Ruisend valt het graan

De lof des vaderlandsaant.

Voor Nederlanders
Vertaling van mijn

tegenoverstaand Latijn

Wij verheffen zingend
ons roemrijk vaderland;
wij, aan den Rijn, aan Schelde

en IJssel, en aan den breden

Encomium patriae

Ad modos cantilinae ‘tanta

sunt gaudia’

Patriam canimus;
inclytam plaudimus,
Rheni, Scaldis, Isalae,
vasti maris accolae;

[p. 91]

[De lof des vaderlands (vervolg)]

oceaan gezeten,
tot voorspoed opgeklommen
langs 't pad van tegenspoed,
door voorouderlijke band

tezaam verknocht.

Wie zal ons trotsen, door een

naam te prijzen,

die uitsteek' boven die
der manhafte Friezen;
die de naam der Bataven

gelijk zij?

De dubbele lauwerkrans
en de olijf van Pallas
sieren groenend onze slapen.

Van de uiterste
grenzen der aarde
gaat een heilwens op -
paart zich een zeegnende

stem

met dit ons koorgezang:
o vaderland, uw voorspoed

groeie!

Moog' welverdiende roem
uw deel zijn alle tijden door!

[Encomium patriae (vervolg)]

sursus ad prospera
vecti per ardua
proavita juncti copula.

Masculae
Frisiae
nomen quod exsuperet;
Batavo compar nomen quis

insultans celebret?

utraque laurea,
Palladis olea
nostra circum virent

tempora!

Orbis a termino
resonat ultimo
vox bona precantum;
exsurgit orantum,
hoc nostro cum choro:
crescas, o patria!
sit, bene merita,
dos tibi per aevum gloria!