Le théâtre villageois en Flandre. Deel 1

D.
(Page 98.)
Chanson du même sur la représentation ‘d'Eustache’ à Étichove, en 1769.

Ander nieuw liederen op het spel van Eustachius, gespeelt en verthoont tot Ettichove, op den 1^en, 2^en, 8^en en 9^en october 1769.
Op den voys ofte wyse: Super hodiè natura.

1^ste claus.

Op den eersten october,
't Ettichove sag men over
Groot plaisier en vele vreught,
Maer alles in eer en deught.
's Morgens vroeg, sag men vergaeren
De clergi met groote schaeren,
't Majestraet oock, bly van sin:
's Haelden een reliqui in.

2.

Van Donatus, martelaere,
Die gediept wort openbaere
Voor onweder en tempest.
Ick sag dan van minst tot meest

[p. 290]

 

Die reliqui eer bewysen;

 

Daerom dat sy syn te prysen,

 

Want die hier de heyl'gen eert,

 

Wort daerom ran Godt vermeert.

 

 

 

3.

 

 

 

Men sag daer, in de hoog-misse,

 

Den baron en baronnesse,

 

Met wel duysend ander lien,

 

Die ick niet en can bedien,

 

Seer devotig en godvruchtig,

 

In de kercke g'heel geduchtig,

 

Daer m'oock preckte een sermoen

 

Van Donatus vromig doen.

 

 

 

4.

 

 

 

Dan sag m'een processi gangen,

 

Tot ieders seer groot verlangen,

 

Daer m'oock sanck soo pertinent,

 

Dat eenieder was content.

 

't Was al vol van melodye,

 

Al de herten waeren blye

 

En verheugt met goet gedrag,

 

Mits 't oock was hun kermis-dag.

 

 

 

5.

 

 

 

Naer den noen, ginck men sien spelen,

 

Dat niemant quam te vervelen,

 

Van Eustachius een spel,

 

Agriabel en seer wel.

 

Eustachius, seer bly van sinne,

 

Twee kinders en gemalinne

 

Sag men 't doopsel daer ontfaen,

 

Dat g'heel bondig wiert gedaen.

 

 

[p. 291]

 

6.

 

 

 

Sonder iemant te vervelen,

 

Sag men daer Eustachi spelen

 

Met syn sonen hun party,

 

Dat er vele daerop sey:

 

Sy en moeten hun niet schaemen,

 

Of veel rethoristen quaemen,

 

Sy souw seggen dat m'oock eert

 

Die als dese syn geleert.

 

 

 

7.

 

 

 

Den keyser en keyserinne,

 

Keysers lieve gemalinne,

 

Met den adel van syn hof,

 

Speelden daer met grooten lof.

 

Den coninck en d'ander eeren

 

Hoorde m'oock den lof vermeeren.

 

Otto en voor-redenaer

 

Gaf men vele eere daer.

 

 

 

8.

 

 

 

M'hoorde daer den lof vermeeren,

 

En men sprack van de fraey kleeren,

 

Want sy waeren opgesett,

 

Als een popken moy en net.

 

Men sag hun eendrachtig alle,

 

Vyf-en-twintig in 't getalle,

 

Sonder speelman of tambour,

 

Die daer maeckten bly ramour.

 

 

 

9.

 

 

 

Daer en sag ick niet ontbreken,

 

Nog niet anders hoord ick spreken,

 

Als van eten ende dranck,

 

Tot sy vielen van de banck:

[p. 292]

 

Daer me thoonende veel eeren,

 

Die dit spel hun quam te leeren,

 

Met een patientig gemoet,

 

Selden directeur soo doet.

 

 

 

10.

 

 

 

s'Hebben weer beginnen raemen,

 

Om het naeste jaer te saemen

 

Te spelen het spel te gaer

 

Van Donatus martelaer.

 

Met consent van hunne heere,

 

En den pastor even seere,

 

Die ick vind altyd bereyd

 

Tot hun goe genegentheyd.

 

 

 

11.

 

 

 

Die dit lietjen heeft geschreven,

 

Comt d'acteurs veel eer te geven,

 

Om hun wercken wel gedaen,

 

Naer het leeren wilt verstaen;

 

Want 's hebben maer 2, 3 reysen

 

Al hun sinnen en gepeysen

 

Op het selve spel gesetht,

 

Anders waeren sy beledt.

 

 

 

12.

 

 

 

Oorlof, gy dan, voor het leste,

 

Doet als Ettichove u beste,

 

Tracht, in een soo corten tydt,

 

Van u sulck lof wort geseyt.

 

Ick moet seggen sonder leere,

 

Hebben sy soo vele eere,

 

Als veel acteurs, soo men seyt,

 

Die leerden veel langer tydt.

EYNDE⁽¹⁾.

(1) En MS. De notre collection.