|
| |
Dicht dienende op't selve.
Hoe woelt den mensch op d'aerd', soo langh syn teere sinnen,
Niet vast en zyn ghestelt, op 'tgeen hy sal beminnen,
Soo langh sy swack ghemoet, noch drilt ghelyck een Riet,
d'Welck door vercheyden wint, naer d'een en d'ander siet,
Ja strydt teghen sich selfs, want daer hy nu wilt ruste,
Daer vindt hy weer on-rust, die lust baert hem gheen luste,
Soo Haest dat is voor-by, den gheest drilt hier, en daer,
Naer 'tgheen hem 'tbest bevalt, daer is hy spoedigh naer,
| |
| |
Nu preyst hy boven al, die Bacchus feest hantere,
Den dranck is al syn wensch, 'tgheselschap syn beghere,
Hy singht, en roept uyt vreucht, dat Bacchus eeuwigh leeft,
En die, aen wie den Godt, sy vocht ghegheven heeft,
Dat duert dickwils een wyl, maer siet de Venus jonghen,
Die komt in dese vreucht, seer listigh in-ghedronghen,
Die stelt hem voor het oogh, den glans van een Vrindin,
En hoe sy wenscht de vreucht, alleen van syne min,
Dat maelt hem in't ghemoet, hy denckt hoe 'thy sal maken,
Om 'tbest by dese Maeght, en in haer gonst te raken,
Hy wenscht hem daer sy is, hy thoont een soet ghelaet,
Aen die, die in syn hert, by-naer ghewortelt staet,
En mint hy dese konst, hy gaet een Reymken dichten,
Waer in hy roemt haer glans, en Cupieds soete plichten,
| |
| |
Maer valt-se hem te stuer, en is sy swack ghemoet,
Noch niet oprecht ghestelt, op die hem sachte doet,
Soo is hy vol ghepeys, en weet niet wat beginnen,
Hy denckt die ick bemin, wilt my niet weder-minne,
Die ick myn hert' op-draegh, die thoont my stuerigheyt,
Waer-om myn soete min, by haeren haet gheleyt?
Neen, neen, 'kmin liever 'tWout, daer Tyter by Clorinde,
En daer Clorind' uyt gonst, haer laet by Tyter vinde,
Daer Coridon begroet syn soete Amaril,
Daer Galathé haer voeght, naer Mopsus soeten wil,
Daer Tyrsis speelt een liedt, om Rosamond te groeten,
Daer Laura soeckt haer lust, met haeren vrient te boeten,
Daer't al in vrede is, daer liefd' de liefde loont,
Daer-men de goude deucht met Olyfs-kroonen kroont,
| |
| |
Dat is dan synen wensch, want hy soeckt maer te rusten,
In d'armen van de vred', en vreuchdens soete lusten.
Siet dan, ô losse jeucht, siet hoe u wanckel hert,
Soo langh 'tniet is ghestelt, met lust bevanghen wert.
'kEn segh niet dat in all' deês lusten zyn gheboren,
Maer 'kdenck dat meest wel een heeft van deês dry verkoren,
Die Bacchus Feest veracht, die mint Cupidos brandt,
En die gheen acht van twee, die gheeft de rust de handt,
Komt dan ghy Minnaers komt, vindt ghy de lust in't minne,
Komt thoont Cupido lof, en vreucht aen u vrindinne,
Komt singht de soete liefd', van u, en die u mint,
Oft met een droef gheluyt, hoe ghy haer strafheyt dient,
Komt oock ghy vrolyck volck, komt singht hoe men moet loonen,
En met een Wyngaert ranck syn mildigh hooft bekroonen,
| |
| |
Die ons het krachtigh vocht heeft eerst ghebroght in't licht,
Verhaelt wat soete vreucht, leydt in deês soete plicht,
En melt oock vry den lof, van u, en van uw' vrinden,
Die onder Bacchus vaen, hun lust, en vreuchde vinden,
Voor die deês vreucht veracht, en Cupied niet en mint,
Is hier oock soet ghesangh, 'tgheen tot hun lust wel dient,
Komt siet met wat een vreucht, dat daer de Herders rusten
In d'armen van hun lief, hoe dat elck preyst het velt,
Hoe dat het vrolyck vee, daer met malkander spelt.
Hoe elck den staet veracht, en valsche nyders tonghen,
Hoe dat de soeten vre daer vast is in ghedronghen.
Hoe elck in vreughde is, wanneer ghenaeckt den Mey,
Om dat het jeudigh groen, brenght nieuwe vruchten bey
|
|
Auteursrechtvrij