Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens
(1599)–Frans vander Straten de jongere–
AuteursrechtvrijEen ander Liedt op de wijse:
Was mein Godt wil das gesche altzeyt,
Seinen wil det is der beste,
Zu helffen deynet ist bereyt,
Die hen jm gleuben feste,
Er hiltft autz noot ‘der vrome Goot,
Vnd troost die Welt mit massen,
Wer Godt vertrawt, fest auff jm bawt,
Den wil et nicht verlassen.
| |
[Folio B2r]
| |
FYn is die mensch van Godt ser goet,
Heerlick tot zijnen Beelt geschapen,
Alleen hy was, God wijs, en vroet,
Die liet hem vaste slapen,
Wt zijn Rib daer // so bouwde hy claer,
Een Wijf hem tot een hulp ghegeven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hadden een dobbel leven,
Recht eerlick onbevleckt en fijn,
Moet ick dat houwelick prijsen,
Daer Man en Wijf eens willens zijns,
Malcanderen trauwe bewijsen,
God wil aen haer // wel nemen waer,
In hillich makinghe haer begheven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Als Man het hooft van Godt ghestelt,
Fijn voortreet als vrauwen Heere,
Onder s' Mans macht haren wil sy velt,
Onderdanich na Gods leere,
t Maeckt haer bequaem // ende aengenaem,
Den man verdraecht swackheyts sneven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Niet als vasthy quaet en rebel,
Maer als Hester ootmoedich fijn,
Sal die Vrauwe zijn, want groot gequel,
Bracht by, doen die Vrauw wol t'overhooft zijn,
Seer qualick dan // wiert sy daer an,
Maer Hester wiert verheven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hadden een dobbel leven.
| |
[Folio B2v]
| |
Siet Paulus den Apostel fijn,
Wil niet toe laten, vaet dees leere,
Dat die Vrau sal het overhooft zijn,
Boven den man tot geenen keere,
Maer onderdaen // en gehoorsaem,
Goetwillich haer onder geven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Ooc als Sara seer vroom geaert,
Haer hope stelde op gode seere,
Onderdanich haer selven verclaert
Abraham, ende hiet hem Heere,
Een wijs wijf vroet // hier oock wel doet,
Als een Dochter Sara verheven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Ja tot der doot in groten strijt,
Wert Susanna reyne Vrauwe,
Van twee oncuyssche seer benijt,
By haer man hielt haer getrauwe,
Waechde haer lijf // vroom ende stijf,
En heeft haer in Gots hant geven
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven,
Siet Micol aen die reyne spruyt,
Hoe sy haer Man was getrauwe,
Liet David t'eender Venster uyt,
Salveerden hem niet als de flauwe,
Saul seer quaet // ende opstinaet,
Wol sy David niet overgeven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hadden een dobbel leven.
| |
[Folio B3r]
| |
V weerde wijf in eenicheyt,
Wt liefden gunstich wilt beminnen,
Sijt haer ghetrauwe in lief, in leyt,
Sy doet vernieuwen uwe Sinnen,
Mits goet accoort // wort cleen goet groot,
Vwen Name wort verheven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven,
Als een redelick Wijf uyt liefden dwanck,
Comt uwen Man vaylliant te baten,
En doet hem goet u levenlanck,
s Mans hert darf hem op haer verlaten,
Wie sou niet stijf // een vrient'lick Wijf,
Sijn Vleesch en been gheheel aencleven,
Want sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Noyt swyghende wijf wel ghemaniert,
Heeftmen oyt connen verghelijcken,
Met sachten stillen Geest verciert,
Haer seden fray laet sy blijcken,
Sy hout certeyn // haer Siele reyn,
En stelt haer hope op god daer neven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Liflick hebben een dobbel leven.
Die liefde haers Mans treckt sy tot haer,
Syn hert doet hem nae haer verlanghen,
Haer aensicht schoonheyt blicket claer,
Als een Lucerne op ghehanghen,
t'Huys sy verlicht // t ghesin sy sticht,
Haer deucht moet den Man aencleven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
| |
[Folio B3v]
| |
Een eerbaer ende schamel Wijf,
Is van Godt een gaue schoone,
Sy doet haren Man in noot gerijf,
Men spuertse bequaem ende jdoone,
Edel van gemoet // als Peerlen goet,
Totten armen willich om geven,
Doet haer twee een in vreden reen,
Lieflick hebben een dobbel leven.
Recht heeft die Heere wel geseydt,
Dat die Man oock sal verlaten,
Vader Moeder met goet bescheydt,
t' Wijf hangen aen in Charitaten,
Dat van hen tween // gheen en sal scheen,
Maer malcanderen stijf aencleven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebben een Dobbel leven.
So als Noe den vromen Man,
Op Aerden leyde een godlick leven,
Sijn Vrauwe hy vermaende dan,
Verloste haer uyt s'werelts sneven,
Naer Gods vermaen // in d'Arc [...]de gaen,
En sorchfuldich hem by haer begheven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick hadden een dobbel leven.
Teghen Sara clacht Abraham hoort,
Als Hagar haer partije stelt,
Teghen Sara, sprack Abraham voort:
Siet v Maeght sy onder u ghewelt,
Dijn Wijf beleeft // haer eere oock geeft,
Ghy condt gerust tot bidden u geven,
Dat ghy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebbet een dobbel leven.
| |
[Folio B4r]
| |
Reyn houdt u vast van Hoerderrie,
Doet Tobias zijnen Sone leeren,
Buyten dijn Wijf met bouverie,
Als Josep reyn laet niet onteeren,
In u lichaem // dient Godt bequaem,
Godts Tempel suyver hout uyt sneven,
Dat ghy twee een // in vreden reen,
Liflick hebbet een dobbel leven.
Als Salomon Door zijn Wijven fris,
En laet u herte niet afkeeren,
Sijn liefde aen haer wracht argernis,
Afval van God en swaer verseeren,
Maer traudt in Godt // naer zijn ghebodt,
Wilt ghy u tot huwen geven,
Dat ghy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebbet een dobbel leven.
Tot een vreemt Wijf u niet en keert,
Dat ghy door haer niet comt tot schanden,
En gheen Afgodts dienst en leert,
Maer haut u vry uyt haren banden,
Wt Syons schaer // een Maeght eerbaer,
Neemt aen Godt vreesende beseven,
Dat ghy twee een // in vreden reen,
Lieflick hebt een dobbel leven,
Een wijs Man can bedrogen zijn,
Door wijn, en liefde der vrauwen,
Aen Samson neemt exempel fijn,
Een Heydin en wilt niet trauwen,
Abigail goet // was s' Mans behoet,
Van David verstandich beseven,
Dat sy twee een // in vreden reen,
Lieflick noch hadden een dobbel leven.
| |
[Folio B4v]
| |
Nu voor een slot Vrinden eerbaer,
Hebt den Heer altijt voor ooghen,
Volght Gods Woort in t'hauwelick naer,
Ghy en wert nimmermeer bedroghen,
Siet hoe t'Abraham voordacht // uyt zijn gheslacht,
Isaac een dochter liet gheven,
En sy twee een // in vreden reen,
Hadden lieflick een dobbel leven.
☞ ☜ |
|