Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

(1999)–Ton van Strien, Els Stronks– rechtenstatus



[pagina 100]
De XXII. Harpzang. Dominus regit me.aant. D'Almaghtige is mijn herder, en geleide. Wat is 'er datme schort? Hy weit my, als zijn schaep, in vette weide, Daer gras noch groen verdort. 5[regelnummer] Hy drenckt mijn ziel in koele bronne en beecke. Indien mijn geest verstroy' En afdwael' van de kudde, en rechte streecke, Hy brengtze weêr te koy. Hy brengt my op de heirbaen van zijn wetten 10[regelnummer] En 't goddelijcke Recht, Om zynen naem en eer in top te zetten, Door 't lof van zijnen knecht. Al zworf ick om in naere en donkre dalen, Beschaduwt van de doot, 15[regelnummer] Noch vreest mijn hart geen ongeluck, noch qualen: Hy staetme by in noot. Ick maghme vast op zijnen staf verlaeten, En trouwen herdersstock. Hy deckt voor my, ten schimp van die my haeten 20[regelnummer] Met onverzoenbren wrock, Een' vollen disch, gelaên met leckernijen. Hy zalft mijn hair en hooft Met oligeur, om 't aenschijn te verblijen Door glans, die druck verdooft. 25[regelnummer] Wat wort aen my een' schoonen kelck gegeven Vol wijns! Godt stort zijn hart Genadigh uit, ten beste van mijn leven, Ten troost van alle smart. Ick zal Godts huis en zegenrijcken tempel 30[regelnummer] Bewoonen dagh en nacht, En nimmermeer verlaeten Arons drempel, Maer sterven op mijn wacht.