Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

203. Geen (flauw) benul hebben van iets,

d.w.z. geen begrip van iets hebben, geen grint van iets hebben, zooals in de Zaanstreek gehoord wordt; vandaar: een onbenul of onbenullig zijn, onbeteekenend, niets waardig zijn. Vroeger zeide men niet ‘benul’, maar belul hebben, welks afleiding nog niet voldoende verklaard is.²⁾ Bij Weiland staat het nog niet opgeteekend, en nog in het midden dezer eeuw gold de oude vorm, blijkens het welbekende gedichtje uit ‘Braga’: ‘Tu habes nullum ναι nullum belullum, nullum belullum de artibus’. Zie het Ndl. Wdb. II, 1809; Lvl. 245; Falkl. VI, 35; Harreb. I, 46 b; Ten Doornk. Koolman I, 147 a; Eckart, 42; Molema, 29 a; Gallée, 4 b; V. Schothorst, 104; Bruijel, 93; Gunnink, 106 en Taalgids I, 105, waar als Noordholl. wordt opgegeven: hij is zijn belul kwijt; hij heeft er geen belul van; fri. hy hie gjin bilul (of binul, bewustheid) mear. Vgl. ook hij was heelemaal van zijn benul³⁾; het benul missen om iets te doen (Jord. 175); zonder benul zijn (Lvl. 313); slijtage aan 't benul.

2) Zie Franck - v. Wijk, 49.

3) Zondagsblad van Het Volk, 8 Febr. 1913.