Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: De zonn' aen 't klimmen.
VALERIANE, Nobilis Vir Romane,
Hoe
| |
[pagina 174]
| |
 behaeght U het trouwen,
Met de eed'le Pronck der Vrouwen?
Hoe behaeght // U die Maeght,
Of Ghy U dit niet beklaeght?
En vreest Ghy niet het swaert,
Het welck' in 't kort U twee sal scheyen
Van dees Aerd'?
En sult Gh' uw' Trouwdagh niet beschreyen?
Laet U niet verleyen;
Ghy sult haest van Haer vergaen,
Va-le-ti-aen.
En vreest.
2. Uw' Gemalinne
Sal tot God uwe sinnen
Met een vlijtigheyd brengen,
En uw' Afgoods-dienst niet g'hengen:
Sy en sal // niet met all' //
Achten u liefkoosend' mal.
Ay! raeckt haer hand, noch voet
Uyt drift van Cupid', Venus Bengel:
| |
[pagina 175]
| |
Soo Ghy 't doet,
Soo sal U straffen Godes Engel,
Die met zoet ghehengel
Rondom Godes Maghet swermt,
En Haer beschermt.
3. Met suyv're leden
Sprack Caecyl' dese reden,
Die haer Bruydegom hoorden,
Overdenckend' dese woorden:
Ende siet! // Hy verliet
Het gevley, Hy raeckt Haer niet.
Toen heeft S' Hem onderricht,
En in 't geloof Hem onderwesen,
En gesticht;
En half van ongeloof genesen
Is Hy opgeresen,
Om sijn Doopsel te ontfaen
Van Sint Urbaen.
4. Als van Urbanus,
Nu was Valerianus
Onderrecht wel te degen,
En verrijckt met sulck een zegen;
Soo quam Hy // wonder bly //
Godes Maghet weder by:
En vondt daer d' Engel staen,
Die Hem een Blommekrans vereerden:
Hy nam z' aen,
En dese Krans Hem kuysheyd leerden:
Jae Tiburt' bekeerden
Door dien reuck, en wierdt een klerck
Van Christus kerck.
5. Meer wond're gaven
Gaf den Heer aen sijn Slaven,
Om daer me'e 't pad der deughden
In te gaen, met groote vreughden.
G'lijck Sy de'en // met hun Tween //
Want Sy hebben d' Heer bele'en.
Sy waeren niet vervaert
| |
[pagina 176]
| |
Voor 't Heydensch' volck, en Satans schaeren,
Onder d' aerd'
Te voeren die gesturven waeren,
(En zoo te bewaeren)
Die d' onrechte Rechters-macht,
Had omgebracht.
6. Men mocht de Dooden
(Mits het was strengh verboden)
Van de Christ'ne niet aerden,
Of dien dienst stracx onwe'er baerden;
Onwe'er van // Moort, en ban //
Die Hun dreyghden den Tyran.
Maer Sint Valeriaen,
En Sint Tiburt', sijn lieven broeder,
Bleven gaen
Den selfden gangh, om ons' Behoeder,
En ons' zielen-Voeder
Te behagen in dien Staet,
Met dese daed.
7. Als dese dingen,
Die wy hier loflijck singen,
Den Tyran had vernomen,
Liet hy vatten dese Vrome;
En hy dee // dese Twee //
't Hooft van 't lichaem houwen dree.
Om dat hy 't geld, en 't goed,
Van dese Broeders sou genieten,
Liet hy 't bloed
Van dese Broeders stracxs vergieten,
Die dus 't leven lieten:
En Sy reysden wit als snee
Nae 's hemels Stee.
8. Goods Eng'len quamen
Om hun ziel, en sy namen
Die tot 's hemels warande,
Waer z' in liefden eeuwigh branden.
Korts daer aen // is ontfaen //
Oock Caecyl' in 's hemels baen.
| |
[pagina 177]
| |
Hoe aengenaem is daer
Caecyl' geweest, hoe graegh ontfangen
Van die Haer
Verwachten daer, met groot verlangen,
Vry van d' Helsche Slange.
'k Wensch door Haer nae 't tijt'lijck lien
Oock God te sien.
9. O starcke Strijders!
O Geloofs vroom Belijders!
Die ons af zijt gesturven,
En den hemel hebt verwurven;
Slaet u oogh // van om-hoogh //
Op ons ne'er uyt 's hemels boogh.
En Ghy, O waerde Bruyd
Valeriani, hoogh verheven!
Siet eens uyt
Den hoogen hemel, hoe wy sweven
In dit arme leven;
Brenght ons uyt dit traenen-dal,
Tot 's hemels wall'.
|
|