Chaos ofte verwerden clomp
(1643)–Cornelis Stribee–
Auteursrechtvrij
[pagina 31]
| |
VEnus, ay segh mijn Goddinne
Waer nu mijn beminde dwaelt;
Die het vyer, en brandt der Minne
Op mijn Boesem heeft gestraelt,
Hemel wat magh d' oorsaeck zijn
Datse vliedt? en scheydt van mijn.
Maer ach! Venus: die u Throone
Bout op veel verandering',
Dies ick merck (mijn overschoone)
Vreese schielijck voor een ding',
't Geen voor eeuw' besloten was:
En dat draeyen souw 't Compas.
Want geen Liefde heeft ontbroken
Om te toonen oyt aen my,
Ach! hoe dick heeft sy gesproken:
Siet daer ick u selven vry,
| |
[pagina 32]
| |
Cust my, doot my, zwijght maer stil,
Wat ghy wilt, ick willigh wil.
'k Heb om u (seyd' sy) verlaten
't Eerst' en 't tweede, 't geen ghy weet,
Ja sy storf, wanneer ick praten
By een ander 't hert haer spleet:
En soo dra sy my verwon
Scheyden gingh mijn Paragon.
Maer dat had my niet gespeten
Had ghy maer een woort geseydt:
Hoe, of wat, maer ghy liet weten
My een sulcken valsincheyt
Meent ghy dat ick u Juffrou
Tegen danck beminnen sou?
Neen, maer sal wel duysent werven
Dencken om u soeten mont,
Hoe ick nu sal moeten derven
| |
[pagina 33]
| |
U snee-witte Borsjens rondt,
Die ick duyst en duysent reys,
Heb ghekust haer blancke vleys.
Want hoe kan ick rustigh wesen:
Als ick denck op 't schoon Lichaem,
Dat soo veyl my plagh te wesen:
Ach! hoe soet, en aengenaem
Was dat lieve hart verheught,
Als wy pleghen onse vreught.
'k Weet hoe dat u Oogjens puylde
Als de Min u meester waer,
Ja geen Koninghs Croon ghy ruylde
Om u Liefde, wiens Altaer
Ghy om (Venus gonst te voen,)
Eeuwigh woude branden doen.
Fy my, wat heb ick begonnen,
| |
[pagina 34]
| |
Want ick nu verfoey mijn self
Maer gedenckt, het licht der Sonnen
Dat daer draeyt om blaeuw Gewelf:
En die 't Al en Al door-siet
Heeft u doenten wel bespiet.
Noyt geen kusjens en verveelde
Als ick u te kussen docht,
Eene kus wel duysent teelde,
Tot het kussen was volbrocht,
En dat wy tot vreught bereyt
Swommen in Liefdes gulsigheydt.
'k Draeg noch u Faveur mijn Engel,
't Geen u hart mijn heeft gejondt,
En ick bid het Haer-gestrengel
Dat ick aen u arrem bont,
Laet dat noyt sijn los gestrickt,
| |
[pagina 35]
| |
Voor dat ghy mijn hert verquickt.
Want gedenckt doen ick het binden
Aen u Poesel Arrem vast,
Hoe ghy zwoer, ick noyt sou vinden
Van u strick te sijn ontlast,
Nu ick blijf u Lief, en Vrint:
En min trouwer als ghy mint.
|
|