Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het VIII. Capittel.
Meditatie van de Aelmoesse, het tweede werck van vol-doeninghe.

HEt 1. point. Over-loopt in de teghen-woordicheyt Godts de gheheele wereldt, ende al het ghene dat daer in begrepen wordt, ende siet hoe mildt dat Godt gheweest heeft, hoe liberael t' uwaerts, daer ghy nochtans altijt soo ondanckbaer hebt geweest; ende hoe dat hy dit al gedaen heeft vry-willichlijck, ende sonder uwe verdienste, ende siet hoe ghy hem+ hier in naer-volght. Ten tweeden, overleght wat hy van al het ghene dat hem toe-komt, (want het al in sijnder macht is) begheert niet weder om ghegheven, maer alleen ghepresenteert te hebben; ende hoe onbehoorlijck dat het is sulcks hem te weygheren. Want aelmoessen te gheven niet anders en is, dan Gode te presenteren het ghene dat hem selfs toe-behoort, als hy het van ons vereyscht door de arme menschen, die hy tot ons seyndt. Ten derden, dat Godt met ons doet, ghelijck eenen Vader met sijne kinderen, die hy veel ende verscheyden dinghen gheft, ende na-der-handt om haer te proeven, ende te sien hoe goedt-aerdich ende dancbaer dat sy zijn,+ eenige kleyne sake weder om eyscht; want in sulcker voeghen, eyscht door den armen van den rijcken; in de plaetse, van goude stucken, koperen; in plaetse van leckernijen, slecht ende ghemeyne eetbare dinghen. Dit eyscht ghy, o soeten Iesu, ende eylaes! u wordt dickwijls gheweyghert, dat ghy eyscht door de weemoedighe stemme van den armen: de welcke al is't datse de hemelen doorgaet, ende komt alsoo tot u o Heere der heyr-krachten, en kan nochtans dickwijls niet vermorwen de versteende herten van de ondanckbare menschen. Ten vierden, waer 't by+ aldien dat eenen Vader sijnen sone veel verscheyden dinghen ghegheven hadde, op dat hy daer door tot een groot houwelijck soude konnen gheraken; ende dat den vader nader-handt hier door tot armoede gekomen zijnde, van sijnen sone eene aelmoesse soude eyschen, oft een stucksken broots, en soude het niet

seer wreet ende on-menschelijck wesen het selve sijnen vader te weygheren? Ende dit selve gheschiedt daghelijcks als-men met eenen hongherighen armen mensch biddende om een stuck broodts, gheen mede-lijden en heeft; den welcken in noodt wesende ende ghebreck lijdende, ghy niet gheholpen en hebt,+ doodt gheslaghen hebt, seght den Heylighen Ambrosius.

Het 2. point. Bemerct ten eersten, van hoe kleynen weerde dat het is, dat van de rijcke menschen den armen mede-ghedeylt wordt voor eene aelmoesse; een beetken aerde, een versleten kleedt, sulcke spijse meesten-deel, daer den wel ghespijsden eenen af-keer ende walghinghe af heeft; ende dese ghiften zijn onsen goeden ende goedertieren Godt nochtans aenghenaem; daer om schaemt u, hem dit te weygheren, ende verwondert u vande onsprekelijcke goedtheydt Godts. Weest indachtich seght den Heyligen+ Augustinus, niet alleen wat dat ghy gheeft, maer oock wat dat ghy ontfanght. Het broodt dat ghy mededeylt is aerde, komende van de aerde, wordt wederom ghegheven aen de aerde, op dat de selve daer door onder-houden soude moghen worden: soo dat den armen met recht soude moghen segghen, siet oft ick u niet meer en doe van u ontfanghende, dan ghy, my ghevende. Want waer het saecke datter niemandt en waer, om van u t'ontfanghen, soo en soudt ghy oock d'aerde niet uyt-gheven, om den Hemel daer mede te koopen. Versmaedt my als-dan als ghy niet van doen en hebt, noch en eyscht niet van den ghenen, die my ende u ghemaeckt ende gheschapen heeft.

+Ten tweeden, bemerct dat wy, als wy aelmoessen uyt-deylen, anders niet en doen, dan gelijckerwijs als oft wy ten tijden van eenighen grooten brand, over-vloet van water, oft in perijckel van plonderinghe andere-lieden goedt in onse bewaernisse hadden; 't welck wy op ons eyghen schade ende perijckel souden moeten bewaren: ende dat den Heere selve, die ons eenen getrouwen vriendt is, te vreden ende ghereet waer, ende hem presenteerde om het ghene dat anders gherooft ende ghenomen soude worden, t' onsen profijte ende bate te bewaren, ende ghedu-

richlijck te vermeerderen. Soude desen mensch niet uyt-sinnich wesen, die dit niet en soude willen overleveren aen den genen, die het selve toe-behoort, besonder als die het soude bewaren voor dien, die het over-geeft, waer door het den overghever eeuwichlijck soude toe-behooren ende bij-blijven, ende hem niemermeer ontnomen worden? want de doodt sal 't doch haest al vernielen. Hierdoor wordt den gierighen+ merckelijck gestraft ende beschaemt gemaect, die alle menschen ghereedt is sijn geldt te betrouwen behalven den Heere alleen, die hem nochtans hondert-mael meer belooft. Siet oft men mach seggen dat desen het H. Euangelie ende hare waerheyt ghelooft? Want wat isser dat ons dickwijlder wort aen-ghepresen dan aelmoessen? Gheeft aelmoessen,+ seght onsen Salich-maker, ende siet alle dingen zijn u suyver. Ende weder om: Verkoopt het ghene dat+ ghy besit, ende geeft aelmoessen: ja dat meer is, hy heeft hier in de vol-maecktheydt ghestelt, segghende: Is 't sake dat ghy vol-maeckt wilt wesen, gaet+ ende verkoopet al, ende gheeft het den armen, ende ghy sult eenen grooten schat hebben in den hemel. Ende dit niet alleen in het nieuw Testament, maer oock in het oude; als daer bevolen wordt, dat de over-ghebleven druyven inden wijn-gaert voor den+ armen ghelaten moesten worden; ende oock d'aren+ op het veldt, ende de vergeten schooven. Ten laetsten+ heeft Godt al-machtich bevolen, dat men den+ hongherigen ende behoeftighen het broodt soude breken, ende die sonder wooninghe zijn, heeft hy bevolen te herberghen, &c. Ende wederom: ick bevele+ u, dat ghy uwe hant open doet aen uwen broeder, die in noodt is.

Bemerckt ten derden, dat wy hier eenen korten+ tijdt besitten de goederen der wereldt, te weten, eenen oogen-blick van dit leven, ende wat eene schade dat het is, sijn leven lanck hier voor sorghvuldich te wesen, ende niet eens ernstelijck te letten op het gene dat d'eeuwicheyt aen-gaet. Want wie werdt hier ghevonden die soo sorgh-vuldich is om d'eeuwighe rijckdommen ende eere te besitten, daer hy sekerlijck toe kan gheraken, als om te bekomen het ghene dat maer eenen ooghen-blick en duert?

Het 3. point. Bemerckt dat den on-bermhertighen mensch niemandt wreeder en is in dit leven, dat sijn eyghen selven. Ten eersten: Want met de selve mate+ met de welcke hy eenen anderen ghemeten sal hebben, sal hem weder om ghemeten worden: Ende+ die ghesparich saeydt, ghelijck den Apostel ghetuyght, die sal oock ghesparich maeyen. Want het+ gheschiedt door het rechtveerdich oordeel Godts, dat soodanige menschen, oock in haer leven, armoede beproeven, die de selve in de ledekens Christi niet en hebben willen helpen draghen. Hoe veel wordender ghevonden, die machtich zijnde van goederen, door schulden, dobbelen ende pracht deser wereldt, haer patri-monie goede onnuttelijcken verquist hebben; waer van den armen eenen mijte mede te deylen, docht haer te wesen eene swaerder sake als sy konden verdraghen?+ Godt en wordt niet begheckt. Daer-enteghen wy leeren door de daghelijcksche ervarentheydt,+ dat hy den Heere woeckert, die mede-lijden+ heeft met den armen, ende hy sal hem sijnen wederloon verghelden: want die den armen gheeft, en sal gheen ghebreck lijden; ende soo wie versmaedt den ghenen die eyscht, die sal armoede lijden. Waer af ons gheene exempelen en ghebreken. Want hy kan niet bedrieghen die hondert-werf belooft ende gheseydt heeft: Eert den Heere van uwen goede, ende+ van de eerstelinghen aller uwer vruchten, ende uwe schueren sullen vervult worden met de versaedtheden, ende uwe perssen sullen van wijn over-vloedich zijn. Daer-en-boven 't is gheheel waerachtich dat sommighe uyt deylen 't ghene haer eyghen is, ende sy worden rijcker: andere die rooven dat haer niet toe en behoort, ende leven altijdt in armoede. Dit heeft ghebleken inde arme weduwe die den Propheet+ Elias spijsde, ende is rijck gheworden ten tijden dat alle andere menschen ghebreck leden.

+Bemerckt ten tweeden, dat wy dach voor dach als bedelaers komen voor de poorten vanden grooten Koninck; ende dat hy oock eenighen uyt-maeckt ende seyndt, op datse van ons in sijnen naem iet souden eysschen. Wat isser rechtveerdiger, dat datden genen die sijne ooren stopt dat het gekrijsch vanden armen,+ oock souden roepen ende krijsschen, ende niet verhoort

worden? waer op den H. Augustinus seer wel te+ passe komt, segghende: Wat zijn d'armen anders, dan onse over-draghers? ghy ghevet dese over-dragers, sy draghen 't in den hemel: ende het ghene dat ghy gheeft, verliest ghy dat? Voorwaer veel gheruster worden eenighe schatten ghedraghen door de handen van vele, dan door eenen alleen. Ten derden, aen-merckt, hoe dat den Heere oock in dit leven de on-bermhertige dick-wijls straft, gelijck het blijckt in den Rijcken-vreck, in Mauritius den Keyser, etc.+ Ten vierden, denct wat goeden de aelmoessen mede brenghen. Dese verlost ons van de sonde, ende voldoet voor de selve. Ende hier om sprack Daniel in+ deser voeghen tot den Koninck Nabuchodonosor: Neemt behagen in mijnen raet, ende verlost uwe sonden met aelmoessen. Want d'aelmoesse verlost van+ de doodt; sy is die de sonden suyvert, ende doet datmen+ bermherticheyt vint, ende het eeuwich leven. Dese heeft Cornelius gebrocht tot het gheloove; de+ selve bewaert in ons de Goddelijck gratie. Want d'aelmoesse des mans, is gelijc eene borse met hem; ende de gratie des mensches sal hy als den appel der ooghen bewaren: met den schilt, ende met de lancie van den vromen sal sy strijden teghen uwen vijant.

Let dan wel op de weerdicheyt van de aelmoesse,+ wiens konste te weten, naer het getuygen van den H. Chrysostomus, meer is, dan eenen Koninck te wesen, jae dan dooden te verwecken: want hier door doet Godt ons eenige wel-daet aen; maer daer door bewijsen wy Godt selfs wel-daedt. Ten vijfden ende ten laetsten, bemerckt dat in den dach des oordeels, de sententie in deser voeghen ghesproken sal worden: Komt ghy gebenedijde mijns Vaders,+ ende besit het rijck; want ick heb hongher ghehadt ende ghy hebt my ghespijst: ende ter contrarie aen de gene die tot d'eeuwige doodt verwesen worden: Gaet ghy vermaledijde, want ick heb honger ghehadt, ende ghy en hebt my niet ghespijst, etc. Och wat sult ghy als dan wenschen ghedaen te hebben, die dit leest? Hoe grootelijcx sult ghy u bedroeven, ende beklaghen, is 't sake dat ghy in dit leven ghehadt hebt, waer mede dat ghy, ende uwe kinderen, ende uwe bloedt-vrienden in alderley over-vloedicheyt ende

over-daedt hebt gheleeft, ende niet met allen waer mede Christus ghebreck lijdende, soude moghen gespijst hebben geweest?

Ghebedt.

ALder-bermhertichsten Godt, die ons de wet ghestelt hebt,+ dat wy met de selve mate ghemeten souden worden, met de welcke wy eenen anderen ghemeten hebben; gheeft my doch+ uwe gratie, dat ick tot gheender tijden my selven af en keere van eenighen armen, de wijle ick selver om mijn daghelijcks broodt, vergevenisse mijnder sonden, ende u rijcke ben biddende,+ ende gheern soude verhoort wesen: en wilt u aenschijn van my+ niet keeren, die gheseydt hebt, dat ghy bermherticheydt begheert, ende gheen sacrificie. VVant hoe soude ick in den dach des oordeels dit woordt, het welck meer door-steckt dan een sweerdt van twee kanten snijdende, konnen verdragen, als ghy sult segghen:+ Ick heb hongher ghehadt, ende ghy en hebt my niet ghespijst; ende derret ghy van my begheeren broodt te eten in mijn rijck? ick heb dorstich gheweest, ende ghy hebt my gheweyghert te drincken te geven ende begheert ghy nu droncken te worden+ vande over-vloedicheydt mijns huys? Ick heb naeckt ende bloodt gheweest, ende ghy hebt my niet ghekleedt; ende eyscht ghy nu over-deckt te worden met mijne glorie; ende verciert met een kleedt van on-stervelijckheydt? Ick ben ghevanghen gheweest, ende ghy en hebt my niet besocht; ende soeckt ghy te ghenieten de vrijheydt van mijn kinderen? Als ick gast was, en hebt ghy my niet onthaelt; ende derret ghy nu versoecken eeuwelijcken met my te woonen in mijn rijck? Ick heb sieck gheweest, ende ghy+ hebt my niet besocht; Ick heb doodt gheweest, ende ghy hebt my niet begraven; ende hoe derret ghy het eeuwich leven van my begheeren? En wist ghy niet dat alleen den bermhertighen, bermherticheydt soude verwerven? Voor-waer Heere, ick en weet niet, wat ick hier op soude konnen antwoorden; mijne conscientie beschuldight my van mijne boosheydt, ghiericheydt, ende on-trouwicheydt. VVant ick wete voor-seker, dat het u al toe-behoort, hemel, aerde, ende al het ghene dat hier in

begrepen wordt; ende dat ick anders niet en ben dan eenen uyt-deylder, die na-der-handt van alles stranghe rekeninge sal moet gheven, 't en zy dat ick u weder-om ghegheven hebbe, dat u toe-behoort: ende is't dat ick 't weder-om gheve, soo sal 't my alle-gader in der eeuwicheydt toe-behooren. VVaerom en sal ick u dan niet gheven, het ghene dat u toe-behoort? VVat hebt ghy tegen my ghesondicht, o alder-liberaelsten Godt? Waer toe gheloove ick den mensch die wantrouwich ende leughenachtich is, (want alle mensch is leughenachtich) ende u+ niet, die nochtans de waerheydt selve zijt? Oft hate ick in sulcker voeghen u, ende mijn eyghen selven? dat ick liever hebbe te derven salich ende gheluckich te wesen, dan u weder-om te geven, dat u toe-behoort? En sal ick niet begheeren liever te besitten hondert-fout, soo ghy belooft, dan u te weygeren dat u toekomt; ende dat door sulcken middel voor my behouden? Eylaes wat grooter blindtheydt is dit! Ick en begheere in uwe gheldt-kiste, dat is in de handen der armen niet te legghen 't ghene my eeuwelijck te pas soude komen; ende ick ongeluckich mensch, hebbe liever u dat te ontrooven ('t welck ick nochtans niet machtich en ben) tot dat het my ontnomen worde, dan door uwen raedt het selve al te bewaren, ende met eenen selver bewaert te worden. Mijne rijckdommen vallen my lastich ende moeyelijck, ende dreyghen my d'eeuwighe quaeden; de dieven legghen my listen ende lagen, ende ick en wil de selve nochtans mijnen mede-gheselle niet gheven, om alsoo daer af ontlast te vvesen; ick hebbe 't liever de dieven te gheven, ende dat alsoo quijt te vvorden. O groote bermherticheyt, die vande doornen der rijckdommen, druyven pluckt, uyt het quaedt van eenen anderen, goedt; uyt d armoede, rijckdommen; uyt de kranckheden, sterckte ende vromicheydt; uyt de schande, een eeuvvighe glorie. O oneyndelijcke liefde, mijnen Heere ende mijnen Godt, verbreydt mijn herte ghelijck het sandt der zee, dat ick u naer-volghende een ieder gheern mede-deyle, maer sonderlinge mijne vijanden; ende dat ick u mijnen Heere mach eere bevvijsen, mede-lijden hebbende met den armen. VVant hoe veel af-goden-dienaers, ende

die u vermaledijden, onder-houdt ghy, spijst ghy, ende doetse over-vloedicheydt hebben van alle wel-lusten; ende doet uwe+ sonne op-staen ende schijnen over de goede ende quade? Ick en wil voort-aen gheen acht nemen wie dat het is, die iet van my ontfanght, maer in wiens naem dat hy het ontfanght, ende wie dat ick het selve gheve; ick en begheere niet ghesparich te saeyen, ende ghesparich te maeyen; maer saeyen in benedictie, op dat ick ten laetsten mach hooren dese alder-soetste woorden:+ Komt ghy ghebenedijde mijns Vaders, ende besit mijn rijck: het welck ick verhope, ende u oodtmoedelijck bidde, door het binnenste van uwe bermherticheydt, Amen.

Pracktijcke om Aelmoessen uyt te deylen.

+TEn eersten, in-siet uwe in-komsten ende goederen; wat dat ghy in den hemel, ende oock wat dat ghy op der aerden zijt besittende. Och hoe menichmael ghebeurt het, dat het vier, het ghewelt, oft eenich ander ongheval de goederen beneemt, de welcke waer 't sake dat ghy den armen ghegheven hadt, soudt de selve bewaert ende in der eeuwicheydt ghevonden hebben; beschuldicht ende bekent uwe ontrou, den vijandt kan u huys in-nemen ende berooven, maer niet den hemel.

+Ten tweeden, bedeylt uwe goederen, ende schict eene somme voor den armen, ende gheeft de selve ootmoedelijck aen den genen die u sal bidden, ende en weyghert niemandt gheen aelmoesse, soo verre als 't u mogelijck is. Is 't sake dat ghy selfs arm zijn, oft religieus, ende dat ghy noch silver noch goudt en besit: bidt den Heere dat hy den armen wil gedachtich zijn: is 't u moghelijck, soo troost den selven met woorden, ende met een blijde aensicht, het welck meer mede-lijden, dan eenighen af-keer te kennen gheeft.

+Ten derden, en weest niet alleen mildt ende liberael aen den ghenen die u daer om sullen bidden, maer soect oock van selfs de ghene, die uwe rijckdommen, ghelijck pack-draghers souden moghen draghen in het hemelsch Vader-landt.

+Ten vierden, maeckt uwe kinderen ende uwe ondersaten ghewent om gheern aelmoessen uyt te deylen. Dit lesen wy ghedaen te hebben de alder-godtvruchtichste

Koninghinne van Spagnien Margareta: hoe datse hare kinderen, die sy tot eenen sonderlinghen troost ende vreuchdt van het Christen-dom voordt-ghebracht hadde plagh van joncs af t' onder-wijsen, dat die, oock gheheel kleyn zijnde met hare eyghen handen den armen aelmoessen souden gheven.

Bereydt den armen somwijlen eenen maeltijdt, ende+ dient de selve, 't welck somtijdts Koninghen ghedaen+ hebben, ende noch ghebruyckt wordt van sommighe huys-ghesinnen in de Vasten-avondt-daghen: al waer te werck ghestelt wordt, het gene dat in het heylich Euangelie gheseydt is: Als ghy iemandt noodt ter maeltijdt, en roept niet uwe vrienden, maer den armen, krancken,+ kreupelen, blinden, ende ghy sult salich wesen, want sy en hebben niet waer mede sy u dit souden konnen verghelden.

Ten sesten, het is eene seer goede pracktijcke van allen+ het ghewin van dien dach, van alle konsten in 't bijsonder, behendicheden, ende koop-handelinghen, Godt de eerste vruchten ende profijten toe te eyghenen: jae dat meer is, in de Koop-manschap Christum als eenen mede-gheselle te hebben, ende het ghene dat hem aen-gaet ter herten trecken, ende sijn ghewin den armen mede-deylen.+ Den H. Chrysostomus gheeft desen raedt, dat men eene kiste soude hebben, waer in dat-men voor sijn ghebedt een aelmoesse besijden soude legghen.

Ten sevensten, Christus oock mede rekenen onder+ sijne erf-ghenamen, ende altijdt eenen armen mensch in den naem Christi vol komelijck onder-houden: dit is eene seer goede pracktijcke, ende wordt oock ghebruyct, hoe wel van luttel menschen.

Ten achsten, het ghene dat ghy soudt moeten gheven den ghenen, die u de goederen ende koop-manschappen+ versekeren, gheeft dat Gode oft den armen. Dus heeft eenen vermaerden koop-man tot Sevilien in Spagnien seer gheluckelijck sijnen koop-handel aen-ghestelt: maer ter contrarie als eenen anderen tot Lisbonen in Portugael die het selve ghewoon was te doen dese Godtvruchtighe ghewoonte achter gelaten hadde, heeft sijne schepen alsse by na in de haven ghekomen waren, haestelijck door een groot tempeest oft on-weder datter onversiens op-gestaen is, in den grondt sien vergaen, waer

door hem sijne rijckdommen ende middelen gantsch benomen zijn gheweest.

+Ten neghensten, te besorghen dat de kinderen die aelmoessen eysschen om den armen mede te deylen, haer ghewennen te seggen: dat Godt voor de deure aelmoessen begheert; ende ons dese manieren van spreken ghemeyn te maken: Ick heb het Gode ghegheven; oft om beter te segghen: Ick heb het Godt weder om ghegheven: Godt heeft het van my begheert, ick heb het hem gherestitueert. Noch en beschaemt u niet dese Christelijcke ende Godt-vruchtighe maniere van spreken te gebruycken, aen gesien dat ghy siet dat men doorgaens de wetten des werelts, hare spreeck-woorden oft maniere van spreken ende schrijven soo neerstelijck onder-houdt.

+ Ten thiensten, op dat het een dobbel aelmoesse zy, soo kan 't dick wijls geschieden (ghelijck ick op verscheyden plaetsen weet gedaen te worden) dat de aelmoessen uyt-ghedeylt worden aen den genen die ghebiecht ende ghespijst zijn met het hooch-weerdich H. Sacrament, oft wel de ghene die in den Catechismus oft Christelijcke leeringhe dat verdient hebben.

+Ten elfsten, alle daghen over tafel een schotel stellen, de welcke de schotel Godts ghenaemt worde, ende van ieder gerechte wat af-snijden, dienen ende schencken aen Christo onsen Salich-maker in sijne leden: Ghelijck ick weet dat gheschiet in een Edel ende Doorluchtich huys-ghesin; al-waer oock saterdaechs al het melck dat van de koeyen ghemolcken wordt, ter eeren van de alder-heylichste moeder Godts Maria, den armen ghegheven wordt.

+Ten twaelfsten, bemerckt dry saken aengaende d'aelmoessen. Ten eersten, datter verscheyden practijcken (om dese deught te werck te stellen) ghevonden worden, die gereedt ende licht om doen zijn, voor diese sal willen beherten, over-legghende de miserien ende ellenden van het menschelijck geslachte: welcke miserien oock tweederley zijn, als eensdeels de siele, ende eensdeels het lichaem aengaende: met welcke verscheyden pracktijcken, wy oock gheestelijcke en lichamelijcke hulp ende aelmoesse konnen doen, te weten, den hongerigen spijsen, etc. Ten tweeden, dat Godt meer aen siet het herte ende den wille, dan het ghene datter ghegheven wordt: ghe-

lijck ons klaerlijck te kennen ghegheven is in de weduwe,+ die twee mijten gaf: ende in den loon dier belooft wort aen den ghenen die alleen eenen dronck koudt waters sal uyt-reycken in den naem ons Salich-makers, aen eenen die 't ghebreck heeft. Ten derden, dat de aelmoesse heymelijck moet gheschieden, soo veel als 't moghelijck is, ende dat dese alder-profijtelijckst is, die heymelijck ende verborghen uyt-ghedeylt wordt. Och hoe veel menschen worden daer ghevonden, die haren naem al omme op der aerden bekent maken, die nerghens in den hemel en sullen bekent wesen; door dien dat sy als on-wijse ende dwase koop-lieden van te voren haren loon ontfanghen hebben! Want luttel wordender gevonden, die eenighe stichtinghen, fundatien, oft andere Godt-vruchtighe wercken souden in-stellen, 't en waer sake dat haren naem, macht, oft Godt vruchticheydt hier door bekent worde? Dit behoorde al ghedaen te worden tot een goedt eynde, ende met eene rechte meyninge, niet ghelijck dit de hypocrijten ende gheveynsde menschen+ doen: Daer-en-boven met gewilliger herten, veerdelijck,+ blijdelijck ende ootmoedelijck. Toont altijdt een blij gelaet in alle dat ghy gheeft, seght den Wijse-man. Want die d'aelmoesse weet uyt te deylen, gelijck dat behoort, die en laet hem niet voorstaen dat hy eenen anderen eenighe wel-daet aen doet, maer veel meer dat hem selver groot gheluck ende wel-daedt aen ghedaen wordt.

Schiet-ghebedekens.

SOo langhe als ghy 't gedaen hebt een van desen minsten,+ hebdij 't my ghedaen.

Weest den weesen bermhertich als een vader, ende voor eenen+ man haerder moeder; ende ghy sult zijn als eenen sone des alder-hoochsten onderdanich, ende hy sal uwer bermhertich zijn meer dan eene moeder.

Salich is dien man die hem verstaet op den behoevighen,+ ende den armen, in den qauden dach sal hem den Heere verlossen.

Die den armen ontfermt, sal salich wesen.+

Der weldadicheydt, ende der mede-deelinghe en wilt niet+ vergheten: want door sulcke offerhande, wordt Godt vernoeght.

+Daer en is niet soo Godlijck in den mensch, als dat men wel doet aen eenen anderen.

+Weest bermhertich, ghelijck uwen Vader bermhertich is.

+Hy heeft eenen ieghelijcken bevolen van sijne naesten.

+Weest malckanderen goedertieren, verghevende malckanderen.

+Draecht d'een des anders last, ende alsoo sult ghy vol-brenghen de wet Christi.

+Mijn kinderkens en laet ons niet lief hebben met den woorde, noch met der tonghen, maer met den wercken ende waerheydt.


Vorige Volgende