Het Brussels moeselken

[p. 37]

[Nacht, ende dagh, quel ick myne sinnen]

Stemme. Perdant mes jours injuste climene.

Nacht, ende dagh, quel ick myne sinnen,
Als ick van het minnen,
Doen myn droef beklagh,
Maer al myn verdriet,
En acht myn liefste niet,
Al myn suchten,
Scheynen kluchten,
Gheen druck sy aen-siet.

2. Het is verkeert,

Anders als te voren,
'kHeb u gunst verloren,
Maer u sin gheleert,

[p. 38]

 

Kan staet, oft pracht,

 

Dan hebben sulcken kracht,

 

Om u sinnen,

 

't Over-winnen,

 

Dat ghy my veracht.

 

3. Waer-om dat spyt,

 

Myne over-schoone,

 

Dat ghy my wilt loonen,

 

Met soo slecht verwyt,

 

Is't alleen om 'tgoet,

 

Dat ick u derven moet,

 

Acht voor 'tminsten,

 

Myn verdinsten,

 

Myne liefste soet.