Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Verklaringe des eersten Kapittels.

De kerke
1 Een hoog uytmuntend Lied van geestelijke dingen,
Door Salomon gedicht om heyliglijk te singen.
2 Dit is mijn hoogste vreugd dat ik Gods liefde smaek.
3 Dit is den kind'ren Gods de aldersoetste saek.

[p. 116]

5

4 O God! geeft ons dit heyl, en geeft ons dat volkomen,

 

Tot dat wy by dij sijn ten hemel opgenomen.

 

5 Ik ben een sondig mensch, met smetten gantsch bevleckt,

 

Maer Christus is ons kleed die onse naektheyd deckt.

 

6 'T is waer ik ben mismaekt van wegen mijne sonden,

10

'T is waer ik ben door 't kruyz uytwendig ook geschonden,

 

Veel Leraers sietmen mee, die selver uyt mij gaen,

 

En evenwel niet vast in hunne schoenen staen.

 

7 Laet mij dan, lieve Heer, dijn Heyl en wegen weten,

 

En geen geselle sijn der kettersche Propheten.

 

Christus

15

8 So houd dij aen mijn woord, en waerheyd ongeschend

 

Waer door ik t'aller tijd den mijnen ben bekend.

 

9 Mijn Kerke, gij sijt schoon, en magtig in mijn ogen.

 

10 Ik heb dij met zieraed van gaven overtogen.

 

De Kerke

 

11 Dat sal gedurig sijn. 12 Die geven hunne kragt,

20

Terwijl dat Christus ons in sijnen hemel wacht.

 

13 Ik sal des Heren dood in mijn gemoed bewaren.

 

14 Dat is mijn hoogste vreugd en troost in mijn beswaren.

 

Christus

 

15 Mijn Kerke gy sijt schoon: want dijn eenvoudigheyd

 

Van leven en geloof is dijn bevalligheyd.

 

De Kerke

25

16 Mijn schoonheyd komt van dij, en door dijn mededelen.

 

Ook maekt gy dat wy dy door 't woord veel kind'ren telen,

 

Gods waerheyd die is vast, een sek're wetenschap,

 

En leyd ons tot Gods heyl met eenen wiszen trap.