Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Bootsmans-liedaant.

Stem: Moy Aaltje is 't so haast ver-geten.

O Geest die op het water sweefde,

Doen God dit alles schiep, uyt niet:
Door wien het eêlste-schepsel leefde,
Als Heer, op d' Aard, en Water-vlied
Die ons (door macht)
Als sijn geslacht,
Heeft voort-gebracht:
Van het gezegend-saad,
Daar aller menschen wesen uyt ont-staat.

Verseld ons op 't on-stuyme-Water,

Gehuys-vest in dit holle-Schip:
Bestormd, gedreygd (met luyd geklater)
Van Zee, en Wind: door Droogt, en Klip:
Dat t' elken stond,
Schijnt in de mond
Des diepe-grond
Te duyken; uyt het oog:
En weêr te klimmen na den Hemel, hoog.

Wy worden heên, en weer gesmeten:

In 't wij de grondelose-diep.
't Is of wy van geen land en weten:
Dat doch u hand (tot woning) schiep.
Wy zijn seer haast,
Be-angst, verbaasd:
Als 't water raasd,
En worsteld met de wind:
Die sijne veed'ren, wonderlijk ontbind.

[p. 200]

 

Tot nering, door u milde-zegen,

 

Is (konstig) 't Schip bequaam gemaakt:

30

Het geen gy wij sd gebaande-wegen,

 

Door d' Oceaan: die 't somtijds raakt

 

Met sulken val,

 

Of berg, ofwal

 

In 't diepste-dal

35

Sich storten: met geweld:

 

Dat wy gelijk als dronken, zijn gesteld.

 

 

 

Dus vlot, en sonder grond, en driftig,

 

Vertieren wy: so meenig mijl:

 

Voor Wind, door Zee, en Lucht, ver-giftig:

40

On-ogelijk, en in der yl,

 

Snel, gau, en licht

 

Uyt het gesicht:

 

Gelijk een schicht,

 

Of als een Vogel vliegd.

45

Al slingerende worden wy gewiegd.

 

 

 

Gelijk een Arend, met sijn vlerken,

 

Uyt ons gesicht, de wolken kloofd,

 

Zijn onse gangen an te merken:

 

So vaardig, dat men 't nau geloofd:

50

Noyt moe, noch mat.

 

Geen mensche vat',

 

Of speurd ons pad,

 

En spore-lose baan

 

Die wy berennen, wandelen, en gaan.

 

 

55

En sien veel wonderlijke-wond'ren:

 

Wan-schepsels, Visschen, vreemd-gediert:

 

Een héte-Lucht, Weer-licht, en Dond'ren,

 

Een seld-saam-wind, die vreeslijk tierd:

 

Daar 't Licht, de Nacht,

60

En damp, ver-kracht.

 

By het geslacht

 

Van den ver-vloekten-Cham:

 

By Swart, en Gele-menschen, Wild, en Tam.

 

 

[p. 201]

 

U Schepsels (Heer) zijn groot, en machtig,

65

Hoe groot moet gy, haar Schepper zijn?

 

Die ons bewaard, en leyd, seer krachtig,

 

Door het Asurig-Kristalijn:

 

Als troost, en hoop,

 

Ons (in dees' loop)

70

Geheel ont-sloop:

 

So waard gy Heer, en zijt

 

Ons scherm, en schild, ons toe-vlucht t'aller tijd.

 

 

 

Als 't on-heyl, om ons sweefd, en dwereld,

 

Op 't wrede-water: helpt ons Heer.

75

Ook in de Zee van dese Wereld,

 

Verlaat ons nu noch nimmermeer.

 

Dat ons dit dien

 

Om 't quaad te vlien:

 

En daar in sien

80

Ons levens snelle-vaard:

 

Dat (ondertusschen) ons veel jammer baard.

 

 

 

Gy kunt de Zee, en Winden teug'len:

 

Sy moeten luyst'ren na u woord:

 

Bedekt ons met u gonstens-vleug'len:

85

Dat Ionas blij ve binnen boort.

 

Weest ons een Vuur,

 

Dat 's Nachts ons duur:

 

Een Wolk (Heer) stuur,

 

Die 's daags u paden toon:

90

Van Vyand maakt ons wegen veyl, en schoon.

 

 

 

Wild ons ô goede-God bewaren

 

Voor op-roer twist, of muytery:

 

Weest onsen Stuurman: waar wy varen:

 

Dat in dees' Ark een Noah zy.

95

ô! Heer, besnoer

 

Ons Lichaams-roer,

 

Dat het ons voer

 

(Als middel) in u rijk

 

Der zielen-haven, en des lichaams-wijk.

[p. 202]

100

Als God gebied,

 

En Jonas vlied:

 

Hy vind geen open.

 

So blijft Gods-handt

 

Op hem gekant:

105

Daar baat geen lopen.

 

So veyld hem 't Schip,

 

So dreygd een Klip

 

Hem, als verbolgen:

 

So braakt het vlot

110

Hem, tot een spot:

 

Hy word verswolgen.