Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het VIII. Capittel.
Oeffeninghe ende meditatie, van Verduldicheydt in eyghen ongheval oft lijden.

Voor-stellinghe der plaetse,

HEt 1. point. Bemerckt ten eersten, als uyt een+ schou-plaetse seer veel ongevallen, daer de menschen over al mede ghequelt worden, ende siet hoe groot dese ongevallen zijn, ende hoedanich de menschen zijn, dies moeten lijden. Voorwaer is't dat den meestendeel quaet is, nochtans soo zijnder ooc veel goede onschuldighe, ende Godt seer lief-getale die hier mede besocht worden, aengesien by-na alle de heerschappijen, rijckdommen ende jonsten, zijn in de mach van de boose: ende aensiet u-selven hoedanich dat ghy zijt, wat ghy om u voorleden elven verdient hebt, ende om het ghene dat ghy daghelijcks doet: ende ick meyne dat ghy veel stoffe sult hebben om Godt te dancken van sijne oneyndelijcke bermherticheydt tot u. Want wat is het ghene dat ghy+ lijdt, in-dien ghy uwe sonden aen-merckt, ende in-dien het gheleken wort by 't ghene, dat Iacob, Ioseph, Iob ende andere Godts groote vrienden, Apostelen ende Martelaren gheleden hebben? Bemerckt ten tweeden, hoe grooten lof dat ghy by een-ieghelijck sult

hebben, in dien ghy 't verdraeght. Ten eersten, by Godt, om dat ghy u gheeft onder sijnen wille, ende toont door lijden uwe liefde tot sijne Majesteyt: want die wordt meer betoont met lijden dan met wercken: waer om ghy duysent sult vinden, die veel sullen gheven ende bidden, maer sullen seer onverduldichlijck verdraghen een kleyn on-ghelijck om Godts wille. Ick bidde u, merckt wat liefde ende hoe flauw dat dese is; in dien die oprecht waer, en soude die niet soodanich zijn, als die gebleken heeft in de sterckheydt ende verduldicheydt der Martelaren? voorwaer de liefde is oprechtelijck sterck ende on-brekelijck, ja de liefde is soo sterck, als de+ doodt, ende de jaloersheydt is hert als de helle. Ten tweeden, bemerckt in dien ghy verduldich zijt, hoe groot ghy sult wesen by de Heylighe seer stercke beminnaers, ende dat om dat ghy hun gelijck gheworden zijt, van de welcke ghesonghen wordt: Hoe veel hebben alle de Heylighen geleden? Ten derden, niemandt en isser by de menschen, die hem niet en verwondert van eenen verduldighen mensche, ende die niet meer en acht eenen mensche die sijnen moet kan bedwinghen, dan eenen verwinner der steden. Want soodanighen is eenen koperen muer ende eenen on-verwinnelijcken schilt ghedeckt met verduldicheydt ende gherechticheydt.

+Het 2. point. Ick bidde u, bemerckt ten eersten, oft ghy wel weet lancks wat wech dat ghy soudt moghen tot den hemel gheraken: voorwaer 't is seker, dat ghy 't niet en weet; daer om peyst aldus: Siet Godt seyndt my dese tribulatie toe, dit is den wech lancks den welcken hy my wilt naer den hemel leyden, ende lancks geenen anderen, te meer al waer't+ dat ick allen mijn best dede, nochtans en soude ick dese tribulatie niet ontgaen. Daer-en-boven aen-gesien dat het seker is, dat wy door veel tribulatien moeten salich worden, ende dat alle de ghene die Godtvruchtichlijck in Christo willen leven, vervolghinghe sullen lijden, ende dat seer waerachtich is+ dit woordt: De wereldt sal haer verglijden, maer ghy sult bedroeft zijn, dan uwe droefheydt sal in blijdschap veranderen: Aengesien segh ick, dat dese saken alsoo zijn, soo onderscheyt ende sluyt by u selven

oft ghy wilt salich worden oft niet, oft ghy wilt Godtvruchtichlijck leven, oft ghy hier u wilt bedroeven met de kinderen Godts, ende oft ghy begheert dat de droefheydt in blijdschap verandere. In-dien ghy dit toe-laet, soo bidde ick u wederom seght my, Waerom klaeght ghy dan? Staet het u toe te verkiesen de maniere van benautheydt ende teghenspoedt? Moet den Capiteyn den soldaet volghen, oft den soldaet den Capiteyn? oft moet d'eeuwighe Wijsheydt onse on-wijsheydt volghen? Ten tweeden, in dien ghy dit cruys ende benautheydt weyghert, peyst voorsekerlijck, dat ghy eene die veel swaerder is, van den duyvel sult moeten lijden. Want daerom seght den Heere: Komt tot my alle+ die belast ende beladen zijt, ende ick sal u vermaken: want mijn jock is soet, ende mijnen last is licht: Daer om beweenen de boose in de helle, dat sy gewandelt+ hebben sware wegen, ende geleden hebben d' alderswaerste tyrannije des wereldts. Ten derden, bemerckt dat wy allegader met dese wet geboren zijn, dat wy tegen-spoedt moeten verdraghen, ende dat ghy u daer te vergheefs tegen stelt; want den Heere selve seght: Het is u hert tegen 't steeck-ijser met de+ voeten te stooten. Sal het slijck teghen den pot-backer+ seggen: Wat doet ghy? In dien ghy't dan niet en kont ontgaen, waerom zijt ghy beroert, ende vermeerdert ghy uwe droefheydt ende quaedt? want ghy en kont Godt niet hinderen; ende is't dat ghy 't selve aen uwen naesten wilt doen, hy sal wreker+ zijn, die seght: Gheeft my de wrake, ende ick sal die vergelden; alsoo dat hy straft met het eeuwich vier,+ die tot sijnen naesten seght Racha. Is u dit niet genoech? Ten vierden, nademael dat ghy in u-selven siet eene hooverdije ende onverduldicheyt, en wilt ghy dan nochtans van de selve niet ghenesen worden? ghy seght: Ia. Laet dan den medecijn-meester sijn handt aen u steken, danckt hem, die u helpt om dese beesten te dooden, ende desen brandt te blusschen; want de verduldicheydt en kan sonder dese oeffeninghen niet verkreghen worden, noch d'oodtmoedicheydt sonder de verootmoedinghe.

+Het 3. point. Over-loopt de mysterien van de passie Christi. Ten eersten, de benautheyt des herten van den alder-soetsten Iesus, ende voeght de uwe daer by, ende alsoo versaemt zijnde, offertse aen de Goddelijcke Majesteyt. Daer na siet wat hy lijdt, van wien, ende hoe, in sijn lichaem, leden, naem ende eere, ende seght ten minsten tot elcke reyse: Wat sal ick+ u weder-gheven mijnen Koninck ende mijnen Godt, uwe alder-verworpenste slave, voor al 't ghene dat ghy my hegt ghegheven? is't niet betamelijck dat ick op u soude betrouwen, die soo groote dinghen voor my hebt ghedaen? sal ick niet wat verdragen voor mijne salicheydt, aen-ghesien ghy u gheweerdicht hebt soo groote dingen voor my te lijden! Ten tweeden, aen-merckt dat den alder-wijsten ende besten Heere het cruys voor sy-selven ende de sijne+ heeft verkoren- ende seght dan: Wy moeten glorieren in 't cruys onses Heeren Iesu Christi, door welcken de wereldt voor ons ghecruyst is. Ten derden,+ bemerckt het eeuwich ghewicht der glorien, dat voor de tribulatie van eenen ooghen-blick sal ghegheven+ worden, ende na dat den Apostel seght, dat+ de verduldicheydt tot alle saken noodelijck is, om dat wy de belofte souden weder om brenghen, ende onse siele besitten. Beveelt u dan met een edel herte aen de Goddelijcke voorsienicheyt in den tijdt ende eeuwicheydt, ende maeckt dat ghy wilt het ghene dat Godt wilt, want andersins en kondt ghy niet begeeren dat u profijtelijck is, want ons profijt alleen is Godt, blijft dan in hem, ende gevet hem, die over al ende alle het goedt is, ende ghy en sult noyt konnen klaghen: want hy klaeght die eenich goedt derft, ende siet, in dien ghy wilt, ghy hebt het al in uwen Godt, in dien ghy door den wille ende liefde met hem ghevoeght zijt, want hier aen hanght alle de wet ende Propheten, ende hier en is de volmaecktheydt der liefden gheleghen.

Ghebedt.

+O Eeuwighe VVijsheydt, die sterckelijck streckt van't een+ eynde tot het andere, ende schickt alle dinghen soetelijck, en hebt ghy niet gheseydt door uwen Propheet: daer en is gheen

quaedt in de stadt, dat den Heere niet en heeft ghedaen? ende en+ hebt ghy niet gheseydt dat alle de hayren onses hoofdts ghetelt zijn? en aen-sien uwe ooghen ons niet altijdts? en zijt ghy niet onsen Vader, onsen alder-minnelijcksten Schepper ende bewaerder? en leven wy in u niet? ende beroeren, ende en zijn wy in u+ niet, ende al datter is? Siet niet een bladt op den boom en roert hem sonder uwe voorsienicheyt, noch sonder de selve en valt geen mussche op der aerden. In dien my dan desen oft dien teghenspoet+ toe-komt; sal ick als eenen hondt den steen bijten, ende mijne ooghen niet tot u op-heffen, die't selve doet, ende my dat toe-seyndt door eene on-gemeten liefde? Heere ick bidde u dickwijls om verduldicheydt, ende nochtans ick en begheere die niet te verwerven door de ghewoonelijcke maniere; maer als een mensch Godt tenterende wille ick verduldich zijn, ende daer-en-tusschen ick en wille niet lijden. Heere ghy hebt uyt 't ghene dat ghy gheleden hebt, gheleert verduldicheydt ende ghehoorsaemheydt, ende sal ick alle sware dinghen verworpen? voorwaer ick ben eenen blooden soldaet. Ghy zijt voor my aen het cruys ghenaghelt, ghecroont ende ghegheesselt gheweest, ende sal ick alle ghemack soecken? Ghy hebt honger gheleden, ende sal ick mijnen buyck willen op-vullen? Ghy hebt verkoren schande ende verwijt, ende sal ick uytsinnich mensche na glorie sien? Ghy hebt in alles verkoren harde, slechte ende strenge saken, ghelijck oock alle uwe Heylighen, maer ick ghedreven niet met uwen gheest, maer van't vleesch ende werelt sal ick mijn eyghen profijt soecken? En weet ghy niet alder-soetsten Iesu, te verworpen het+ quaedt, ende te verkiesen het goedt? indiender dan quaedt gheleghen waer in't cruys ende in de tribulatie, soudt ghy dat verkoren hebben? soudt ghy uwe Moeder ende alder-liefste Heylighen gheschoncken hebben den Kelck des lijdens, die om-gegaen hebben in schaeps-pelsen ende geyten vellen ghebreck lijdende, benaut, ghepijnicht door de wildernisse van dit leven, op dat sy souden komen in 't oprecht landt van Beloften? hoe, wil ick+ eenen anderen wech vinden, dat ghy eeuwighe VVijsheyt hebt verkoren? o mijnen Godt mishaegt my uwen raedt? hebt ghy

moeten lijden ende alsoo gaen in uwe glorie? hoe sal ick dan in+ de selfe komen, dan door de herbane des H. Cruys? VVaer ick gae oft vluchte, ick en kan gheensins het cruys ontloopen, omringelt zijnde van alle kanten met ongevallen; maer ick make, door mijnen eyghen wille ende wederstandt, hart ende onverdraghelijck, 't ghene dat anders soet soude zin, in dien ick het gheerne van uwe handt name, want ghy hebt gheseydt: Ick ben+ met hem in de tribulatie. VVat sult ghy met my maken, o goeden Iesu? is't niet seker dat ick met u niet en kan regneren, 'ten zy dat ick met u lijde? waer om hate ick de ghene die my een kroone maken, ende waer om heb ick eenen af-treck van hen, aen-ghesien dat sy de selve voor my maken, oft tot hare onvoorsichticheydt, oft tot hun groot achter-deel ende quaedt, het welck soo groot is, dat men daer oock deernisse mede in sijnen+ vijandt soude hebben? Siet sy geven my medecijne tot mijne sonden, ende wapenen om mijne vijanden te verjaghen, maer ick, o goeden Iesu, en wilse niet hebben, ende ick als een rasende mensch, beminne de ghene die mijne vijanden voor-staen, ende hate haer, die de selve verwinnen: ende eylaes! ick en schame my niet, my selven met den monde eenen Christen te noemen, ende met de wercken het selve te verloochenen. O alder-liefsten Iesu kondt ghy soodanighen mensche in uwen dienst verdraghen, die sulcken schroom heeft van het cruys als van den duyvel? ende die gheensins bemindt die hem vervolghen, noch voor hun-lieden+ en bidt, noch hun deughdt en doet, maer als een Heyden ende Publicaen alleen bemindt die hem beminnen, ende haet die hem haten, dat oock de wilde dieren doen? ende hoe wel ghy beveelt dat men sijne vijanden soude beminnen, ende dat ghy daer toe stelt soo grooten loon. Nochtans eylaes! een soet woordt van mijnen even-naesten tot my gesproken, oft eenen kleynen dienst vermach meer by my, dat uwen wille, ende alle uwe beloften; want daer om vergheve ick hem al wat hy teghen my misdaen heeft seer gheerne, maer om uwen't wille en verdrage ick oock niet een woordt. Siet ick belijde voor u mijne misdaden, ende ick begheere seer oodtmoedelijck uwe gratien door uwe pijnen;

ende vermoeytheden, door uwe droefheden; ende ontallijcke wonden, door verdriet ende vervvijten, op dat ick mijne vijanden mach leeren uyt grondts mijns herten beminnen; allen teghen-spoedt van u ghesonden, vrij-vvillichlijck mach aenveerden; door veel tribulatien van uvve voorsienicheydt ghesonden, op eenighen tijdt mach salich vvorden, ende staen onder uvve uyt-verkoren vrienden, de alder-vroomste Martelaren, vermaert door soo veel lijdens; onder de Confessoren ende Maeghden, die oock door hun cruys vermaert zijn, ende u in der eeuvvicheydt ghenieten. Ick gheve my over aen uvve voorsienichheydt, schickt dan uvve creature na uvven heylighen vville.

Doet met desen vvorm der aerden dat u blieft, o Heere Godt mijns herten, vvant vvat vvete ick vvat my profijtelijck is? ghy zijt den medecijn mijnder sielen, ghy vvet vvat my nut is, ghy zijt mijnen leydts-man, ende ghy vveet vvaer langhs dat ghy my moet leyden. Ick vvete dat ghy, o hemelschen Vader, my niet en sult vervvorpen, niet verachten, noch niet verlaten, vvant ick en sal u niet verlaten, o goeden Iesu, gheholpen zijnde door uvve gratie, ick begheere met u te sterven, ende mijne vijanden te vervvinnen, ende u aen te hanghen in der eeuvvicheydt der eeuvvicheden. Amen.

Pracktijcke om te oeffenen verduldicheydt van sijn eyghen onghevallen.

D'Eerste, 's morghens in't ondersoeck der conscientie,+ ja oock op alle uren te voor sien, ghelijck het geseydt is, d'ongheluck dat u kan toe-komen ende u herte daer toe bereyden.

Ten tweeden, als u ghegheven wordt eenighe occasie+ van verduldicheydt, soo wilt uwe ooghen tot Godt naden hemel keeren, ende hem dancken, ende hem omhelsen, peysende dat ghy zijt byden gecruysten. Bedwinght+ dan uwe stemme, ende laet de gramschap in u versterven, noch en verhaelt daer na niet teghen iemandt het onghelijck dat u is ghedaen, noch en vermeerdert dat niet; want dit is het selve beswaren, ende sy-selven door

listen des duyvels tot wrake verwecken: maer ghy moet dat als eenen oprechten ootmoedigen mensch verminderen, aen-ghesien dat aen hem gheen on-ghelijck en gheschiede, die Godt soo on ghetrou is gheweest, ende soo dick-wijls on-ghelijck ghedaen heeft.

+Ten derden, ia dien ghy eenighe bitterheyt ghevoelt teghen uwen naesten ,voor komt hem ten minsten door een ander, in dien ghy 't niet anders en kondt doen: eerst met verootmoedinghe, al waer 't oock door sijn schuldt gheschiedt: ten tweeden, met weldaedt; ten derden, bidt ten minsten neerstelijck voor hem. Men vinter, die door eenen af-keer ende haet, schouwen het aen-sien ende spreken van hunnen naesten: den Heere wiltse oordeelen uyt hunnen eyghen mondt ende daet, ghelijck hy doen sal, ende sy en sullen sijn aensicht niet sien. men vinter, die de selve niet en willen voor komen met verootmoedinghe, als oft dat niet en betaemde,+ daer nochtans den Heere hem heeft verootmoedicht, ende die gheen sonde en heeft ghedaen, heeft hem laten rekenen onder de moordenaers? Wilt ghy misschien schijnen niet te konnen dolen ende dat ghy geen mensche en zijt? Siet voor u dat ghy niet en valt ghelijck den af-vallighen Enghel, ende als een van de Princen. Ten+ vierden, offert u selven daghelijcks in de Misse tot alle tribulatien, die ghy van eens-ieghelijcks handt soudt moghen ontfanghen, van waer die oock komen, daer na bekent dat ghy die als eene wel-daedt van de handt Godts hebt ontfanghen, ende bidt voor de ghene die u vervolghen.

Schiet-Ghebedekens.

+Ick ben het koren Christi, ick sal gemalen worden met de tanden der beesten, op dat ick soude ghevonden worden een suyver broodt.

+Het is my goedt dat ghy my hebt verootmoedicht, op dat ick soude leeren uvve rechtveerdichmakinghen.

+Zijt mijnen hulper, ende verlaet my niet, ende veracht my niet Godt mijnen Salich-maker.


Vorige Volgende