Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Niew Jaeraant.

't Is uyt. de leste Son gingh gisteren in Zee,

Getuyge van mijn jaer vol ongeregeltheden.
O dien daer dusend jaer zijn als de dagh van heden,
Voor wien ick desen dagh mijn' vuyle ziel ontklee

Van 't smodderigh gewaed van veertigh jaer en twee,

En dry, en noch eens twee, die ghy my hebt geleden;
All vergh ick 't dijn geduld met sondige gebeden,
Gunt my een schoonder pack dan ick 'er oyt aen dee.

In d'eerste niewigheit sal 't vleesch en bloed wat prengen,

En 't past haer moeyelick: maer ick betrouw Dijn' hand;
Die sal 't my lichtelick wat ruymen en wat lengen.

Maeckt my maer op de reis van 't eewigh Vaderland

In dese wildernis een' Dijner Israëlijten,
En laet dit niewe kleed mijn leven niet verslijten.