Le théâtre villageois en Flandre. Deel 1
(1881)–Edmond Vander Straeten–
Auteursrechtvrij
[pagina 274]
| |
B
| |
[pagina 275]
| |
3.
Den sultan die nam voorhanden,
Eerst den wieroock te doen branden,
Voor den valschen Mahometh.
't Wiert gedaen en vast gesett,
Geeft last syn magt te vergaeren,
Om Weenen te gaen beswaeren,
Door den raet van den visier,
Vergaeren hun machten schier.
4.
Men sag ook de vreed' Tartaeren,
Die doen al hun magt vergaeren,
Om Weenen, die schoone stadt,
Te maeken een bloedig badt,
Oock om alles te verpletten,
En de stadt in vlam te setten,
Self den keyser met syn vrauw
Te bringen in grooten rauw.
5.
Soliman als opgeblaesen,
Die schynt hier alsnu te raesen,
Met een vreetheyt en getier,
Die geeft last aen den visier,
Om met syne groote magten,
Weenen dan te gaen versmagten,
Dat hy oock niet spaeren sauw,
Self den keyzer nog zyn vrauw.
6.
Den visier, 't is syn behaegen,
Hy belooft in achthien daegen
Weenen t' hebben in syn hant,
Of hy stelt syn hooft te pant.
| |
[pagina 276]
| |
Waerom sy hun leger-schaeren
In all' haeste doen vergaeren,
Met dry hondert duysent mans
Gaen zy waegen dese kans.
7.
Als 't den keyser is gebleken
Dat den Turck den vred' wilt breken,
Hy hierin t' onvreden is,
En haut daerop raet gewis.
Loreynen die neemt dan aene
Naer het polsche ryck te gaene,
Naer Saxen en Brandenborg,
Tot 't aennemen van de sorg.
8.
Polen, sonder lanck beraeden,
Belooft syne cloecke daeden
Voor den roomschen vorst met vlyt
Te bethoonen nu ter tydt,
En met veertig duysent mannen,
Op te comen als tyrannen,
Om den christen erfvyant
Te jaegen uyt keysers lant.
9.
't Pols jonck soontjen quam te vraegen:
Vaeder, is 't met u behaegen?
'k Bid u, laet my med' gaen,
Ick sal 't neffens u wel staen.
Den coninck die quam t' aemercken
Dat syn soon soo vrome wercken
Durft bestaen, hier soo present,
Hy geeft hem dan het consent.
| |
[pagina 277]
| |
10.
Den roomsch keyser was seer bangen,
En in 't uytterste verlangen.
Dan Loreynen die comt daer,
Die hem segt de polsche maer,
Dat met veertig duysent knechten,
Polen comt om te bevechten
Dat vreedaerdig turckx ge welt,
Die alles in ancxten stelt.
11.
Dan den keyser staeckt syn suchten,
Maer Loreyn bidt hem te vlugten,
Om dat hier de turcksche magt
Ront de stadt swieren met cragt.
Den keyser weer in verseere,
Stelt Loreynen opperheere
Van syn leger, boven dat,
Beveelt Starrenberg de stadt.
12.
Men sag dan met droeve sugten,
Den keyzer uyt Weenen vlugten,
Oock syn vrauw' en dochter med',
Het welck hun veel pyn aen ded',
Om dat sy mosten verlaeten
Hun palleys, oock croon en staeten,
En sy baden met berauw,
Godt hun niet verlaeten sauw.
13.
Den visier moedigt syn magten,
Om Weenen door alle cragten,
Met geweld te vallen aen,
Oock de christen te verslaen,
| |
[pagina 278]
| |
En sy dan als vreede leeuwen,
Regte naer de stadt toe schreeuwen.
Dan soo gaen sy onvervaert,
Gelyck leeuw of tygers aert.
14.
Den Polack sag men marcheren,
En oock t' samen refraicheren,
Met den Brandenborg daerby.
Sag men rusten aen d' een sy.
Beyer' en Loreyn' verlangen
Seer naer Polen met verstrangen,
En oock Starrenberg gewis,
Binnen in benautheyt is.
15.
Polen crygt tyding' met eenen,
Starrenberg is binnen Weenen,
Benauwt en in groot gevaer,
Siet sy conjongeren haer,
En soo sy alsdan bemerckten
De Turcken in hunne sterckten.
Pater Marcus geeft hun ras
Al den segen op dit pas.
16.
Men sag eerst Loreynen waegen,
Om de Turcken slag te vraegen,
Polen ende Brandenborg
Comen oock met groote sorg.
Starrenberg al uyt de stede,
Hy oock eenen uytval dede,
En door d' engels goet bestier,
Sag men den Turck wycken hier.
| |
[pagina 279]
| |
17.
M' hoord' alsdan groote geruchten;
Oock sag men de Turcken vlugten,
d'Een gequetst en d' ander doodt,
Sy waeren in grooten noodt.
Den Pols soon, sonder verstrangen,
Die nam Takeli gevangen.
Den visier door het gerugt,
Is 't ter nauwer noot ontvlugt.
18.
Den sultan was in verlangen,
En comt tydinge t' ontfangen
Dat den visier moed' en madt,
Is gevlugt al van de stadt,
Ende Weenen most verlaeten,
Waerom hy als disperaeten,
Schier geraeckt' in gramschap groot,
Gaf sententie van de doodt.
19.
Dan heeft Polen en Loreynen,
Die hun saeck ter degen meynen,
Gesonden een ambassaed'
Naer den keyser, met dees daet:
Die verstaet met groot behaegen,
Dat de Turcken syn verslagen,
Oock dat Weenen in ontsett,
En de turcksche magt verplett.
20.
Den sultan als opgeblaesen,
Die begint als dul te raesen,
Wilt dat den visier syn hooft
Van het ligaem zy berooft.
| |
[pagina 280]
| |
Men sag dan de beulen slaegen,
't Hooft al van syn ligaem vaegen,
Want syn blydschap was te groot,
Daerom hy verdient de doodt.
21.
Den rooms keyser met verlangen,
Naer hy tyding' had' ontfangen,
Hoe dat Weenen is ontsett,
En de Turcken al verplett,
Comt Polen den keyser romen,
D'ander vorsten oock bycomen,
Wenschen hem te saem geluck,
Want hy is uyt allen druck.
22.
Ick wille hier oock doen blycken
Hoe hier dese rethorycke
t'Etichove heeft gespeelt,
Dat het niemant heeft verveelt.
Men sag hun eendrachtig t'saemen,
Om hun saecken te beraemen,
Met een goed' unie fyn,
Gelyck broeders moeten zyn.
23.
Daerom wil ick dit bewysen,
En al de acteuren prysen,
Voor hun groot ootmoedigheyt,
'k Hoop 't is tot hun saeligheyt,
Sy dit spel quaemen verthoonen,
Niet om eer of eenig loonen,
Maer tot Godes glorie saen,
Hebben sy dit spel begaen.
| |
[pagina 281]
| |
24.
Men sag hun in d'exercitie
Seer minsaem sonder malitie,
Als en duyfken sonder gal,
Sag men dees acteuren al,
En als s'op theater spelen,
Siet gy hun sonder vervelen,
Altydt minsaem, vriendelyck,
Men vint selden desgelyck.
25.
Ick com, met veel ander menschen,
U te saem geluck te wenschen,
En geef u veel eer daer van,
Die g'oock hebt van menig man;
Want gy quaemt sonder vervelen
Uw' partye wel te spelen,
En men segt oock ongedeirt,
Etichov' is prysens weirt.
26.
Maer 'k bid' u, aenhoort myn reden,
Neemt attentie op myn beden,
'k Bid u, of gy nu floreert,
Dat g' u niet en glorieert
In den lof u toegeschreven;
Maer wilt u altydt begeven
Tot een suyver leeg gemoet,
Daer door crygt men 't eeuwig goed.
27.
Ick die dit liet quam te digten,
Blyv' u dienaer sonder swigten,
Om dat g'eert en wel beloont
Die u bystant heeft bethoont.
| |
[pagina 282]
| |
Daerom 'k bidde Godt wilt geven
Ons al t'saem voorspoedig leven,
Veel geluck en voorspoet hier,
En hiernaer 't eeuwig plaisier.
FINIS.
Ick come dan dit liet d'acteuren op te dragen,
En hope dat 't sal zyn nae sin en wel behaegen;
Oock synder fauten in, of is 't niet wel gestelt,
Ick bid' aen wie het sy, de selve niet en melt,
Maer als vrienden getrauw' wilt die al t'saem bedecken.
Hy waer een dommen mensch, die daer med' quam te gecken;
Daer is geen mensch op d' aerd', die oock niet faelen can.
Indien ick fauten heb, verexcuseert my dan.
Waer mede dat ick blyv' uw' dienaer wel beminde;
Hebt gy myn dienst van doen, gy weet my waer te vinden.
Ick sluyt op dit termyn, en wensch' u allegaer
Veel segen en geluck, oock 't hemelryck hiernaerGa naar voetnoot(1).
|
|