Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans–
Auteursrechtvrij
[pagina 165]
| |
Stemme. Labouré Reael.Laet de kannen vullen, lost den tap uyt vat,
Dat wy wacker smullen, van dat edel nat,
Bacchus met den Weert, die beminnen meest de snullen
Die hun alle daeghen suypen, vol, en sat.
2. 'tIs toch meer dan reden, dat-men laeft de borst,
Dat wy 'tnat besteden, voor den drooghen dorst,
Want daer souder menigh duysent zyn over-leden,
Waer hunne maeghen van den dorst verkorst.
3. Waer-om dan de stroten, niet met nat gesmeert,
Waer-om niet ghegoten, eer de maegh verbeert,
Laet dan elck ghebruycken, syne keel voor een grote,
| |
[pagina 166]
| |
Mits het dorstigh buycksken, synen last begheert.
4. 'tNat vervult de dermen, en verquickt den krop,
'tDoet de beenen schermen, en verweert den kop,
'tDoet ons in de vreucht, sonder sorghe swermen,
'tWeckt ons hert tot lusten, giet dan wacker op.
5. Hersa, Klaes, laet schincken, 'tghelt u eenen stoop,
Die't oock uyt wilt drincken, die slaet toe den koop,
'tSal ons buycksken deucht doen, en niet verkrincken,
'tSinckt tot in de teenen, met den vollen loop.
6. Laet de monckers proncken, die niet doen bescheet,
Noch thien-mael ghedroncken, 'ten doet ons gheen leet,
| |
[pagina 167]
| |
Blyfter eenigh knuysken, op de banck liggen roncken,
Morghen voor den daeghe, sal hy zyn ghekleet.
Een Ionghen Edelman, ter tafel was gheseten,
Daer m' een ghesontheyt dronck, op't sluyten van het eten,
Men droncker uyt een schael, het edel druyven nat,
Waer in, hy sagh een vliegh, die haer verdroncken hadt,
En mits dat hy-se siet, hy neemt-se uytter schalen,
En heeft een dronck ghelost, die ieder moest herhaelen,
Men schonck het weder vol, en hy nam weer de vliegh,
En leydt-se in den wyn (En sprack) siet 'ken bedriegh
Hier niemant in myn daet, de vliegh is daer weer binnen,
Voor my ick drinck-se niet, maer jemant magh die minnen,
Wat dunckt u van den gast, was hy niet wel gheleert,
Die met den dronck, de vliegh, een ander voort vereert.
|
|