Ruisend valt het graan

Op het gezicht van trekkende kraanvogels
De trant van Cats gevolgdaant.

Laatst, als ik op mijn eenzaam pad
door wijnmaands bleke lovers trad,
zo kwam van ver een vreemd gerucht,
zo kwam een lange kranenvlucht,
en hield naar 't wijkend avondlicht
het spitse van heur schaar gericht.

Ontging ze 't volgend oog weldra,
ze liet me een diep gepeinzen na.
Ik dacht: wat hier omlaag geschiedt,
des kreunt zich ginds de vogel niet.

Of bergen siddren op hun voet
door 't worstlen van de sulfergloed,
of stromen steigren uit hun boord,
de vogel zweeft gelaten voort.

Hem trekt zijn doel naar 't eind der baan,
door 't vredig zwerk staag westwaarts aan.
Hoe lang zijn tocht ook duren mag,
hij roert de vleugels dag aan dag.
Hij vult de lucht met blij geschal,
gedenkend waar hij rusten zal!

[p. 63]

 

Mijn ziel, raap wijsheid uit dit werk:

 

streef hoger dan dit aardse perk.

 

Of hier beneen de wereld woel',

 

blijf gíj gedachtig aan uw doel!

25

Staar, vrolijk juichend, naar de kust,

 

waar aller zorgen woeling rust,

 

waar smarte knaagt, noch twistvuur brandt,

 

noch zinbekoring strikken spant!

 

mijn ziel - daar is uw vaderland!