Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Epidorpides Scaligeri gevolgt
Jesus aen de geloovige sieleaant.

De schoone Aurore en steeg noyt schooner uyt de baren;

Met perrel-rijcker licht

Is noyt de morgen-ster den Oceaen ontvaren:

Noyt sag men 't aengesicht

Der Son in schooner goud op vollen middag gloeyen:

Als gloeyt, als blinckt en blaekt

Een' kuysche siel, die vry van 's werelds duystre boeyen

Na 't licht des hemels haekt;

En hoort den Bruydegom uytgalmen in haer' ooren

Dit lieffelijck geluyd:

Rijst, schoone, rijst, sneewitte uyt duysenden verkoren

Rijst, onbevleckte bruyd,

Meer waerdig dan fijn goud, meer vierig dan de vieren,

Die aen den hemel staen:

Men hoort geen' regens meer, geen' hagel-buyen tieren;

De winter is vergaen:

De Lente swelt en bot: bloeylustig staen de weyen:

Kijck eens hoe blonde blom

[p. 174]

 

Door blancke leliën zich mengen gaet en spreyen:

20

Kom, mijn' vriendinne, kom,

 

Die oyt in suyver wit de duyfkens hebt verwonnen,

 

Kom daer een bedde, daer

 

Een ruste u is bereyd, die nimmer stooren konnen

 

Geval noch fel gevaer.