Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw
(1999)–Ton van Strien, Els Stronks–
Auteursrechtelijk beschermd
Maijschen morgen-stondt.
| |
[pagina 88]
| |
5[regelnummer]
Die 's Werelds wijden omme-ring,
Noijt uijt-gewaeckt, bewaeckt;
En door gepaste wisseling,
Het soet noch soeter maeckt.
Nu is de Winter, dor en schrael,
10[regelnummer]
Met al zijn onlust heen,
En d' Aerde heeft voor dese mael
Haer lijden af-geleen.
Dies is de tijdt weer-om gekeert,
Waer in natuijr verjongt,
15[regelnummer]
Haers milden Scheppers goetheijt eert,
En met sijn gaven pronckt.
De Maij, wiens soetheijt soo ver streckt,
Dat sijn gedachtenis,
In 's menschen geest al vreugd verweckt,
20[regelnummer]
Eer hij voor-handen is.
De Maij het schoonste van het Jaer;
Daer alles in verfraeijt,
De Lucht is soet, de Son schijnt klaer,
't Gewenschte Wintje waeijt.
25[regelnummer]
Het Dautjen, in de koele nacht,
Wort over 't Veldt verspreijt,
Waer door de heel natuijre lacht,
En is vol danckbaerheijt:
De Aerd is met gebloemt gecierd,
30[regelnummer]
Het Biecken ga'ert zijn Was,
Het Leeuwerickjen tiereliert,
En daelt op 't nieuwe Gras.
Het Bloempjen dringt t'en knoppen uijt
't Geboomte ruijgt van Lof,
35[regelnummer]
Het Veetjen scheert het klaver-kruijt
Graeg van het Veldtjen of.
| |
[pagina 89]
| |
Elck Diertjen heeft sijn vollen wensch,
En quel-begeert leijt stil,
Behalven in den dwasen mensch,
40[regelnummer]
Door sijn verkeerden wil.
De mensch van ware Deugden leeg,
En vol van sotten lust,
Hem selfs en and'ren in de weeg,
Vermoord sijn eijgen rust.
45[regelnummer]
Dit Leven, 't welck alleen niet end,
Maar kort oock is van duijr,
En licht van selfs slaet tot ellend,
Maeckt hij sich dobbel suijr.
't Vee wordt ont-zielt, sijn eijnd is snel
50[regelnummer]
En sijns doods-pijn niet groot:
De mensch, door menig ziel-gequel
Sterft meer dan eenen dood.
Ach! had de mensch (soo waer sijn stand
Vol-hert en sinnen-vreugd)
55[regelnummer]
Of zonder deugde, min verstand;
Of bij 't verstandt, meer deugd.
Ach! waren alle menschen wijs,
En wilden daer bij wel:
De Aerd waer haer een Paradijs,
60[regelnummer]
Nu is-se meest een Hel.
|
|