Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

(1999)–Ton van Strien, Els Stronks– rechtenstatus



[pagina 143]
Pinxterenaant. Soo overdadigh is des Heeren milde hand: Sijn' sprekers hadden hem 't wel-spreken sien beloven Voor 's Werelds machtige. noch stort hy haer van boven Elck sijn' ontsteken tongh en tael voor yeder land. 5[regelnummer] Waer toe het overschot van gaven allerhand? Hy had de Hemelen sijn' almacht leeren loven, De dagh, de stomme nacht verkondight het den doôven, En al sijn maecksel spreeckt. Maer sonder grond en strand Zijn sijne wonderen, gelijck sijn' vriendlickheden. 10[regelnummer] Heer, deelt ghy Tongen om? siet noch eens naer beneden, En deelt 'er my een' toe die Dy in my bevall', Die niet en stamer' daer de boose sullen beven, Die naer den doem verlang' van dood en eewigh leven, En onbekommert zy wat sy daer seggen sal.