Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het XXXVIII. Capittel.
Oeffeninghe der begheerte.

ICk bidde u Heere Godt van den Hemel, sterck, groot ende+ vreeselijck, die u verbondt ende uwe bermherticheydt bewaert met de ghene, die u beminnen ende bewaren uwe gheboden; laet doch uwe ooren toe-luysteren, ende uwe ooghen open zijn, op dat ghy mooght hooren het ghebedt van uwen dienaer; dat ick heden voor u bidde, op dat ick mach doen uwen wille, ende ghetrouwlijck uwe Heylighe in-spraken; want in-dien uwe Majesteyt haer niet en heeft gheweerdight my aen te sien met de goedertieren ooghen uwer bermherticheyt, soo is mijnen arbeydt ijdel ende oock mijne meditatie. Ick bidde u dan Heere, dat uwe ooren luysterende zijn nae het ghebedt van uwen dienaer, ende gheeft my de deughden, die mijne siele noodich zijn; een levende geloof, eene vaste hope, eene vol-maeckte liefde; geeft my een oot-moedich ende rouwich herte, op dat ick u mach behaghen; een ruym ende milt herte, op dat ick u mach na-volgen; een eer-baer ende suyver herte, op dat ghy in't selve mooght rusten; een sober herte, op dat ick u mach smaken; een saecht-moedich herte, op dat het mach blijcken dat ick uwen discipel ben; een neerstich ende broom herte, aen-gesien ghy my belooft hebt, dat noch ooghe en heeft ghesien, noch oore ghehoort, noch in des+menschen herte is ghekomen, wat ghy bereydt hebt voor de ghene, die u beminnen. Godt der heyr-krachten keert u omme, siet neder-waerts vanden Hemel ende besiet, ende besoeckt desen+ wijn-gaerdt, ende vol-maeckt den selven, die uwe rechte handt heeft gheplant, ende op den Sone des menschen, die ghy voor u bevestight hebt, onse perijckelen moeten beweghen u Vaderlijck hert, mijnen Godt, Godt van allen troost, ende zijt ghedachtich+ uwer ontferminghen, die van de eeuwicheydt zijn. Ghy die met een woordt alle dinghen vermooght, ende ons hebt ghegheven uwen eenighen-geboren Sone, en soudt ghy ons alle dinghen met hem niet geven? Verhoort Heere het ghebedt van uwen dienaer+ ende sijne biddinghen om uwes selfs wille, verlost ons om de glorie uwes naems, ende zijt onser sonden ghenadich, ende en+

gheeft ons tot geenen verwijte om uwen name, ende en maeckt gheene schamperheydt van den stoel uwer glorien. Ghy hebt geseydt:+ Roept my aen in den dach der tribulatien, ick sal u verlossen, ende ghy sult my vereeren. Ick kome dan tot den throon uwer bermherticheydt, ende hoe sal 't my moghen geweyghert worden, aen-ghesien het bloedt van uwen alder-liefsten oock my roept van de aerde, niet om wrake, maer om Godtvruchtigheydt: den selven heeft wel verdient dat ghy mijne ondeughden soudt verworpen: den selven heeft voor my met tranen+ geeyscht, ende 't is verhoort om sijne eer-weerdicheyt wille, oock voor my den minsten van alle uwe dienaren. Indien mijne handen vol zijn van bloet der sonden ick bidde siet op dese handen, in de welcke ghy u geweerdight hebt my te schrijven; aensiet sijn alder-heylichste herte, ende uwe Majesteyt sal van my gedenckenisse, ende liefde ende goedertierentheyt tot my vinden.+ Hy heeft belooft: Alle 't ghene ghy van den Vader sult begheert hebben in mijnen naem, sal hy u gheven, het staet uvve goedertierentheydt toe, te consenteren, o eeuwighe VVaerheydt, 't gene dat wy begeeren in den name van uwen eenigen-geboren Sone. Ick bidde u aen-siet op sijn aen-sicht, ende sijne offerande, die ghy niet en kont verachten, aen siet op de ghebeden uwer Heylighen, der alder-heylichste Moeder van uwen Sone, ende van mijne Patroonen. Ick weet wel Heere, ick weet, dat sy nu van hun-selven versekert zijnde, voor ons sorghvuldich zijn; sy zijn in de havene, ende wy in de schip-brekige zee: aen-merckt de liefde die sy tot u hebben ghehadt, ende hun bloedt dat sy voor u+ hebben ghestort. Thoont my, o alder-salichste maghet by uwen Sone, dat ghy eene Moeder zijt, eene Moeder der gratien, eene Moeder der bermherticheyt, ende dan niet alleenelijck aen my, maer oock aen de benouwde Heylighe Kercke, aen mijne ouders ende oversten, op dat sy alle dinghen naer uwen wille op-rechtelijck moghen handelen; aen mijne ondersaten, op dat sy u vierichlijck moghen dienen; aen mijne wel doenders, op dat sy door de tijdelijcke dinghen d'eeuwighe moghen vervverven; aen mijne vijanden, op dat sy in der eeuvvicheydt met mijnen levenden ende vvaer-achtigen Godt, ende met my door liefde mogen ver-

eenight vvorden, aen de sondaren, eylaes! op dat sy ten laetsten hunne ooghen moghen keeren na de sonne der rechtveerdicheyt, ende ten laetsten aen de gheloovighe sielen, op dat sy haest moghen komen tot de begheerde om-helsinghen, ende sien u regnerende met den Sone, ende u ghebenedijden in de eeuvven der eeuvven, Amen.

Practijcke om de begheerte te oeffenen in 't Ghebedt.

HIer worden geleert verscheyden manieren van bidden, die S. Paulus in den eersten brief tot Timotheus+ in't tweede capittel prijst segghende: Ick bidde dat men+ ten eersten sal doen ghebeden, biddinghen, begheringen, dancksegghingen voor alle menschen; want dit is goed ende aen ghenaem voor onsen Salich-maker Godt, die wilt dat alle menschen sonden salich worden, ende tot kennisse der waerheydt komen.

D' eerste maniere is het ghebedt, door welck wy ons+ herte op heffen tot Godt, op dat wy hem souden loven ende glorificeren, gelijck de Heyligen gheduerichlijck in den hemel doen: want met moet het ghebedt alsoo beghinnen, ende daer om het selve meest in-stellen, Godt te verheffen, ende sijne groote daden verhalen, ende maken als eene Litanie van sijne volmaecktheden, ende komen van d'eene tot d'andere na een behoorlijck vertoeven, hem lovende als den alder-machtichsten, besten, heylichsten, miltsten, lanckmoedichsten, ende voorsichtichsten, insghelijcx om de diensten, die hy gewoon is de creaturen te doen. Want hy is den schepper, bewaerder, beschermer, regheerder, meester, vader, medecijn, salich maker ende glorificeerder der selver. Maer van dese maniere is gheseydt in het voorgaende capittel.

De selve maniere kan geoeffent worden verhalende de deughden ende uytnementheden van Christus onsen Heere in sijne tegen-woordicheydt, die hy in de Mensch wordinghe, Gheboorte ende andere misterien heeft bewesen segghende: Ick verblijde my seer o alder soetsten Iesu, om uwe onghemeten liefde ende oodtmoedicheydt, door welcke ghy u geweerdight neder te dalen uyt den schoot uwes Vaders in het lichaem van de Maghedt, om ons menschen ende onse salicheydt wille, etc. Insgelijcks

kan een iegelijck verwecken de krachten sijnder sielen tot den lof Godts, segghende met den Propheet:+ Mijne siele gebenedijdt den Heere, ende al dat in my is, sijnen heyligen naem, oft in den naem van alle creaturen sijnen lof verkondighen als met de tonghe der selver, by-kans op de selve maniere gelijck de drij kinderen deden+ in den gloeyenden oven van Babylonien: Ghebenedijdt alle wercken dese Heeren den Heere. Hier toe dient oock te over-loopen de chooren der Enghelen, ende de ordenen der heylighen, ende die alle nooden tot Godes lof.

+De tweede maniere is door dancksegghinghe, welcke maniere dick wijls behoordt ghebruyckt te worden in het ghebedt, ende over dach, van de welcke meer gheseydt is hier voren.

+De derde maniere is door begeerten, door welcke wy het quaedt verbidden, ende begheeren voor ons goede dingen, als de deught, gratie Godts, ende devotie. Ende dese begheerte geschiedt, toonende aen onsen Heere onse allenden ende wonden, ghelijck de arme bedelaers doen+ ende versoecken met vierighe begheerten sijne hulpe. Ten tweeden door heymelijcke aenghevinghe, als wy met korte woorden onsen noodt ende begeerte verhalen, ende daer inne blijvende staen voor den Heere, ghelijck hondekens, etende van de brijselingen die vallen van de tafel van hunnen Heere, ende ghelijck d'ooghen van eenighe dienst-maeghdt, zijnde in de handen van hare vrouwen, al soo souden oock zijn onse ooghen tot den Heere onsen Godt, tot dat hy onser ontferme. Al-soo begeerde hy, die+ seyde: Heere in dien ghy wilt, ghy kont my suyveren.+ Al-soo seyde oock Martha: Heere hadt ghy hier gheweest, mijnen broeder en soude niet ghestorven hebben: Ende dit geschiedt door eene groote eerbiedinge, oft een groot betrouwen, gelijck doen de susters seyden tot Iesum: Siet dien ghy bemindt, is sieck.

+De vierde is begeeren uyt-druckelijcken verlost te worden van allenden, ende deughden te verwerven met biddinghe, die ghelijck is eene besweeringhe offerende verscheyden redenen. D'eerste is om Godt selve: alsoo badt David segghende: Ghy sult om uwen name mijne sonden ghenadich zijn, want die is groot, dat is, want het+ betaemt uwe grootheydt ende goedtheyt, ende op dat de

vijanden u niet en bespotten, oft de gene die op u betrouwen, als oft ghy hun niet en hielpt, ende men u te vergeefs diende: insghelijcks om dat hy is eenen Vader ende beschermer, etc.

De tweede redene ende tijtel van de bidden, is door+ Christus den Heere, want wy konnen sijne verdiensten voordt brengen, sijn leven, passie ende doodt, de beloften hem ghedaen, dat dit sijne eere toe staet.

De derde redene van bidden is, den Heere offeren+ de verdiensten der Heylighen, ende meest van onse lieve Vrouwe de Moeder van sijnen eenighen gheboren Sone.

Maer men moet bemercken ten eersten, ghelijck Granatensis vermaent, dat het goet is in t begheeren, te eysschen verscheyden deughden ende remedie teghen onse ghebreken, door dien dat in deser voeghen onse voornemens vernieut worden, ende oock den gheest seer gevoordert. Daer om zijn hier by gestelt de deughden, die de hooft-sonden contrarie zijn, t'samen met het geloove ende hope.

Ende iemandt en moet niet alleenelijck voor sy selven+ bidden, maer door liefde oock voor de H. Kercke, oversten, weldoenders, vijanden, sondaren ende over-leden sielen, die wy alle-gader konnen stellen in de leden Christi, de H. Kercke sijne bruydt in 't herte, d'overste in t hoofdt, de onder saten in sijne slincke, de weldoenders in sijne rechte handt, de vijanden in de knien, de sondaren in de slincken, ende de gheloovighe sielen in den rechten voet.

Ten tweeden moet men bemercken, dat de seven getijden konnen gevoeght worden tot dese seven staten van menschen, daer men voor moet bidden.

Ten derden moet men bemercken, dat het seer nut sal wesen om aendachticheydt te veerkrijgen, dat men geestelijcken begrijpt de onder-scheydinghen, diemen hier lichamelijcken kan sien uyt ghedruckt, ende dat-men hier door sy selven gheeft eene aenporringhe tot vierichheydt in 't ghebedt, ende andere Godt vruchtighe oeffeninghen.


Vorige Volgende