Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

2476. Een vos verliest wel zijne haren maar niet zijne streken,

d.i. al wordt men ouder, toch verliest men niet zijn aangeboren aard; immers het is lichter oude schoenen te verwerpen dan oude zeden²⁾; de oorspronkelijke neigingen komen altijd weer boven; ‘'t wordt in 't bijzonder toegepast op mannen die, schoon reeds oud zijnde, nog veel van het vrouwelijk geslacht houden’ (Molema, 232 a). Reeds bij de klassieken is dit spreekwoord bekend geweest, blijkens Apost. 12, 66: ὁ, λύκος τὴν τριχα, οὐ τὴν γνώμην ἀλλάττει; Suet. Vesp. 16: proclamaverit vulpem pilum mutare non mores (Otto, 379; Journal, 391; Bebel, 441); zie verder Mergh, 11: de wolf verandert zijn hayr, maer niet zijn aerd³⁾); Huygens VI, 161:

Al wisselt schoon de vos sijn vel,
De vossen aert blyft evenwel.⁴⁾

Harrebomée I, 268 b; Van Eijk II, 93; Taalgids IV, 261; Molema, 232 a; Eckart, 131; fri. de foks forliest syn hier wol, mar syn streken net naast in aep mei syn stirt forlieze, syn kueren net; Rutten, 268 a: een vos verliest wel zijn haar, maar zijne perten niet; Antw. Idiot. 1402; hd. der Fuchs wechselt das Haar und bleibt wie er war (Wander I, 1243); fr. le loup mourra dans sa peau; eng. the fox may grow gray, but never good; de. Raeven forandrer vel sit Skind, men ikke sit Sind.

2) Sart. II, 7, 90; Cats I, 409; Tuinman II, 90; Harreb. II, 254 a.

3) Zie mlat. raro mascuescit lupulus, quicunque senescit (Werner, 84); Servilius, 145: de wolf verandert syn haer, maer niet synen aert; Cats I, 460: de wolf ruyft van baert maer noyt van aert; Harreb. I, 5 a.

4) Vertaling van het Sp. el pelo muda la raposa, mas el natural no despoja.