Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw
(1999)–Ton van Strien, Els Stronks–
Auteursrechtelijk beschermdFabeltjen uyt het Boeck van Reynaert de Vos.aant.Op de wyse vanden 24. Psalm.De Muys, uyt vreese van de Kat,
Courtoys den Hont ootmoedich bat,
Hy wild' haer schamel dier beschermen
Van Tybaerts vreesselick gewelt.
5[regelnummer]
Ghy zytter (sprack sy) toe ghestelt
Mijn Heer, en moet u mijns ontfermen.
't Hoort Tybaert ja te sijn genoech
In u Capel so spaed als vroech
Op sijn gemack te mogen grollen:
10[regelnummer]
Waerom zal hy niet lyden, Heer,
Dat ick my neffens hem geneer,
Die beter pyp, dan hy kan lollen?
Daer tegens bracht Heer Tybaert in,
't Had nu dus langh na sijnen zin
15[regelnummer]
Gegaen, en most voortaen so blyven,
De Muysen was een schalijck goet
Dat sou Courtoys sijn lant en bloet
Doen spillen, wou hy 't niet verdryven.
Ten quam oock (sprack de Kater voort)
20[regelnummer]
Courtoys niet toe het minste woort
Tot slissingh van 't gheschil te roeren
Dat tusschen hem en 't Muysken was.
Alleen most hy sijn reet en ras
Om sijn besluyten uyt te voeren.
| |
[pagina 25]
| |
25[regelnummer]
Courtoys gaf Tybaert goet gehoor,
Maer stopte voor de Muys sijn oor,
Hoe nedrich sy oock voor kon geven,
En hem bewysen, dat sy niet
En socht dan onder sijn ghebiet
30[regelnummer]
Stil en gherust te moghen leven.
En dat mijn Heer Courtoys voor al
Hem niet moest laten broen so mal,
Dat hy op Tybaerts enckel seggen,
Hem selven voor een leeck onvry
35[regelnummer]
Sou laten roeren uyt den bry,
En altijt onder blyven leggen:
Maer goede kennis van de saeck
Most nemen, eer hy na haer spraeck,
Streeck vonnis over 't minste Miertjen.
40[regelnummer]
Dit wert van haer wel by ghebracht,
Dan 't hadde by Courtoys gheen kracht,
Die niet en past', op 't arme diertjen,
Maer schreef hem Nichil op 't request,
En holp de Kater al sijn best
45[regelnummer]
De Muyskens jammerlijck vervolgen:
Ja wiese maer nam in sijn huys,
Most aen een staeck of aen een kruys,
Soo waren dese twee verbolghen.
Dit gingh so fel en bloedich toe,
50[regelnummer]
Dat het de Muyskens wierden moe,
En tot den Leeuw haer gingen keeren:
Die hem ghequeten heeft so wel,
Dat noch Courtoys noch Tybaert fel
De Muyskens meer en konnen deeren.
55[regelnummer]
Noch heeftet dat grootmoedich dier
Ontsteken met beleeftheyts vier,
Daer by niet willen blyven laten,
Maer al de Muyskens jong en out
Versorricht van goet onderhout,
60[regelnummer]
Soo dat sy noyt so wel en saten.
| |
[pagina 26]
| |
Hy stelde s'over syn Capel,
Mitsdien sy pepen relijck wel,
En trocker dickwils voor ten stryde:
Niet denckende, dan dat sy hem
65[regelnummer]
Trou souden blyven, en syn stem
Ghehoorsaem sijn tot allen tyde,
Maer als sy waren vol en sat
Gheworden, wierden sy oock prat,
En wilden andre dierkens dwinghen,
70[regelnummer]
't Was dan met onwil of ghemoe,
Juyst tot het minste stipken toe
Soo groot so kleen als sy te singen.
De andre, die op 't Choor soo vry
Meenden te sijn als haer party,
75[regelnummer]
Haer noot den Leeu oock gingen klagen:
En baden hem, hy wild' haer me
In sijn Capel vergunnen ste.
't Welck hy oock niet heeft afgeslagen.
Dit speet de Muysen onbeschaemt,
80[regelnummer]
Dies riepen sy, Heer 't en betaemt
U geensins niet met ons te moeyen:
Hoe fijn, hoe grof, hoe hooch, hoe laech,
Dat elck moet singen alle daech,
Dat konnen wy alleen bevroeyen,
85[regelnummer]
En wat wy daer van wysen, dat
Moet ghy in yder Dorp en Stadt
Doen onderhouden, sonder schromen.
Daer toe is u gegeven 't sweert,
't Welck ghy niet sijt te draghen weert,
90[regelnummer]
So ghy dit weygert nae te komen.
Hoe? sprack de Leeu, ghy eerloos goet,
Hebt ghy dan immertoes den voet
So diep in Tybaerts schoen gekregen,
Dat ghy, o Caims (sic) zaet vervloeckt,
95[regelnummer]
My uwen beul te maecken soeckt?
O neen, daer most ick wesen tegen.
| |
[pagina 27]
| |
Heeft hem (gelijc ghy spraect) Courtoys
Wel-eer verstaen op uwen voys
En durft ghy my nu dus verachten?
100[regelnummer]
Neen vrienden ick ontfang gheen wet,
Van dienaers die ick selve set,
Elck moet op myn gheboden wachten.
Vernoecht u met mijn kost en huyr,
En laet oock leven u gebuyr,
105[regelnummer]
Of 't wilder al te gecklijck wayen.
Staet hy, of valt en rijst hy weer,
Hy staet en valt my synen Heer,
Ghy hebt daer over niet te krayen.
Of is u oogh (dit vrees ick) schalck,
110[regelnummer]
Om dat ick goet ben? segt ghy valck,
Die al de maets dus brengt aen 't hollen.
Hout u gerust van nu voortaen,
En laet my met mijn volck begaen.
Ik laet my als Courtoys niet sollen:
115[regelnummer]
Noch maken wijs dat wit is swart.
Neen daer toe is te hooch myn hart.
'k En sal alleen op uwe woorden
Mijn Sangers trou niet setten af,
Noch bannen of vervolgen straf,
120[regelnummer]
Veel min, gelijc ghy wenscht, vermoorden.
|
|