Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens

[Bedroeft, ellendich, heb ick ghesneeft]

Op de Wijse: Es licht am Reyn een schone Stad,
Colen sy haren Namen had.

BEdroeft, ellendich, heb ick gesneeft.
Als een die dwaelt heb ick gheleeft.
Van deuchden bloot,
In Sonden doot // met veel aenstoot,
Verblint al naer den wech ghetast.

Wie sal my brenghen op den Pat.

Dolende gaende worde ick mat,
Welck is die Baen,
Die ick moet gaen // ick ben belaen,
O God wilt mijns ghenadich zijn.

Die Morgen-sterre is opghegaen,

Den Dach die comt uyt Syon aen,
Want Gods Wet,
Die is gheset // wel daer op let,
Als een licht op uwe Paen.

Die Sonne der gerechticheyt,

Heeft ons gheweert die duysterheyt,
En t' Licht ghebrocht,
Goedich besocht // diet al vermocht,
Gods deuchden ick vertellen moet.

Godt heeft zijn liefde my vertoont,

Sijn eyghen Sone niet verschoont,
Doen ick noch boos,

[fol. A4v]

 

En goddeloos, Sonde vercoos,

 

Goedich my tot berau ghenoot.

 

Door genade ende goetheyt groot,

 

Zijn wy verlost uyt allen noot,

 

Gods lieve Soon,

 

Dat Offer schoon // uyt s'Hemels throon,

 

Heeft alleen die schult betaelt.

 

Tusschen God en ons een-paer,

 

Is dat die trauwe Middelaer,

 

Hy soent alleen,

 

Voor groot en kleen // al int ghemeen,

 

Die hier op zijn ghenaden staen.

 

Gode deelachtich zijn wy ghemaeckt,

 

In zijn ghemeensaemheyt gheraeckt,

 

So t wesen jent,

 

Christi bekent // tot inden ent,

 

Den Roem der hopen by ons blijft.

 

Tot die erffenisse int licht,

 

Der schoonder Stadt van Godt ghesticht,

 

Daer die Borghers fijn,

 

Heylighen zijn // vroom int aenschijn,

 

Van welcken Godt een Vader is.

 

Maer wie gheveynst in sonden leeft,

 

En so by Godts Gemeente sneeft,

 

Die can niet staen,

 

Maer moet vergaen // hoort mijn vermaen,

 

Godt den Rechter ontwijckt hy niet.

 

Proeft u selven wel besiet,

 

Staet ghy voor Godt int ghelove niet,

 

V baet gheen Naem,

 

Noch goede Faem // maer onbequaem,

 

Gheveynst u selven ghy bedricht,

 

Want t staet al bloot ende ontdeckt,

[fol. A5r]

 

t' Aenschauwen Gods dat is perfeckt,

 

Wat yder doet,

 

t' Sy quaet oft goet // zijt des wel vroet,

 

Dat wert gheloont al naer het werck.

 

Maer op u werck vaet dit bediet,

 

En sult ghy u verlaten niet,

 

Voor een advijs,

 

Met Sinnen wijs // geeft God den prijs,

 

Die u genadich salich maeckt,

 

Wort van u yet goets gedaen,

 

Van den Heere hebt ghyt ontfaen,

 

Die sulck ghemoet,

 

En wille goet // al door u doet,

 

Des sult ghy u niet nemen aen.

 

Men moet dryven t'allen termijn,

 

By alle die gheloven fijn,

 

Dat sy van aert,

 

In deucht verclaert // en vroom vermaert,

 

In goede wercken die meeste zijn.

 

Mijn Siel vergeet die weldaet niet,

 

Die u van Gode is gheschiet,

 

t' Woort Gods soet,

 

Horende doet // met lust en moet,

 

Gode van herten wilt danckbaer zijn.

 

Ja dancket God den Vader seer,

 

Door Jesum Christum onsen Heer,

 

Vyt wiens opstel,

 

Ghy uyt gequel // des doots seer fel,

 

Tot zijn genade gecomen zijt.