Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Sonnetaant.

T'is quaet voor een die self is out en vroet genoech
Te moeten onder 't jock van vreemde voochden blyven:
't Is quaet dat goede mans staen onder quade wyven,
En haren boosen wil doen moeten spa en vroech.
T'is quaet te moeten gaen, als Ossen, inden ploech,
Of met de lange pen op een Galey te schrijven,
Soo de ghevangens doen die 't schort aen roode schyven,
Om van het Turcxse jock te raken met ghevoech.

[p. 28]

 

'Tis quaet te sijn verheert van een soodanich Vorst,

10

Die meer na eygen nut, als na 'slandts welvaert dorst.

 

'Tis quaet, en wort met recht van wyse luy mispresen,

 

Vervoocht te wesen van sijn eygen lusten boos,

 

Die yder inden toom te houden hoort altoos,

 

Maer boven al ist quaet Verkerrick-voocht te wesen.