Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het VII. Capittel.
Van de vol-doeninghe, vvelck is het derde deel der Penitentie.

DE kinderen van Israel hebben den tijdt van+ dry daghen besteedt om te komen tot den berch Godts Oreb, om al-daer Godt den Heere offeranden op te draghen. Dese dry daghen, konnen in't gheestelijck verstandt ghenomen worden, ghelijck boven gheseydt is van het Berouw, Biechte, ende Vol-doeninghe. Ende aen-ghesien dat wy van de twee eerste ghesproken hebben, volght dat wy van de Vol-doeninghe nu spreken, de welcke volmaeckt wordt, door de wercken die den Enghel Raphael aen Tobias gherecommandeert heeft, als+ hy seyde: Goedt is het Ghebedt, met het vasten+ ende aelmoessen.

Want die dry wercken van Vol-doeninge, worden seer bequamelijck als dry remedien ghestelt teghen de dry quaden de welcke de wereldt mede-brenght:

door het vasten, de begheerlijckheydt des vleeschs, door d'aelmoessen, de begheerlijckheydt der oogen; ende door een oodtmoedich ghebedt, wordt de hooveerdicheyt des levens genesen. Den Heer hadde een ghebodt ghegheven dat de brant-offer-hande,+ op den outaer verbrandt soude worden den geheelen nacht, tot 's morgens toe, ende dat den Priester die asschen van de selve, uyt-ghetrocken hebbende sijne Priesterlijcke kleederen, ende andere aen-nemende, soude draghen buyten den heyr-legher, in de aldersuyverste plaetse, om het selve al-daer te doen verteeren tot den voncken toe, door een ander vier nochtans, dan van de heylige plaetsen. Wat wordt ons door dese figuere anders beteeckent dan den brant-offer van u-selven, ende dat alle uwe sonden den tijdt van den nacht deses levens, verbrant moeten worden door het vier der heyliger plaetsen, dat is, van de liefde: Maer is't sake datter noch iet 's morgens resteerde, dat ghy u moet vertrecken buyten den heyr-leger, uyt-treckende het kleedt van dit stervelijck leven, het welck al-daer met het vier van het vage-vier gesuyvert soude mogen worden, tot dat alle de ongheluckelijcke blevelingen van de sonden geheelijck verteert souden zijn, ende tot dat ghy tot den laetsten penninck toe, betaelt sult hebben.

Wy sullen dan, voor al van het vasten, ende penitentie; daer na van de aelmoesse, ende ten laetsten van 't Ghebedt (want dit breeder verklaringe van noode heeft,) handelen.

Meditatie
Van het Vasten, het eerste vverck van voldoeninghe.

De voor-stellinghe der plaetse is, sy-selven te stellen in de teghen-woordicheydt van Christus onsen Salich-maker, ghelaeft met galle aen het cruys.

 

Het bereydende Ghebedt, als voren.

 

+HEt 1. point. Bemerckt dat ghy gestelt zijt in dit dal der tranen met onsen eersten vader Adam, op dat ghy in 't sweet uwes aenschijns u broot soudt eten, ende arbeyden soudt, om te komen tot de hemelsche ervenisse, ende op soudt klimmen op den berch des

Heeren: ende dat ghy niet en hebt, dat u hier in meer belet van u eyghen lichaem, 't welck bedervelijck+ is ende de siele beswaert, ende ghy het selve over-sulcks met den toom van maticheyt ende eenen goeden reghel moet bedwinghen, op dat het u niet onder den voet en worpe. Ten tweeden, hoe schandelijck dat Adam door't selve lichaem ende door begheerlijcke gulsicheydt, neder-gheworpen is, ende dat, als hy gestelt was in het paradijs van alderley wel-lusten. Dese heeft ons ghebrocht tot alle dese+ ellenden ende misterien, daer wy qualijck uyt-konnen gheraken. Ten derden, over-leght wat dat Adam, die nochtans soo wijs was hier toe ghebrocht heeft: Ende verwondert u, het heeft gheweest eene korte ghenoechte, die hy ghevonden heeft in het eten van den verboden appel. O on-gheluckigen appel, waer in alle de quaden ende ellenden deser wereldt ende oock van d'eeuwicheydt besloten waren! Ghy hebt in desen appel ghebeten, o Adam, ende grootelijcks moeten dit selve uwe kinderen, noch hedens-daeghs bekoopen! Ten vierden bemerct, hoe dat onse Eva, dat is, ons eyghen vleesch, ende vijandt, ons ghedurichlijck verweckt om onsen ongeluckigen vader naer te volghen, ende hoe verworpen saken dat het zijn, daer wy door de gulsicheydt begheerlijck naer zijn, met hoedanighen groten arbeydt ende perijckel de selve ghesocht worden, van de gene die se niet en hebben, ende hoe lichtelijck datmen die na-der-handt veracht.

Siet hoe veel datter door de gulsicheyt tot groote armoede komen, ende doen het ghene dat haer in gheender manieren en betaemt. Hoe veel Religieusen, worden daer ghevonden, die anders tot groote heylicheydt souden gheraken, maer hier door ter aerden geworpen, ende belet worden, dat sy niet op en wasschen in 't paradijs van de Hemelsch wellusten, dat is, in de H. Religie, om dat sy hier in haer-selven niet en willen overwinnen? Ende voorwaer, het en is niet sonder groot mysterie, dat Adam van Godt almachtich ghestelt zijnde in den staet van volmaecktheydt, door de gulsicheyt alleen onder den voet gheworpen is.

Het 2 point. Overleght het onghemack, dat de gul-

+sicheydt mede-brenght; Ten eersten, sy belet allen voordt-ganck in den gheest, ende maeckt dat het lichaem der siele weder-spannich wordt. Want, soo ons Climachus ghetuyght, ghelijcker-wijs onder+ de wereldtsche menschen, de begheerlijckheydt den wortel is van alle quaedt: alsoo onder gheestelijcke ende Religieuse persoonen, is de onmaticheydt van eten ende van drincken. Want het is onmoghelijck,+ als Cassianus seght, dat den ghenen die met spijse over-laden is, den strijdt van den inwendigen mensch kan bemercken ende onder-kennen. Want uyt de gulsicheyt alleen, spruyten ontallijcke andere+ fauten, ghelijck den H. Gregorius betuyght. Maer den H. Basilius voeght hier by, dat hy bemerckt heeft, dat de gene die met alle andere fauten besmet waren, de selve hebben ghelaten; maer die dese onder-worpen hebben gheweest, oft heymelijck, oft t' ontijden, oft op on-behoorlijcke plaetsen geneygt waren te eten, ten laetsten ghevallen zijn uyt den staet der religie: oft is't sake dat sy daer in vol-hert hebben, gheworden zijn slaven van den duyvel der hellen, nieus-gierighe geesten, murmureerders, die haer eyghen ghemack ende baet sochten, ende hertneckich waren. Ten tweeden, dese sonde en is niet alleen schadelijck aen den geest, ende aen de Godtvruchticheyt, maer belet gantschelijck alle de principaelste oeffeningen der sielen, ende maeckt dat de scherp-sinnicheydt des verstandts, ende d'andere alder-edelste krachten der sielen bot ende plomp worden. Ten derden, mach hier by ghevoeght worden, dat het lichaem hier door met sieckten vervult wordt, 't leven verkort, ende veel ander ongemacks medebrenght. Ende also gheschiedt het, ghelijck ons+ Innocentius getuyght, dat den mensch ter oorsake van eene wel-luste, die in de wijde qualijck vier vingheren beslaet, ende qualijck vier ooghen-blicken duert dit teghen-woordich leven on verdraghelijck ende ellendich maeckt, den mensch in perijckel van sijne eeuwighe verdoemenisse brenght, ende dit om het lichaem eene korte ghenoechte aen te doen.+ Soo dat met recht, wel mach roepen den H. Bernardus: O wreedtheydt! men dient het lichaem, om de siele te vermoorden. Ende dat meer is, om den

lichame eene korte genoechte aen te doen, bekoopt men d'eeuwighe tormenten; oft ten minsten men stelt sy-selven in perijckel van daer in te vallen.

Het 3. point. Bemerckt daer en teghen de profijten+ de welcke de maticheyt mede-brenght. Ten eersten, dat den vijandt die ons alder-moeyelijckste valt, hier door ghetemt wordt; ende dat veel beter ende bequaemer, dan door eenighe lichaemelijcke oeffeninghen, als souden moghen wesen, hayre kleederen, disciplinen, op d'aerde te slapen. Want ghelijcker, wijs dat het vier niet lichter uyt gebluscht en wort dan door het ontrecken van het houdt; alsoo oock de quade begheerlijckheyt ende den vonck der sonden, en wordt nerghens beter mede ghebluscht, dan als wy dese het voedtsel van al-der-ley sonden, door maticheydt ontrecken. Ten tweeden, aenschouwt de ghene die in voor-leden tijden de wildernissen bewoont, ende in alle soorten van deuchden boven andre gheschenen hebben. Vraeght haerlieden wat gevoelen datse van dese deught ghehadt hebben, aen-ghesien dat sy een groot deel van hare heylicheydt hier in+ ghestelt hebben, den H. Basilius seght, dat het onthouden van spijse, is het ghene dat bedwinght de onsteltenissen der sielen: ende Chrysologus, dat het+ vasten, is de doodt van alle boosheden, ende het leven der deuchden. Ten derden dit ghevoelen en hebben de Heylighen niet alleen ghehadt; maer oock veel Heydensche Philosophen, ende wijse mannen onder haer-lieden, die dese deught in grooter weerden ghehouden hebben: Soo dat Artaxerxes ende Ptolomeus, water ende broodt, voor leckernijen rekenden: ende alle kocken waren by die van Lacedemonien ten eeuwighen tijde uyt-ghebannen.

Het 4. point. Bemerckt ten eersten, hoe dickwijls,+ ende hoe grouwelijck dat de gulsicheydt van Godt almachtich ghestraft is gheweest: want op dat ick onsen eersten Vader Adam voor by gae, eenen iegelijcken is kennelijck ghenoech, tot wat schande dat dese vermaledijde sonde Loth ghebracht heeft, tot+ hoe danighe miserien, die van Sodoma; waer toe+ dat ghekomen zijn de kinderen van Heli, Esau, ende+ eenen sekeren Propheet in Bethel: Hoe dier hebben+ de Israeliten moeten bekoopen den lust die sy had-+

+den om vleesch te eten in de woestijne; ende op eenen anderen tijdt, alsser dertich duysendt mannen van haerlieder verslaghen hebben gheweest. Ick late staen den rijcken vreck, ende ontallijcke andere, de welcke door dese sonde van gulsicheydt vernielt zijn ende na-der-handt gheworpen in de eeuwighe pijnen der hellen. Besiet dan, hoe dat ghy sonderlingh door vasten, ende andere manieren van verstervinghen u lichaem sult konnen brenghen onder het bedwanck des gheests.

+Het 5. point. Bemerckt hoe dat alle die vermaert zijn, soo in het oude, als oock in het nieuwe Testament het vasten ende de lijf-kastijdinghen toe-ghedaen hebben gheweest. Moyses heeft door vasten de wet ende de gemeynschap van Godt al-machtich verkreghen, als oock Elias: de Niniviten hebben Godt versoent. Over denckt ten tweeden, hoe vermaert dat in het nieuw Testament hier in gheweest is dien Ioannes, van den welcken onsen Heere selfs dese ghetuyghenisse gheeft, datter gheenen meerderen op-gestaen en is: ende Anna de Prophetesse. Den H. Apostel Paulus ghetuyght van sy-selven+ Ick kastijde mijne lichaem ende brenge 't onder bedwanck, op dat als ick een-ander ghepredickt sal+ hebben, ick selve niet verloren en gae. Want die Christus toe-behooren hebben hun vleesch gecruyst, met de ghebreken ende quade lusten. Overleght neerstelijck in de tegen-woordicheydt Godts, oft ghy van dit getal zijn, oft ghy oock soeckt de ghenoechte des vleeschs, ende hier na verlanght, dan, oft ghy soeckt het vermaeck van den gheest ende uwer siele salicheydt. Ten derden, stelt u voor oogen Christus onsen Salich-maker, die ons behoort te dienen voor eenen spieghel van alle vol-maecktheyt: Aensiet hem, hongerich, dorstich, gheheel nachten overbrengen in't ghebedt, ende alderley arbeyden van sijne joncheyt+ af ende ten laetsten ghelaeft, met galle ende azijn, aen de galghe des cruys. Hy heeft alsoo doende sijn leven willen sluyten, om ons de maticheydt aen te predicken; dat hy alsoo ons onsen Verlosser soude betalen de schuldt, die onsen eersten Vader Adam, ende wy sijne kinderen door de sonde van gulsicheydt, ghemaeckt hadden. O Heer Iesu Christe,

leert my doch door het binnenste uwer bermherticheydt, dat ick de spijse niet anders en ghebruycke,+ als eene medecijne, dat ghy mooght wesen mijne genoechte, ende het gene daer ick allen mijn vermaeck in neme. Dat mijne spijse zy, te doen uwen wille; Verre zy van my, dat ick die gheerne u soude toebehooren, mijn vleesch niet en cruyce; maer 't selve onder-worpen soude zijn, ende my selven eene slave van mijnen buyck make, die in vrijdom gestelt ben, ende ghekocht door u dierbaer bloedt. Gheeft my,+ dat ick my in u mach verheughen: gheeft dat ghy ghebiedt, ende ghebiedt dat ghy wilt. Hy bekent (seyde Augustinus) uw dienaer, dat hy 't ontfangen heeft, ende dat hy glorieert, die hem in den Heere glorieert. Ick heb eenen anderen u hooren bidden, op dat hy verwerven soude; Neemt seght hy van my de begheerlijckheydt des buyck: want wie sal dese komen verwinnen; waer door oock de alderstercste ende alder-kloeckste kamp-vechters over-wonnen hebben geweest; dan door u, o soeten Iesu, die mijne eenighe salicheydt, ende sterckte zijt, Amen.

Ghebedt, om de deuchdt van Penitentie ende Vasten te verkrijghen.

VYt de diepten heb ick gheroepen tot u, o Heere, Heere verhoort+ mijne stemme; vvant ick ben gekomen in 't midden der zee, ende het on-vveder heeft my in den grondt ghestooten, VVie sal my verlossen, mijne Godt, anders dan ghy, die beroert het diepste der zee, ende stelt het gheluydt der baren? VVie sal my verleenen, dat ick, alle nachten mijn bedde mach vvasschen, ende met mijne tranen sal ick mijne rust-plaetse beghieten, op dat ick alsoo mijne sonden soude moghen uyt-vvasschen, ende door dese dobbele besproeyinghe mijne siele soude moghen vruchtbaer maken, ende met eenen ontkomen d'eeuvvige ende al-tijdt durende tranen ende droefheydt? VVant ick vvel vvete dat is't sake dat ick de pijnen der hellen, met eene korte pijne in dit leven arbeyde af te koopen, d'eeuwighe ontwijfelijcken door uwe gratie sal ontgaen: want ghy nimmermeer tweemael het selfde en straft, maer uwe bermherticheydt gaet alle

uvve vvercken te boven. Nochtans ghy begheert, o soeten Iesv, dat vvy vruchten voordts-brenghen, die in der vvaerheyt voor vvercken der penitentie gherekent moghen vvorden; ende hebt ons over-sulcks hier in vvillen voor-gaen, ende goedt exempel+ gheven; ende hier-om ghelijck uvven Apostel ghetuyght: Die voor uvven dienaer gherekent vvil vvorden, die cruyst sijn vleesch, met alle hare quade lusten, hy en tracteert het selve niet saeghtelijck, op dat hy het niet vveder-spannich en bevinde. Ick neme dan vastelijck voor my, o alder-goedertierensten Iesv, de penitentie met uvve Heylighen, ende vrienden te beminnen; vvant oft den mensch straft sijne sonden in sy-selven door leedt-vvesen, ghelijck seer vvel seght den H. Gregorius)+ oft hy straft de selve met den mensch, die mijnen Heere ende mijnen Godt zijt. Ick neme my voor, o Heere, vruchten te doen van vvaer-achtighe penitentie, op dat ghy u, met uvve H. Enghelen over de bekeeringhe van mijne sondige siele mooght verblijden, die soo dick-vvijls hebbe uvven H. Gheest bedroeft, ende boosheydt bedreven in de teghen-vvoordicheydt van uvve Godlijcke Majesteyt. Ick bekenne, dat dit qualijck doenlijck is;+ aen-ghesien dat Ambrosius uvven dienaer seght: Ick heb het bevonden lichter te vvesen te vol-herden in sijne eerste onnooselheydt; dan op-recht penitentie van sijne sonden te doen. Maer, o Hemelschen Vader, alle dinghen zijn u moghelijck, jae licht, ende sullen my soo oock vvesen, is't dat ghy my by-staet met uvve heylighe gratie, daer ick u oodt-moedelijck om bidde, Amen.

Practijcke om het Vasten t' onder-houden.

D'Eerste, t' overleggen hoe datmen sijn lichaem koestert, oft men dat oock leckerlijck ende saeghtelijck voedt als sijnen knecht, die daer door weder spannich wordt: het welck ontwijfelijck gheschieden sal, is't sake dat wy der gulsicheydt toeghedaen zijn; is't dat wy ons begheven tot verboden ende schadelijcke spijsen t'eten; is't dat wy in't eten t' overvloedich zijn, ende t' ontijde oft delicatelijck doen, oft al te heftich ons begheven tot het onderhouden van ons lichaem.

De tweede, te bepeysen oft ghy in u selven bemint de

teeckenen van een waerachtich verloochenen. Maer van het eerste is eene vreese van hem t' ontgaen buyten het ghene dat noodtsakelijck is. Ten tweeden, eene neerstighe wachte eer men gaet eten, ende ter wijlen dat men eet, op dat de wel-lusticheydt den noodt niet en verrassche, ende dat men d'eene meer volge dan d'andere. Ten derden, oft het ons oock moeyelijck ende lastich is, dat wy desen noodt onder-worpen zijn. Ten vierden, dat wy noodige saussen toe-laten, seldsame ende onnodighe verworpen.

De derde, het sal seer goedt wesen, dat wy ons selven eene sekere mate stellen van spijse ende van dranck. Want is 't sake dat dit aen de beesten gedaen wordt; hoe veel te meer is het betamelijck dat den mensch meer door redene, dan door ghevoelen ghestiert ende gheregeert worde. Ende is 't by al-dien dat wy ons ghevoelen ghetrocken te worden door eenighe wel-lusticheyt, laet ons over-dencken, dat wy redelijcke creaturen zijn, Christen menschen, ende vry, gheene slaven van ons lichaem, oft van onse wel-lusten, maer dienaers ende kinderen van Christus Iesus, die tot hoogher ende meerdere saken gheboren ende gheroepen zijn. Oft wel laet u voor-staen, dat ghy de spijsen nu ghenoten hebt, daer ghy u ghevoelt toe verweckt te wesen; waer door sal gheschieden, ghelijck den heylighen Bonaventura seer+ wel bewijst, dat het al even veel wesen sal, oft wy die beproeft hadden.

De vierde, laten een ander altijdt naer sijn goet-duncken spijse bereyden, ende niemermeer van de sausse klagen oft spreken, ende het gene daer wy door de gulsichheydt alder meest toe gedreven worden, ons-selven ontrecken, ende den armen uyt-deylen. Ende hoe aen-ghenaem een sacrificie dat dit Gode al machtich is, heeft hy som wijlen door mirakelen bewesen.

De vijfde, om spijse te nutten eene sekere ende ghestelde ure te houden, noch niet lichtelijck iet buyten den ghewoonelijcken tijdt te nemen.

De seste, niet veel uren langh over tafel blijven sitten, noch gheene seldsame, oft uyt-nemende bancketten oft spijsen toe-laten. Want het is voor waer groote schande, dat men sijnen buyck, ghelijck den Apostel spreeckt, langher dient, dan den al-moghenden Godt: dat men

+grootelijcks prijst, als de maeltijden langh gheduert hebben, ende hoe kort dat den dienst is, diemen Godt bewijsen moet, altijdt te lanck schijnt te wesen. Overleght, waerom dat men de langhe maeltijden in stelt, nerghens anders om voor-waer, dan om sijne begheerlijckheydt ende lust meer te ghelieven, om sijnen buyck meer te vullen en te dienen, die niet haest versaet wordt, ende op dat hy door den kostelijcken tijt, onnutte kosten, lackernijen ende vremde saussen (daer hy met kleynder moeyten en arbeydt sijnen hongher wel kan versaden) verweckt ende ghetrocken worde, tot eene walghinghe; waer door de siele beswaert, ende het lichaem overladen wordt; ende den mensch ten laetsten gheenen+ mensch meer en is. Hoort, hoort, segh den Heylighen Bernardus, want de spijse is voor den buyck, ende den buyck voor de spijse, Godt sal d'een ende d'ander vernielen. De locht, d'aerde, de zee, en zijn by nae niet genoechsaem om de gulsicheydt, ende begheerlijckheydt der menschen te vol-doen, ende hier door gheschiedt het, dat d'arme menschen berooft worden, datter roovingen gheschieden, dat den honger der armen diene tot de welluste der rijcken ende machtighen. Kinderen der menschen hoe lanck sult ghy wesen swaer van herten, om dat ghy vol-lijvich ende swaer van lichaem zijt; waer toe bemindt ghy de ijdelheydt, ende veronachtsaemt de waerheydt? O ghy delicaten mensch, die swemt in uwe wellusten ende rijckdommen, vol beschaemtheydt verwacht de beschaemtheydt tot in de doodt. Het rijck der hemelen, en is noch spijse, noch dranck, noch purper, noch kostelijcke sijde; want den rijcken-vreck, dien geen van dese dinghen en ontbraken, is op eenen ooghenblick ghestooten gheweest, tot in den afgrondt van der hellen. Wat sult ghy hier op andtwoorden, o ghy gulsighe ende onkuysche menschen, die van uwen buyck uwen Godt ghemaeckt hebt; ende anders niet en versint, dan het ghene dat de gulsicheydt, ende onkuyschheydt aen-gaet; ja die in uwe onkuyscheden ende vuylicheden, ghelijck ghemest zijt, soo naer de siele, als naer den lichame? Ick late voorby gaen, dat de arme voor uwe deuren om broodt bidden, als ghy in alle overvloedicheydt uwen hongher moet soecken ende verwecken met leckernijen ende uyt ghesochte

spijsen: men ghebruyckt uyt ghelesen ende kostelijcke+ dinghen, om den appetijt te verscherpen, die nochtans al-te mael verloren gaen; ende waer't dat men eenighe slechte ende verworpen dinghen den armen die verhonghert waren, voor gheworpen hadde, den rijcken soude daerdoor provisie van eene eeuwighe ende on-bedervelijcke spijse verdient hebben. Wy moeten ons dan sorgh-vuldichlijck wachten, dat wy naer de vermaninghe, ende het exempel van den Heylighen Apostel Paulus, ons leven niet kostelijcker en houden, dan ons eyghen selve. Dit sullen wy beproeven, seght den Heylighen Bernardus, is't sake dat wy bedwinghen, versaken ende onder den voedt treden alle lichamelijcke ende wereldtsche wel-lusten ende ons vleesch cruycen met sijne boosheden ende quade begheerlijckheden: wat seght ghy hier teghen (seght hy, sprekende+ tot sijne Religieusen) die uyt-nemers zijt van spijse, ende daer en tusschen kleyn achtende zijt het ghene dat de goede manieren aengaet? Hippocrates ende sijne discipelen onder wijsen het ghene dat streckt om te leeren, hoe dat men de sielen sal behouden ende bewaren op de wereldt; Christus onsen Salich-maker ende sijne naer volghers, onder-wijsen ons hoe wy de selve sullen versaecken, ende verliesen. Wie begheert ghy lieden te volghen voor uwen Meester? Maer die aldus begint te disputeren: ende seght, dit is goedt voor d'ooghen, dit schadelijck voor het hooft, etc. die gheeft ghenoech te kennen hoe danich dat hy is: ghy en hebt dese lesse niet ghevonden in het Heylich Euangelie, oft by de Propheten, oft in de brieven van de heylighe Apostelen. Dese wijsheydt heeft u ontwijfelijck het vleesch ende bloedt aen ghepredickt, niet den gheest van den Hemelschen Vader. Ende een weynich daer naer; seght den heyligen Bernardus noch, Laet u voorstaen, dat bidde ick u, dat ghy eenen Moninck zijt, niet eenen medecijn, ende niet gheoordeelt en sult; worden naer uwe complexie, oft ghesteltenisse des lichaems, maer naer uwe professie, oft het onder-houden van het ghene dat ghy Godt belooft hebt. De wellusticheydt in eten ende drincken wordt in de Kloosters seer ghebroken, door de Godt vruchtighe lesse die daer over tafel ghedaen wordt; och oft Godt gave dat de we-

reldtlijcke menschen, die soo sorchvuldich zijn in het ghene dat de keucken aen-gaet, 't selve haer niet en schaemden t' aen-veerden, ende in sulcker voeghen hare siele te spijsen, ende dat het haer niet en verdroot, ten minsten een gherechte voor de siele te bewaren, als sy met soo veel-der-hande gerechten van spijse voor het lichaem besorght zijn! want veel beter doet hy die aen de siele besorght het ghene daer sy door kan wassen, versterckt ende verciert worden, als die voor het lichaem besorght het ghene, waer door dat soude leven in wellusten, ende ghekrenckt worden.

Schiet-Ghebedekens.

+DIe Christo toe-behooren, die hebben hen vleesch gecruyst met de ghebreken, ende quade lusten.

+'T en zy dat ghy penitentie ghedaen hebt, soo sult ghy allegader desghelijcks vergaen.

+Bekeert u tot my, uyt alle u herte, in vasten, in weenen ende in klaghen.

+Doodt uwe leden, die op d'aerde zijn.

+Om u worden wy ghedoodt allen den dach, wy zijn gheacht als slach-schapen.

+Alsoo ghy ghedaen hebt, soo sal u gheschieden, uwe vergheldinghe sal hy u wederom keeren op u hoofdt.

+Laet den etter in mijne beenderen gaen, ende laet het onder my uyt-loopen, op dat ick mach rusten in den dach der tribulatien.

+Ick kastijde mijne lichaem, ende brenge dat onder bedwanck, opdat ick by avondturen (als ick den anderen ghepredickt hebbe) selve niet verworpen en worde.

+Met Christo ben ick ghecruyst, ende ick leve nu voorts, niet ick, maer in my leeft Christus.

+Ick ben ghelijck ghemaeckt der doodt Christi, oft ick eenichsins mocht ontmoeten de verrijsenissen, die daer is van de dooden.

+Voort-aen, soo en zy niemandt my meer lastich, want ick draghe de lidt-teeckenen des Heeren Iesu Christi in mijn lichaem.


Vorige Volgende