Chaos ofte verwerden clomp

[LEstmael had een soete Nicht]

Op de stemme: Antwerpen is soo schoonen stadt, &c.

LEstmael had een soete Nicht
Cupido het dertel wicht
Sijn krulle-Bol ontbonden,
En ontbonden heeft ontsint
Daer haer sellefs mee geblindt,
Maer heeft wat vremts bevonden.
Want wie haddet oyt gelooft

[p. 28]

 

Datse kreegh terstondt in 't Hooft

 

Wel duysent Spoockerijen;

 

Want haer roode Kaeckjes eel

 

Werden faluw ende geel:

 

Tot Cupidoos verblijen.

 

 

 

Dese Dochter (door den brandt)

 

Sloegh haer poeselighe handt

 

Op haer snee-witte Borsten,

 

Maer terstondt de heete vlam

 

In haer lieve Boesem quam,

 

Waer af haer hertje dorsten.

 

 

 

Doen voelden sy door haer Leen

 

Sulcke soete soetigheen,

 

Dat 't montje noch eens lachte,

 

Want haer aders schier verstroeyt

 

Heeft een vreughde door-gevloeyt,

 

Die eerste pijn versachte.

 

 

[p. 29]

 

Daer op sprack dees soete Meyt:

 

Ach! wat Hemels soetigheyt,

 

Wat heuggelijcke steeckjes

 

Voel ick door mijn Maeghde-bloedt,

 

Tis het alder-soetste soet

 

Van minnelijcke treeckjes.

 

 

 

Sy verdoemen Venus Throon,

 

Schelde dat haer lieve Soon

 

Een Hoere-kindt most wesen,

 

Al u pracht is tooverny,

 

Al u schoonheydt guychelry:

 

Of sult my weer genesen.

 

 

 

Doen wou sy de Sluyer straf

 

Trecken van haer Oogjens af,

 

Maer ach! sy bleef de blinden,

 

Die gelijck de blinde liep,

 

En tot haer Gespeeltjes riep.

[p. 30]

 

De Sluyer los te binden.

 

 

 

Hoort wat isser om-gegaen:

 

Wie de Sluyer raeckten aen

 

Die scheen in 't vyer te blaken;

 

't Aensicht wert de kleur berooft,

 

d' Oogjes puylden in haer Hooft

 

En mosten 't Minne smaken.

 

 

 

Dus sy hebben (door veel reen/)

 

Voor haer Borsjens uyt gesneen

 

Om d' hette te verkoelen,

 

Oock om dat de Meester sou

 

Die haer eerst verbinden wou

 

Haer brandent Hertje voelen.