be-la-den
De open-gaende bla-den.
Ick sagh.
2. Ick sagh de kruyden spruyten uyt,
Ick hoorden-aen een soet geluyt;
De vogelkens die songen,
In 't veld de beesjes sprongen.
3. Ick sagh den gulden Butter-blom,
Die in de velden droegh haer rom;
Ick sagh de Door-bes bloeyen,
Ick sagh de boomtjes groeyen.
4. Ick sagh d' Imperiaelsche kroon,
Die haer vertoonden wonder schoon;
Ick kon voorwaer niet sinnen
Haer peereltjes van binnen.
5. Ick sagh de Wey bekleedt met gras
Ick rusten, ick hiel stil mijn pas;
Ja ick gingh nederleggen;
Ick docht, wat wil dit seggen.
6. Ick docht, hoe fraey is nu de Wey,
En ick verweckten soet geschrey,
Om dat ick God Almachtich
Soo weynich was gedachtich.
8. Ick docht, hoe helder is de Lucht,
Ick trock uyt 't hart een diep gesucht:
Ick docht, och of mijn wooningh,
Was by des Hemels Koningh!
| |
[pagina 200]
| |
9. Ick docht hoe schoon moet wesen God,
Die dus de boomen ciert met lot:
Och of ick eens mocht komen
By die dus ciert de boomen!
10. Ick docht, en sey; Och of mijn ziel
De glans der deughden soo behiel!
G'lijck als haer glans behouden
Die blommen, die 'k aenschouwden.
11. Ick docht, 't is wonder dat ick ben
Soo slecht, dat ick mijn God niet ken:
Ick docht, en gingh oprijsen,
Om dat ick God sou prijsen.
12. Ick sey; God moet ten allen tijd
Gelooft zijn, en gebenedijdt:
Wat seght ghy hier van menschen,
Wilt ghy dit oock niet wenschen?
|
|
