Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens
(1599)–Frans vander Straten de jongere–
Auteursrechtvrij
[Folio G2v]
| |
Na de wijse. Ghy Christen schare, Ghemeente Gods reyn wt vercoren.Een wintersche nacht,
Heeft my soo langhen tijt verdroten,
Lanck ende onsaecht,
Waer in de Maene staet besloten,
Vochtich en Caut zeer menich faut,
Waeren de velden seer begoten,
Met hagel snee // dat doet my wee,
Waer door de velden ploten,
Groot nochte cleen, en vant ick geen,
Cruyt nochte noten.
Den nacht seer staut,
Maeckt my gheheel bedroeft van binnen,
Den winter Caudt,
Benaut ons arme huysghesinnen,
Mijn blyschap smelt // van gaen doort velt,
Caudt en nadt was ons ghewinnen,
Int doncker vry // soo liepen wy,
Dolende buyten weghe,
Maer wy hebben eerlanck, Godt sy danck,
Een licht ghecreghen.
Den dagheraet,
Een morghensterre licht van schijne,
De Sonne op gaet,
Den nacht is wech en al ons pyne,
Deurt soete gheclanck, der voghelen sanck,
Den winter die moste verdwijnen,
Want schoon, ydoon, staet daer de Croon
Van den hemelschen dauwe,
Het Couwt al uyt, loouers en Cruyt,
Bloome kersauwe,
| |
[Folio G3r]
| |
Een blomme int dal,
Een Roose tot Saron ghepresen,
Die ouer al,
Haer reucke gheeft reyn wt ghelesen,
Een Lelye soet vol van ootmoet,
Wat tusschen twee doornen gheresen,
Dien helt, int velt, bedrijft ghewelt,
Als eenen leeu ontspronghen,
Den stock vol haet,
Des drijvers quaet, heeft hy ontvrongen,
Een bloyende rijs,
Dat droech Amandelen bequame
Crachtich en wijs.
Dat sant Godt selve in zijnen name,
Eenen mey met blaen, leer wijt ontdaen,
Die droech soo goede vrucht eersame
Hy groyt // en bloyt // seer vriendelic // besproyt
Door des zomers voort bringhen,
Int soete dal // der voghelen gheschal,
Fonteynen springhen.
Noch vant ick daer,
Een maghet schoon reyn wtvercoren,
Haer stemme claer // was my vertoont,
Seer zoet om hooren,
Haer ooghen laeft // met melck begaeft,
Haren hals was als dauids thooren,
Noyt mey // soo vey, maer mijnen grey,
Die my soo wel gheriefde
Wt t'vaders schoot // haer moder groot,
Dat was de liefde.
Compt hier mijn vriendt,
Sprack daer die suyverlicke croone,
| |
[Folio G3v]
| |
Eet dat u dient,
Wijn ende melck gheue ick te loone,
Een Cofferken goet vol druyven soet,
Is mijn vriendt selve in persoone,
Hy verblijt, int crijt, en maeckt Jolijt,
Hy gaet boven de Vorsten,
Hy is van verre, een busselken mirrhe,
Tusschen mijn borsten.
Ick comme mijn bruyt,
Laet ons t'samen gaen vermeyden,
En hooren t'gheluyt,
V moeder die wil gheleyden,
Die u hier sant, als een beloofde pant,
En besien hoe die wingaerden spreyden,
Laet fijn, rosijn, en soeten wijn,
Wt uwe borsten druypen,
Mijn herte snaect, naer vreuchden haect,
Gheeft my te suypen.
Een vroome soet,
Heeft my ghelaeft met baeren wijne,
Haere woorden goet,
Zijn mijnder siel een medecijne,
Naer haeren danc, ick van vreuchden spranc,
Zy badt belooft het was al mijn
Ist dat ick wat, vergare schat,
En loope de vroome teghen,
Tot dat ick mijn lief, al met gherief,
Hebbe ghecregen,
Ick hebbe haer,
In Eenicheyt belooft mijn trauwe,
Vroome ende eerbaer,
Sy is die alderliefste vrauwe,
| |
[Folio G4r]
| |
Sy is verciert, reyn ghemaniert,
Haeren naeme gaet boven den gauwe,
Sy segt, t is recht, o beminde knecht,
Ghy moet vast by my bliuen,
Of ghy en meucht, In mijnder vreucht,
Toch niet beclijven.
Mijn vroome saet,
Heeft seuen berghen schoon becleuen,
Die voskens quaet,
En hebben daer niet in bedreven,
Sy staen seer reyn, onser s'hemels pleyn,
Met Roosen Lelyen verheven,
Dat es, expres, loos cruyt en gres,
Aen mijn lief te betrapen,
Niet ick alleen, maer groot en cleen,
Ende al haer knapen.
Princesse eerbaer,
Van den Somer int ghemeene,
Seer verre en naer,
Sijn wy ghebrocht wt groot gheweene,
Want zijn verstant, is abondant,
Wy zijn verlost wt liefden reene,
Elck moet, zeer vroet, vallen t'voet,
Met dese bruyt ydone,
Binnen t'somers tijt, u selven quijt,
Staet naer de Croone.
Verheucht in deucht,
☞ ☜ |
|