Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het XIII. Capittel.
Oeffeninghe ende meditatie van de liefde van sijnen Even-naesten.

De voor-stellinghe der plaetse, bemercken de Heylighen, scheppende uyt de glorie ende het gheluck van alle d' andere Heylighen, eene sonderlinghe blijdtschap, als oft dese haer eyghen ware, ende hoe dat onsen Salich-maker, als haren broeder, met haer handelt.

Het 1. point. Bemerckt ten eersten, ende ondersoeckt,+ oft ghy in der waerheydt in u bevindt de

teeckenen der liefden tot uwen even-naesten. Van de welcke het eerste is, sijne eyghene bate niet te soecken, noch dat hem-selven aengaet; Ten tweeden, hem verblijden in de wel-vaert van sijnen even-naesten, ende van sijn qualijck-vaert hem bedroeven? Ten derden, sijn goedt ende geluck over al vervoorderen, ende het quaedt weyren; Ten vierden, liever sijn gebreck verdragen, dan de liefde schenden, ende aldus vol-brenghen de wet Christi, onses Salich-makers:+ want dat is eens anders last draghen. Ten vijfden ghespraecksaem ende lief ghetal wesen, Ten sesten, sijne gheestelijcke ende tijdelijck goeden oock van selfs haer mede-deylen. Hier om kan dese liefde qualijck volmaeckt ghevonden worden onder de wereldtsche menschen, 't en zy datse goedt-hertich ende mildt zijn. Ten sevensten, niemandt licht-veerdichlijck teghen spreken, oft weder-staen. Bemerckt ten tweeden, dat de liefde, de vrindtschap, ende d'eendrachticheydt het eenich solaes is van dit teghen-woordich leven, sonder de welcke oock de dieren niet en konnen leven: ende soo-danich, datse oock van de Heydenen selve boven alle andre goeden gestelt is, ende geleken is by de sonne. Bemerckt ten derden, datter veel goedts ende ghemacks uyt de liefde komt, ende uyt de tweedracht niet met allen uyt de liefde komt, ons hulpe teghen onse vijanden, die ons van alle kanten om-cingelen: daer is eene mede-deylinghe van alle goeden, ende eenen troost+ in 't quaedt ende teghenheyt: Ten laetsten, al waerder twee vergadert zijn in den naem des Heeren, daer is hy in't midden van hen. Ende wat kan daer ghebreken, daer Godt hem geweerdight by te wesen om alle onse begeerten te verhooren? Want onsen Salich-maker seght: Is't sake datter twee van u -lieden over-een-komen op der aerden, van al het ghene datse begheeren, sal hem gheschieden van mijnen Vader, die in den hemel is.

+Het 2. point. Aen-siet Godt in uwen naesten, ende hoe dat onsen naesten met Godt ende onsen Salich-maecker vereenight is door de nature: want het is het maecksel ende het beeldt van Godt; maer door de gratie is't Godts Sone, ende den broeder

Christi sijnen soldaet, sijnen weerdt, ende sijnen tempel, ja hy is hem sulcken vriendt, dat hy voor hem sijn bloedt, ende sijn leven gheschoncken heeft ende ghereedt soude wesen, het selve duysent mael voor eenen-iegelijcken te geven, waer 't van noode. Waer by ghevoeght moghen worden sijne gaven; het geloof, hop, deughden ende gratien, die in uwen naesten zijn, de welcke te verachten, ende alleen op den uyt-wendighen schijn, uwe ooghen te worpen, grootelijcks te berispen is. Het is, eene groote schande+ voor-by te gaen soo veel oorsaken om iemandt lief te hebben, ende alleen te bemercken eene kleyne faute, die u eenen afkeer doet hebben. Sout ghy wel eenen acker verachten, door dien datter wat onkruyt in wast? soudt ghy eenen penninck wech-worpen, N. overmidts dat hy van 't beste goudt niet gheslaghen en ware? Is't sake dat ghy op u-selven wel let, ghy sult voor-waer vee. meer vinden, waerom dat ghy met recht veracht soudt moeten worden: het welck on-twijfelijck sal geschieden, door het rechtveerdich oordeel Godts, s 't by al-dien dat ghy uwen naesten vonnist; op dat u met de selve mate ghemeten worde, met de welcke ghy eenen anderen ghemeten worde, met de welcke ghy eenen anderen ghemeten sult hebben. Dit over-leyt hebbende, siet wie datter is, van den welcken ghy mogelijck eenen afkeer soudt mogen hebben, ende weeght de redenen van d'eene sijde, ende van d'andere, te weten, van de liefde, ende van den af-keer.

Het 3. point. Bemerckt hier-en-boven, hoe groote+ vereeninghe datter onder de menschen van noode is: Ende voor al, dat ghy door Godts ghebodt gehouden zijt eenen-ieghelijcken te beminnen, ghelijck u eyghen selven, ende dat den ghenen die dat ghebodt volbrenght die wet volbrocht heeft, ende dat het niemanden profijtelijcker en is dan den genen die 't selve onder-houdt: want hy is van eenen-iegelijcken bemindt, ende is in eenen-ghedurighen, peys ende blijdschap, ende hy besit alle goederen; want hy verheught hem al-soo seer van de wel-vaert van sijnen naesten, als oft dese hem eyghen ware. Bemerckt ten tweeden, dat het niet genoech en is sijnen naesten lief te hebben, maer in sulcker voeghen, ghelijck

+Christus ons lief heeft ghehadt. Ick gheve u een nieu ghebodt, seght onsen Heere, dat ghy malckanderen+ lief hebt, ghelijck ick u lief ghehadt heb. Soo dat den heylighen Ioannes seght: Wy moeten oock onse sielen voor onse broeders stellen? Ende ghelijck+ den heylighen Apostel Paulus seght: Isser eenighe vertroostinghe in Christo, isser eenich solaes der liefden, isser eenighe gemeynschap des gheests, zijnder eenighe binnenste er bermherticheden: soo vervult mijne blijdschap, dat ghy een ghevoelen mooght hebben, eene liefde hebbende: eendrachtich ende eenen sin hebbende, niet doende door twistinge, noch door ijdele glorie, maer in oodtmoedicheydt, d'een d'ander hoogher achtende, niet elck aenmerckende+ dat sijne is, maer 't ghene der anderen is.

Bemerckt ten derden, dat onsen Salichmaker begeert heeft dat de menschen in sulcker manieren souden+ over-een-komen, gelijck den Vader ende den Sone een zijn. Want aldus heeft hy gebeden van dese wereldt scheydende: Ick en bidde voor hen alleen niet, maer oock door de ghene, die door hen woordt in my ghelooven sullen, op dat sy al een moghen zijn, ghelijck ghy Vader in my zijt, ende ick in u, dat sy oock in ons moghen een zijn, op dat de werelt gheloove,+ dat ghy my ghesonden hebt. Bemerckt ten vierden, dat het onser aller gemeynen vijandt is, die de tweedracht onder ons stroyt, ende wat eene groote boosheydt dat het is met hem te spannen tot sijn eygen bedervenisse ende de bedervenisse van sijnen broeder, ende dat de krachten die versaemt zijn door d'eendrachticheydt onverwinnelijck zijn. Ten vijfden, overleght dat de mate waer mede wy onsen even-naesten beminnen, is de mate, daer wy Godt mede beminnen, ende dat de selve soo noodtsakelijck+ is, dat den Apostel seght: Waer 't dat ick sprake, met der menschen, ende der Engelen tongen, ende de liefde niet en hebbe, soo ben ick ghevonden als een luydende metael., oft eene klinckende belle: Ende al hadde ick de Prophecije, ende dat ick kende alle verborghentheden, ende alle wetentheydt, ende al hadde ick al het gheloove, alsoo dat ick berghen vervoerde, ende ick de liefde niet en hebbe, soo en

ben ick niet. Ende is't dat ick totter armen spijse, bedeyle alle mijne goeden, ende al leverde ick mijn lichaem, alsoo dat ick verbrandt worde, ende ick de liefde niet en hebbe, soo en batet my niet.

Ghebedt.

O Iesu, oneyndelijcke liefde mijnen Godt, wie isser die hem kan verborghen van uwe hitte ende liefde? Isser wel eenich herdt 't welck soo verkildt is, dat het niet en smilte door uwe liefde, ende bloedt? Seyndt uyt uwen hooghen hemel dit vier in mijne beenderen, ghy, wiens vier is in Sion, ende wiens oven is in Ierusalem. Gheeft my gratie, die my ende mijnen+ naesten bemindt hebt, ende ons ghewasschen hebt in u dierbaer bloedt, dat ick u mach beminnen uyt gantscher herten, ende mijnen naesten om uwen t'wille, als uwen Sone, als uwen broeder, als uwen vriendt, ende uwe litmaet, want soodanich hebt ghy hem gheweerdicht te maken, ende te kennen te gheven, dat al wat aen my oft aen iemandt anders, oock aen uvven vijandt ghedaen vvordt, u ghedaen vvordt, ende dat den ghenen die ons raeckt, raect den appel van uvve ooghe. Verre zy dan van my, al vvaert dat my iemandt oorsake gaef van eenighen afkeer, ende dat hy hier door sy selven allendich ende katijvich maeckt, dat ick hier door nochtans my selven soude villen quetsen oft hinderen. Verre zy dat ick een verbondt soude maken met onsen alle ghemeynen vijandt, teghen+ uvve gheboden, die ghy ons achter ghelaten hebt. Ick vvete voor-seker, dat in-dien ick anders niet en doe dan beminnen, die my lief hebben; 't vvelck oock de Heydenen ende Publicanen doen, dat ick gheenen loon ontfanghen en sal, noch u voor mijnen Vader hebben, die uvve sonne doet schijnen over de goede, ende over de quade, ende reghent op de rechtveerdighe ende onrechtveerdige. O hemelschen Vader, ick begheere uvven Sone te vvesen door uvve gratie, ende te beminnen oock de ghene die my teghen zijn. Ick begheere dese uvve lievereye te draghen, o soeten Iesu, op dat een-iegelijck sie, dat ick uvven discipel ben, die oock voor de onrechtveerdighe de bittere doodt gestorven zijt,

ende spijst ons uwe kinderen, ende broeders, met u H. lichaem, ende u dierbaer bloedt: die als ghy vermaledijdt wierdt, niet vermaledijdt en hebt, maer leverdet u-selven over, den ghenen die u onrechtelijck oordeelden. Ghy hebt uwe siele voor my te pande ghestelt, ick sal mijne siele desghelijckx gheerne voor mijnen naesten gheven: ick en begheere gheen vijandtschappen te draghen: maer ick sal vergheven den ghenen die my misdaen hebben, op dat ghy, aen den welcken ick veel duysendt ponden schuldich ben, my oock soudt willen vergheven ende quijtschelden:+ ende ick vergheve het haer-lieden uyt gantscher herten, ende begheere oock mijne vyanden, dienst, liefde, ende alle besondere teeckenen der selver te bewijsen: want sy my niet misdaen, oft ghequetst en hebben, maer ick my-selven; sy hebben my ghetoont, die dat ick ben, te weten, eenen die sy-selven sottelijcken lief heeft, die niet een woordeken verduldelijck voor u en kan verdraghen, voor alle uwe pijnen ende smerten, voor alle de weldaden die ick van uwe milde handt ontfanghen hebbe, voor alle de ontallijcke sonden, ende boosheden die ick tegen u bedreven heb. VVaer is dan mijne liefde? waer is de liefde, die sterck is ghelijck de doodt? de jaloersheydt hart als de helle?? al-waer de liefde is, al-daer wercktse oock ontwijfelijck groote saken, ende verdraeght desghelijckx: is 't by al-dien dat se niet ghereet en is om te lijden, het en is voorwaer gheene liefde. VVant wat en verdraeght men niet, om rijcdommen te bekomen, om eene ijdele ende verganckelijcke schoonheyt te behouden? de dagen vallen te kort, ende den arbeyt en is niet lastich door de grootheyt van de liefde der selver, ende sal my iet hart oft swaer vallen te doen, oft te lijden om de liefde te verkrijghen, welcke is den bant van de volmaecktheyt, het eynde van de wet, ende meerder dan alle+ de brandt-offeranden ende sacrificien? verleent my eene onghemeten liefde, mijnen Godt, dat ick in u mach blijven, ende ghy in my: want die in de liefde blijft, die blijft in u, ende ghy in hem.

Practijcke om de liefde tot onsen naesten t'onder-houden.

TEn eersten, men moet seer neerstelijck gade slaen, datter+ gheen bitterheydt oft quaedt vermoeyen in ons herte en begint te wortelen. Het is qualijk geloovelijck het grooten af-keer des herten datter dickwijls voorts-komt, uyt een quaedt vermoeyen, waer uyt naderhandt komen schadelijcke vijandtschappen, door dien dat een kleyn voncxken van tweedracht in't beghinsel niet uytghebluscht en is gheweest. Ende dit is d' archlisticheydt van den duyvel der hellen, die hier door soect, oock d'alder beste vrienden van malckanderen te scheyden. Het alder-beste remedie hier-en-tegen is, de liefde, ende eenen grooten moedt te hebben. Want waer t by al-dien dat ghy uwen naesten aen-spraeckt, alsser eenich quaet vermoeyen in u op-gheresen is, soo soudt ghy niet alleen het quaedt met goedt verwinnen, maer oock het vermoeyen van het quaedt, ende soude in sulcker voeghen, veel quaedts in 't beginsel konnen verdooven, het welck na-der-handt qualijck uyt te blusschen is. Dus sult ghy alle dinghen uyt de wet der liefden in't goedt keeren: want de liefde en denckt geen quaedt. het is voorwaer sottelijcken ghedaen, hem te laten voor-staen, dat iemandt onsen vijandt is, ende den selven sulcks maken, alleen door ons vermoeyen.

Ten tweeden, niemant lichtelijck tegen spreken. Want+ dit is seer schadelijck aen de liefde, ende niet en isser, ghelijck den S. Ignatius placht te seggen, dat vergheleken kan worden met de schade die aen de liefde aen-gedan wordt. Hierom ist dat den Wijsen-man ons vermaent:+ Sone doet uwe wercken met saechtsinnicheydt, ende boven der menschen glorie sult ghy bemindt worden.

Ten derden, eenen anderen voor-komen met weldaden+ ende eere, maer besonderlijck met liefde. Daer en is niet dat ons meer tot de liefde verweckt, dan eenen anderen in lierde te voor-komen: de liefde en wordt met gheenen anderen prijs, dan met sijn eyghen selven ghekocht.

Ten vierden, ondersoeckt oft ghy in u-selven bevint+ de teeckenen van liefde, die den Apostel verhaelt schrijvende tot die van Corinthen. De liefde, seght hy, is verduldich,+ sy is goedertieren. De liefde en benijdt niet, sy en

doet niet qualijck, sy en wort niet op-gheblasen, sy en is niet eerghierich, sy en soeckt niet dat haer toe-behoort, sy en wordt niet ghekreyt, sy en denckt geen quaedt, sy en verblijdt haer niet van ongherechticheydt, maer sy verblijdt haer met de waerheyt: alle dingen verdraeght sy, alle dinghen ghelooft sy, alle dinghen hoopt sy, alle dinghen verwacht sy.

Practijcke om sijne vijanden te beminnen.

TEn eersten, te bemercken de weldaden, die ghy van dien mensch ontfanghen het, op den welcken ghy verbittert zijt.

+Ten tweeden te vergheten het onghelijck dat ons van hem in voorleden tijden aengedaen is, al is't dat het ons dickwijls te voren komt: Ende alsoo als wy dies indachtich worden, het selve ghelijck aen Godt quijt-schellen, ende ons verwecken tot liefde.

Ten derden, hem aen spreken, ende sijne ghemeynschap gheenssins schouwen: want een soet woort, maeckt veel vrienden, ende vermorwet de vijanden.

+Ten vierden, hem eenighe weldaden bewijsen, als+ voor heb biddende, oft iet anders lichamelijck betoonende. Is't dat uwen vijandt hongher heeft, soo spijst hem, is't dat hy dorst heeft, soo gheeft hem water te drincken. Want ghy sult vierighe kolen vergaderen op sijn hoofdt, ende den Heere sal't weder-loonen.

Schiet-Ghebedekens.

+DE mensch houdt tegen den anderen gramschap, ende hy soeckt van den Heere remedie.

+Vergheeft uwen naesten die u hinder doet, ende dan sullen u sonden oock vergheven worden.

+Op een mensch sijns ghelijck en heeft hy gheene bermherticheydt, ende hy bidt voor sijne sonden.

+Met wat mate dat ghy ghemeten hebt, daer mede sal u wederom ghemeten worden.

+Is 't dat iemandt seght, ick heb Godt lief, ende dat hy sijnen broeder hatet, die is eenen loghenaer.


Vorige Volgende