Oude ende nieuwe lof-sangen, die gemeenlijk gesongen worden op de geboorte ons heeren Jesu Christi, van kers-nagt, tot Maria Ligtmisse toe
(1718)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Het was een lodderlyke.HEt viel een Hemels douwe,
In een kleyn Maegdekijn,
Ten was noyt beter Vrouwe,
Dat dede haer Kindekijn,
Dat van haer werd gebooren,
| |
[pagina 9]
| |
En zy bleef Maget fijn, O Maget uytverkoren,
Lof moet u altoos zijn.
Die Maget gink met Kinde,
Geen swaerheyt gink haer an,
Als Joseph dat versinde,
Die goede regtvaardige man,
Hy dogt ik wilse laten, Ik ben de Vader niet,
Ende trekken mijnder straten,
Eer mijn meer schande geschiet.
Al van des Hemels Throone,
Sprak hem den Engel an:
O Joseph! Davids Soone,
O goede regtvaardige Man!
Blijft alle beyde te gader,
Het is boven natuer en kragt,
Dat God Almagtig Vader,
In haer dus heeft gewragt.
Korts daer na is gekomen,
Een Keyserlijk gebod,
Dat niemant uytgenomen,
Hy en quam sonder spot,
Van daer hy waer gebooren,
Te brengen zijn Tribuyt,
Dat dede men daer hooren,
En roepen overluyt.
Maria en Joseph mede,
Quamen te Bethlem waert;
Want daer was Josephs stede,
Als ons de Schriftuer verklaert:
Sy en mogten daer nieuwers inne,
Men wees haer altijd voort,
De Hemelsche Koninginne,
En was daar niet gehoort.
In ’t Velt hebben zy gevonden,
Een Huys seer dunne gedakt,
Binnen alsoo korten stonden,
| |
[pagina 10]
| |
Hebben zy haer Logijs gemaekt,
Daer wert die Maget Moeder,
Al sonder wee en pijn,
Van ’s Menschen Soon en Broeder,
Hoe kan hy ons nader zijn?
Uyt Moederlijke minnen,
Leyde zy hem op haren schoot,
Haer herte verbleyde van binnen,
Dat dede zijn mondeken rood;
Sy kusten hem aen zijn wangen,
Sy sugte menig fout,
Dat hy quam zijn gevangen,
Verlossen jonk en oud.
Maria suyver Fontyne,
Daer God zijn rust in nam,
Bid voor ons algemeyne,
Versoent dat Goddelijk Lam?
Soo dat wy mogen geraeken,
Hier boven in ’t soete dal,
Daer vreugt is boven maten,
Die eeuwig dueren sal.
|
|