Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans–
Auteursrechtvrij
Wanneer een Minnaer magh gheraecken,
Mont, oft lip, oft roode kaecken,
Van die hy oprecht bemint,
Soo wilt hy met echt ghetuyghen,
Dat de honingh graet moet buyghen,
Voor het soet 'tgheen hy daer vint.
| |
[pagina 246]
| |
Soo ick kan tuyghen,
Uyt myn liefs ghelaet,
2. d'Goddinne,
Die ick sal beminne,
En min totter doot,
Sliep 'tlest met haer twee borsten bloot,
'kSagh bieckens daelen,
Die met hun straelen,
Den honingh haelen,
Van haer lipkens root.
3. Cleyn diefkens,
Cont ghy soo de liefkens,
Roeren van het soet,
Cost ick het gheen ghy bieckens doet,
Ick wou de daecken,
Terstont versaecken,
En wooningh maecken,
Daer myn lust in voet.
4. 'kSou vlieghen,
En de Maeght bedriegen,
Soo sy't weder stont,
Tusschen haer witte borstens ront,
Dat zyn twee vaten,
Vol honingh graeten,
Hoe kont ghy 't laten,
| |
[pagina 247]
| |
Desen goeden vont.
5. 'tCan wesen,
Dat ghy wel soud' vresen,
Dat Phebus Fonteyn,
U daer niet en soud' hulpigh zyn,
Haer kaecxkens bloosen,
Als roode roosen,
Die zyn verkoosen,
Tot een Sonne-scheyn.
6. Myn wenschen,
En kan van de menschen,
My niet zyn vergont,
O, Goôn dat ick de vreught eens vont,
Dat uwe krachte,
My hulp toe-lachte,
En sy my achte,
Die my heeft door-wont.
Een wensch oft droom van't gheen men siet,
Wat is dat meer als eenen niet.
|
|