Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens
(1599)–Frans vander Straten de jongere–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Hoe luyde roept de Leeraer op der Zinne, wie hier in swaren sonden leeft, &c.LEert my verstaen O heere dat ic moet sterven,
En wat men siet, dat al vergaet,
Al hadt ick s'werelts erven,
Rijckdom, eere, en hoghen staet,
Sulcx al mijn Siele niet en baet,
Most ick dijn Rijcke derven.
Als een schoon Blom is hier des menschen leven,
En alle vleesch is Hoy dats claer,
Den rijcke Man verheven,
Moste zijn heerlickheyt dat's waer,
Verlaten zijn lusten alle gaer,
Daer naer in der Hellen sneven.
Noch staet van een rijckenman geschreven,
Die tot zijnder Sielen sprack,
| |
[Folio C1r]
| |
Drinckt, eet wilt vroylick leven,
Veel goets hebt ghy neempt goet gemack,
Als sot bekent int leven swack,
Most daer naer haest al op geven.
Hoe compt dat hier O heere des mensche sinnen
Die ydelheyt dus jaghen naer,
d'Aertsche inwoninghe binnen,
Beswaert den geest belyd' ick claer,
Het vleesch soeckt syn lusten eenpaer,
Geeft my dat te verwinnen.
De mensch en can hier zijnen ganc niet richten,
Soo God hem dat niet en geeft,
Dus wil ick om verlichten,
Bidden tot god die eeuwich leeft,
Mijn siele bereyden tot dat sy heeft,
Gracie cregen sonder swichten,
Alle goede ende volmaeckte gaven,
Commen van God den Vader goet,
d'Ellendighe sal hy lauen,
Die dorstighe siele hy geren boet,
Door zijnen geest den trooster soet,
Verlost hy van t'sondich slauen.
Daerom wil ick hem onderdanich eeren,
En kleen in mijn selfs oogen syn,
Ootmoed ick van hem leeren,
Syn sachmoedichheyt devijn,
t'Wert mijnder sielen ruste fijn,
Een vreucht niet om vermeeren,
Godt sal my leeren doen naer zijn behagen,
Al mijn betrauwen op hem staet,
Syn woorden sal ick vragen,
t' Sy oft my mede oft tegen gaet,
| |
[Folio C1v]
| |
Met herten vlieden alle quaet,
En soo naert goede jaghen.
Ick wil den Heere altijt hebben voor oogen,
En op zijn woorden gaede slaen,
Naer mijn beste vermoghen,
Sy zijn een Licht op mijne paen,
En leeren my oprecht beraen,
Verneren ende oock verhoghen.
Een dinck heb ick van den Heere gebeden,
Dats, dat ic mach mijn leven lanc,
My in Gods dienst besteden,
Sonder vreese vry en vranc,
In heylicheyt nae zijnen danc,
En in gerechticheden.
Wie soude Godt niet hertelick beminnen,
Die ons soo lief heeft ghehadt,
Ick wil met herte en sinnen,
Blyven by zijne woorden plat,
Sijn geboden houden voor mijnen schat,
En zijn Rijck soo gewinnen.
Mijn Heere is die plaetse gaen bereyden,
Ons Voorspraeck hevet toegeseyt,
Van hem wil ick niet scheyden,
Nu noch inder eeuwicheyt,
Maer t'Lichaem bewaren in reynicheyt,
En soo Gods lof verbreyden.
Eynde des eersten Boecxken. |
|