Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het II. Capittel.
Oeffeninghe om te verwecken eene groote begheerte van Volmaecktheydt.

HEt 1. voor-bereydsel. Bemerckt u selven in de teghenwoordicheyt des Heeren met Moyses op den hooghen berch, van den welcken ghy mooght siende neersticheyt ende grooten arbeydt der menschen, die sy doen om in dit leven salich te zijn door eere, rijckdommen, etc.

Ghebedt, op dat ghy oock soudt moghen ontsteken worden met een groote begheerte tot de salicheyt.

Het 1. point. Bemerckt met hoe grooten, hoe langen ende geduerigen arbeydt de menschen soecken te komen tot wetentheyt ende kennisse der creaturen, hoe wel nochtans dat soo wie vermeerdert de wetentheydt, dat die vermeerdert de droefheydt. Maer ick vrage u, en is de volmaecktheydt niet de

oprechte wijsheyt, door welcke den mensche Godt+ ende sy selven kent, ende en weet niet alleenelijck de menschelijcke ende Goddelijcke rechten, maer volbrenght die oock ende nochtans verdrietet u eenen korten tijdt om de selve te arbeyden. Ten tweeden, bemerckt hoe seer sy arbeyden om hare lichamelijcke ghesontheydt te bewaren: ja hier om verliesen sy dick-wijls te vergheefs allen hun goedt, ghelijck de vrouwe in't Euangelie. maer de wijsheydt ende het studeren van de volmaecktheyt en leert niet alleenelijck kennen de medecijne der sielen, maer den mensche verkrijght oock door de selve volmaeckt ghesontheydt des lichaems.

Het 2. point. Bemerckt dese woorden van den Salich-maker: Wat vrouwe isser hebbende thien penningen?+ is't dat sy eenen penninck verloren heeft, en ontsteeckt sy niet een licht, ende keert het huys uyt, ende soeck neerstelijck tot dat sy dien vindt? Desen+ penninck is de volmaecktheyt, gheteeckent met Godts beeldt, want de volmaecktheyt is eene gelijckenisse Godts. Den Wijsen-man seght: Alle dinghen zijn 't gheldt onderdanich: maer d'aerde, zee,+ locht, vier, sonne, ende de doodt selve is eenen volmaeckten man onderdanich, aen-ghesien de volmaeckte+ som-wijlen heerschappije over dese dingen gehadt hebben: aen-siet dan hoe groot dat men de selve moet achten. O hoe veel voorsichtiger zijn de kinderen+ van dese werelt, dan de kinderen des lichts in hun geslachte? Bemerct ten tweeden dese woorden: Het rijck der hemelen is gelijck eenen mensch soeckende+ goede peerlen, ende gevonden hebbende een+kostelijcke peerle, verkoopt hy al dat hy heeft, ende hy koopt die: want eene soodanighe heeft onghemeten rijckdommen: nochtans en beswaert sy de mensche niet, maer verciert ende maeckt hem salich. Dese is de volmaecktheyt, van de welcke men mach seggen: Sy is kostelijcker dan alle rijckdommen, ende al dat begeert wordt, en kan hier by niet+ geleken worden. Oft geluck S. Augustinus seght:+Dese kostelijcke peerle is de liefde, sonder de welcke u niet profijtelijck en is, al wat ghy hebt; ende in dien ghy dese alleen hebt, het is u ghenoech: Men seydt dat de peerle wordt voort-gebracht door den dauw

des hemels, alsoo wordt de volmaecktheydt alleenelijck verkreghen door de groote bermhertichheydt+ Godts. Bemerckt ten derden, dat de volmaecktheydt ghelijck is eenen schat die verborgen is in den acker, den welcken eenen mensch dien vonden heeft verberght, ende uyt blijdschap van dien, soo gaet hy ende verkoopt al dat hy heeft, ende koopt dien acker, desen is de volmaecktheydt.+ Want 't is eenen on-eyndelijcken schat, welcke wie dien gebruyckt hebben, zijn deelachtich gheworden van de vriendtschap Godts.

+Het 3. point. Bemerckt ten eersten, dat de volmaecktheyt+ waerachtelijcken is het rijcke Godts, dat wy dagelijcks in het Ghebedt des heeren eysschen. Want spijse ende dranck en is het rijcke Godts niet, maer rechtveerdicheyt ende vrede in den heylighen Gheest. Godts rijck wordt ghenoemt dit, door't welck Godt in ons regneert, gelijck S. Ian dat uyt-leght. Ende wy zijn waerachtelijck Koninghen, in dien wy vol-maeckt zijn, ghelijck den H. Chrysostomus in 't langhe verclaert; want het rijcke Godts is waerachtelijck in ons door de volmaecktheydt der deughdt: ende ghelijck Godt in den hemel ghesien wordt, ghelijcker is eene eeuwighe blijdschap, ghelijck de salighe lichamen onlijdsaem ende claer, snel ende subtijl zijn, ende ghelijck daer de Heyligen, de kinderen ende vrienden Godts versaedt worden van de overvloedicheydt van het huys Godts; alsoo ghevoelen dese dinghen in hare siele de ghene die eenichsins volmaeckt zijn. Laet ons dan met eene groote viericheydt tot dit rijck+ gaen, want het rijck der hemelen lijdt gheweldt, ende de gheweldighe nemen dat wech. Bemerckt+ ten tweeden, dat de volmaecktheydt ons maeckt vrienden Godts, 't welck verclaert wort met d' eyghen woorden van de eeuwighe Wijsheydt: Ick hebbe u vrienden ghenoemt, want ick hebbe u bekent+ ghemaeckt, al dat ick van mijnen Vader ghehoort hebbe. Wat en doen de menschen niet nu om vrienden van den Koninck te zijn? doet ghy wel soo veel om Godts vriendt te zijn? wat laet ghy van uwe sinlijckheydt achter om dat ghy Godt soudt behaghen? Ende de volmaecktheydt en maeckt niet

alleen vrienden, maer oock kinderen Godts: waer+ om wy aldus vermaent worden om na te volghen den hemelschen Vader: Zijt vol-maeckt, ghelijck uwen hemelschen Vader vol-maeckt is. iae sy maeckt de siele oock eene Bruydt van den Sone+ Godts, ghelijck het opentlijck bewesen wordt in gheheel het boeck der Sanghen. Bemerckt ten derden, hoe grooten vrede, ghenuechte, ghemeynschap met Godt, hoe groote glorie hier ende in den hemel den vol-maeckten mensch heeft. Alle welcke dingen hoe groote begheerte behoorden sy in ons te verwecken? want de begheerlijckheydt van wijsheydt brenght tot het eeuwich rijck. Ick hebbe begheert, seght Salomon, ende my is verstandt ghegheven:+ ende ick heb aen-gheroepen, ende den gheest der wijsheydt is in my ghekomen. Ten laetsten, ick+ bidde u, besiet wat datter is, dat u belet, dat ghy dit rijck, desen schat ende alle goederen niet en krijght, ende ghy sult bevinden dat het meest al is eene kleyne sake, eene gheneghentheydt tot eenige creature. Verghelijckt ende over-leght dit met de volmaecktheydt, ende neemt vastelijck voor u met eenen grooten wille tot die te arbeyden.

Ghebedt om te vermeerderen de begheerte van de Volmaecktheydt.

O Eeuwighen Vader, ghy hebt tot my gheseydt: VVandelt+ voor my ende zijt volmaeckt. maer eylaes! hoe lang sal ick mijn vleesch verscheuren, ende sal ick mijne siele draghen in mijne handen? Hoe langh sal ick arbeyden, om voor my eenen put te graven, die ick mach noemen de overvloedicheydt uwer gratien, om mijnen dorst te verslaen, ende den drost van mijnen alder-liefsten Heere, die op den autaer des cruys dorst heeft na mijne salicheydt? VVanneer sal ick komen, ende tot u gaen, o fonteyne des levenden waters, op dat ick niet meer dorst ene hebbe in der eeuwicheydt? Siet ghelijck de ooghen der knechten zijn in de handen van hunne Heeren; ghelijck de ooghen der+ dienst-vrouwen op de handen van hare vrouwen, alsoo zijn onse oogen tot den Heere onsen Godt, tot dat hy onser ontfermt.

Ontfermt u mijnder Heere, ontfermt u mijnder, ende neemt doch wech de verblindtheydt mijnder herten, ende de traecheyt van mijnen wille? want wat belet my, dat ick niet gheluckich en+ ben ende oprechtelijcken salich? Siet Heere anders niet dan mijne eyghen liefde, ende de liefde der creaturen N. De welcke my weder-houden, ende maken my onsalich ende ellendich. Helpt my, o mijne kracht. VVaer om vergheet ghy mijne armoede ende mijne+ tribulatie? Heere leydt my op den wech, ende wijst my waer de wijsheydt is VVant wie is in den hemel geklommen, ende heeft dien uyt de wolcken genomen? wie is over de zee gevaren, ende heeft die ghevonden? daer en is niemandt die hare weghen kan weten. Leert my waer dat is den verborghen schat ende de kostelijcke peerle, om de welcke ick sal moghen verkoopen al mijn+ goet, ende dat verachten als niet. VVant den mensch is oprechtelijck+ salich, die de wijsheydt ghevonden heeft ende verkrijght volmaecktheydt, ende de verkrijghinghe der selver is beter dan de koopmanschap van het beste ende alder-louterste goudt ende silver. Hare vrucht is kostelijcker dan alle rijckdommen; ende al dat begheert wordt, en kan by dese niet gheleken worden. Ick hebbe die bemindt boven ghesontheydt ende schoonheydt, ende hebbe voor my ghenomen die tot een licht te hebben; want haer licht is onblusschelijck, ende alle dinghen sullen my met haer toekomen, ende ontallijcke eerbaerheydt door hare handen. Ick segghe, ghy sult by my komen, ende sult eene wooninghe by my maken, ende ghy sult vvoonen in't tabernakel mijnder herten, ende ick sal u in u verheughen ende verblijden, ende ick sal u in geheel mijn herte beminnen, het vvelck mijne eenighe begheerte is, het rijcke dat ick begheere; den schat, dien ick soecke; de peerle, die ick begheere te koopen; de salicheydt, na de vvelcke ick met gheheel mijn herte hake.

Pracktijcke om te vermeerderen de begheerte der Volmaecktheydt.

+D'Eerste, neemt vastelijck voor u te volghen de volmaecktheyt, ende het rijck der hemelen gewelt aen te doen, ende vermeerdert dien wille altijts, Maer wacht

u neerstelijck (gelijck S. Bernardus seght) soo wel van+ de kleyne als van de groote sonden, want die in seer groote sonden vallen, beginnen van de minste: ende het minste ghewin oock te soecken, is seer groot ghemin, want die wat heeft, dien sal noch ghegheven worden

De tweede, aen-siet, ghelijck ick dick-wijls gheseydt+ hebbe, alle creaturen, ende bemerckt hoe u die tot de volmaecktheydt nooden, hoe sy de begheerte der selver in u vermeerderen, ende u aen brenghen als ghiften, met welcke sy u van Godts weghen tot hem souden locken.

De derde, handelt dickwijls met geestelijcke mannen, ende houdt Godtvruchtighe t'samen sprekinghen: want het vier ontsteeckt in de t'samen-sprekinghe, ghelijck in de meditatie.

De vierde, aen-merckt de begheerten die u van den+ Heere toe-ghesonden worden, ende als uwen moet slapper geworden is, soo over-peyst de gene die ghy eertijdts veel vierigher hebt ghehadt.

De vijfde, stelt u een oft meer voor exempel, die ghy in verscheyden deughden soudt moghen na-volgen gelijck met seght van S. Antonius.

Schiet-Ghebedekens.

DE rechtveerdicheden des Heeren zijn oprecht, verblijdende+ de herten: het ghebodt des Heeren is claer verlichtende de ooghen.

Vwe oordelen zijn begheerlijck boven goudt ende seer kostelijcke+ gesteenten ende soeter dan honich ende honigraten.

VVie sal klimmen op den berch des Heeren, oft wie sal staen+ in sijne heylige plaetse? die onnoosel van handen is, ende suyver van herten.


Vorige Volgende