Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

[p. 191]

Kars-dagaant.

Toon: O Kars-nacht schooner, &c.

Wie zal, van wonderlikke dingen,
Mijn blijde geest nu helpen zingen?
Wie wil met my ten raye gaan,
En zulck een hooge vreugd betoonen,
Dat daar door d' allerwaardste Troonen
In diep een droefheid zullen staan?

O Rachel! Schaap van God verkoren;⁺
Hoe kitteld ghy mijn luist'rende oren,
Met uwe zoete en lieve stem?
Wat toe-val heeft uw rouw verdreeven?
Wie doet dus vrolik u her-leeven,⁺
By't Lam'ren-graf tot Bethlehem?

Blijf staen, blijf staan: ai! zeg, mijn schoone;⁺
Waar heen, met uw verrezen Zoonen?
Braveert ghy nu den Moordenaer,
Die, toen men d' eelste en Opper-Koning
Aan-bad, in een vervallen wooning,
Zijn nacht-rust slaakte in veel gevaar?

+ Schaap. Om dat zy oprecht, lijdsaam, Apoc. 12. 1 en een Moeder en Voedster der Lammeren is, sd. 2 vers 25.

+ Verspieders. Om dat de geest der onnoselheid, in dit vergoten bloed, de hoedanigheid van Cains macht bedektelik verspied.

+ Aan de Machten.
Herodes heeft ontrent Kristi geboorte, vreesende van zijn Rijk, door den nuwen Koning des Vreedes, verstoten te worden, al de knechtkens van twee Iaren, en daer onder, oud, tot Bethlehem doen vermoorden: derhalven zal den teegenwoordighen Herodes, begrijpende de gantze onhailige en Weereltsche macht, nu, in den tijt der Geestelikke geboorte of verschijninge Kristi, niet een van Rachels verreesen Zoonen kunnen dooden, 4 Esd. 2. vers 26. en hy zal eevenwel van zijn macht en heerschappy, schoon hy zulcx nu niet vreest, en hoe vast hy zich daer in, met Bussen-kruid, Schantsen, Wapenen en Soldaten heeft bebolwerckt, verstoten worden: en zijn Rijk aan Rachels kinderen, tot vergoedinge van de gemaakte bloed-schuld, moeten overgeeven; in voegen dat dan Daniels voorzeggingen zullen vervult worden: Dan. 7. want Esaus tijd zal heur end, en Iacobs tijd heur begin neemen; en in de zelve zal Iacobs huys een vuur, Iosephs huys een vlamme, en Ezaus huys een stoppel zijn, en zal gants ge-eeten en verteert worden, Obad. 1. vers 18. Mal. 1. vers 1. Zach. 12. vers 6.

[p. 192]

 

Dien Bloed-hond licht nu, in zijn Wapen,⁺

20

Gerust te roncken en te slapen,

 

En meend zijn Staat staat nu zo vast,

 

Dat hy, in Vreede en Oorlogs-vlagen,

 

In 't krielen van de swaarste plagen,

 

Gants vry zal zijn van over-last.

 

 

25

Maar hij is, in zijn waan, bedrogen:

 

En wandeld, met gesloten ogen,

 

Al reegel-recht naar zijn bederf:

 

Ik zie zijn ondergang, na 't leeven,

 

Op uwe Purpre-Keurs geweeven.

30

Wat prangend lot is Caïns erf!

 

 

 

De Bloed-schuld, aan de Teedre-loten,

 

Die d'eerste Martel-kroon genoten,

 

Op uw sneeuw-witte-schoot gemaakt;

 

Moet den Geweldenaer, na 't woeden,

35

Nu, met verloop met al, vergoeden:

 

Zo leert hy hoe vergelding smaakt.

 

 

 

En of den Wolf, met open-pooten,

 

Weêr, op uw Lam'ren, aan quam stooten,

 

Om zijne-aeloude-gang te gaan:

40

Zijn Mogentheid zal, voor haar, buygen,

 

En, door een doodsche schrick, getuygen,

 

Dat zy nu vail, op Zion, staan.

 

 

+ Derhalven, O ghy Regeerders der aarde, en ghy Hoofden in den Landen, open uwe toegekleefde en betooverde oogen: want u verderf zal u, niet van de slinckze, maar, van de rechtze zijde, niet van Ismaël, maar van Isack, overkomen. Ghy waakt en wapend u zelven teegens d'aankoomst der Wolven, en ghy weet niet dat ghy, voor een Kudde Schapen, die anders geen wapenen, dan heure stem gebruyken, zult moeten vluchten. Uwe Leyders hebben u op dien verkeerden weg zo verde verleyt, Isai. 9. vers 15.56. v. 10, 11, 12. Jerem. 5 vers 13. dat ghy door de waarschuwingen der liefde Christi, niet weer terug zult zien, veel min het gewandelde her-wandelen, en uw, zelfs verkoren, achtbaerheid met voeten treeden. Lieft ghy uw eygen behouding, zo sta stil: want ik verseeker u, by den Almachtigen, dat ghy, niet tot het leeven, maar, tot de dood uw toevlucht hebt genoomen. Let hier op, en vaar wel.

[p. 193]

 

Mijn Rachel, laat ons dan vry queelen,

 

En elck, met onze blijdschap, streelen;

45

Ja wijzen hoe men, van de Dood,

 

Moet in de Geest des Leevens vluchten,

 

Daar wy, wanneer de dooden zuchten,

 

Vol weelden zijn, en buiten nood.

jan zoet

Hou dat ghy hebt. Apoc. 3.

In Aemsteldam, op Kars-dag des Jaars 1646.