Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans–
Auteursrechtvrij
Lieve kruytjens, soete blommen,
Door u heb ick gonst bekommen,
Als ick lest van u een kroon
Vlocht, voor myn aertsche Goddinne,
Die ick eeuwigh sal beminne,
En my gaf haer trouw tot loon.
| |
[pagina 345]
| |
'kvlocht voor my lief een krans,
Niet groot van weerde,
Maer van gheblomt, en kruyt,
d'Welck daer uyt der aerde spruyt,
Ververscht van den douw,
Roos, karsouw,
Myrtus kruyt,
Als een Bruyt,
Uyt suyver min,
Wou ick kroone myn vrindin.
2. Ick sagh myn Herderin,
Het Wout ghenaecken,
Verselt met haere vee,
Die haer volghden, twee, en twee,
| |
[pagina 346]
| |
Ick docht, ô schoon vrindin,
Hoe sal ick't maecken,
Om u naer desen groet,
Te ont-decken myn ghemoet,
Ick boodt haer de kroon,
En tot loon,
Sprack sy vrint,
Soo ghy mint,
Ick min u weer,
Sitten wy een weynigh neer.
3. O suyver soete Maeght,
U soete reden,
Verbleyden myn jongh hert,
d'Welck eerst was vol druck, en smert,
| |
[pagina 347]
| |
Ghy zyt die my behaeght,
Aen-hoort myn beden,
Vergont my uwe trouw,
Soo verdwynt myn druck, en rouw,
Op dat uwen glans,
Met een krans,
Desen dagh,
Wesen magh,
Verciert myn Bruyt,
Ach! het ja-woord was 'tbesluyt.
4. Wy hadden gheene jeught,
Die ons daer dienden,
Want alle Hofsche pracht,
Wirt daer van ons bey veracht,
| |
[pagina 348]
| |
Maer wel een soete vreucht,
Kost ick daer vinden,
In't voghels soet gheluyt,
Die daer groette myn Bruyt,
Ick speelde een liet,
Op myn riet,
Onse vee,
Twee, en twee,
Maeckten den dans,
d'Echte trouw die was myn kans.
Niet isser dat den mensch meer voeght,
Als die hem met het syn ghenoeght.
|
|