Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans–
Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
Stemme. Wilt ghy de liefde volle voetsel geven.Liefste vrindin die door u goddelyck wesen,
Cont het hert bekoren van elck die u aenschout,
U wonder schoonheydt en kan niet zyn vol presen[]
Die onder die jeuchden veel klaerder blinckt als gout,
Midts u ghelaet, en straelende bruyn ooghen,
Hebben dese konst,
Dat sy wecken ieders jonst,
En al u heuscheyt heeft soo veel vermoghen,
Datter niemant heeft,
Die daer toe gheen liefden heeft.
2. In u reyn lichaem, en sneeuw witte leden,
| |
[pagina 68]
| |
Zyn soo weerde gaven van schoonheyt in-ghestelt,
Dat noyt albast en was soo wel ghesneden,
Noch soo uytter maeten konstigh uyt-ghebelt,
Den hals, als sneeuw, de wanghskens root als roosen
U tanden in schyn,
Als ghesnoerde perels zyn,
En uwe lipkens als coraelen bloosen,
En den lieven mont,
Die hem siet met liefden wont.
3. Weerde Princes die boven al die leven,
U alleen moght roemen der schoonheyts Koningin,
'kWensch t'uwen dienst, myn lyf, en ziel te gheven,
En met jonst te trachten naer uwe weder-min,
Want de deucht, soo hebben u de Goden,
| |
[pagina 69]
| |
Goddelyck verstant,
Van den hemel in-gheplant,
Waer door ick dacht, dat is aen my gheboden,
Dat voor offer-hand',
Ick u schenck myn hert te pant.
|
|