Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

136. Een bakbeest,

d.w.z. iets lomps en diks, een gevaarte; eig. een dier, een varken, dat aan den bak gevoederd wordt en dus volwassen is. In de 17^de eeuw komt het woord ook voor in den zin van lomperd, domkop, of wellicht als dronkaard (in dezen zin nog in Zuid-Nederland, wellicht met zinspeling op bak, groote borrel; vgl. Teirl. 94; De Bo, 73; Schuerm. Bijv. 18; Waasch Idiot. 87²⁾). Zie het Ndl. Wdb. II, 875 en vgl. nog Winsch. 152; Moortje 247; Rusting 250; 251; Focquenbroch, Eneas, 80 vs. 5: dat lompe bakbeest; Halma, 38; Bakbeest, ce mot se dit de toutes les choses trop grandes; een bakbeest van een schip, van een boek, van een mensch (een dik ongeschikt mensch); Sewel, 55: Een bakbeest, een log en dom stuk vleesch, a clumsy fellow, a lob, a lobcock. Querido, Jord. 46: Rooie Griet, hoog als een bak-beest en breed als een ton, pruimde sappiger dan 'n schuitenvoerder; Boefje, 3: Een bakbeest van een kamer. Syn. hiervan zijn in Zuidndl. dial. bakverken en bakzwijn; fri. bak(ke)beest; Bouman, 5; Molema, 16: bakbijst; Gunnink, 102; V. Schothorst, 100; Ten Doornk. Koolman I, 82: bakbêst.

2) Mag ook het Drentsche bakenter, zwendelaar, drinker, vergeleken worden? Zie Bergsma, 25.