Gedichten

[p. 48]

Feestzang,
Voorgelezen aan de plegtige Maaltijd, bij de Inwijding van het Geldersche Atheneum, te Harderwijck; den 23 van Louwmaand 1816.

‘Juventuti consulere, ferorum mores emollire, omniaque ad priscum aureae aetatis statum redigere.’
Justi Vijgh, Toparch. in Isendoom, Acad. Curat. Prim, de Erig. Acad. caus. Praef. hab. die Apr. duod. anni 1648.

De feestkelk blinkt; een Lied zij aangeheven,

Uit vrije borst - met blij gelaat!

Mogt Academus Perk niet langer schaduw geven;

Athenes Leerschool staat!

[p. 49]

 

Een milde hand zal 't licht des Bakens voeden,

 

Dat weêr aan 't Geldersche oever glanst.

 

Den stoel der Wetenschap zal 't zwaard des Helds behoeden,

 

Dien Schelde en Iber kranst.

 

 

 

Geen Gauler zal op nieuw ons smaad doen hooren.

 

Geen Omar, in Augustus schijn,

 

Drijft plundrend andermaal de Wijsheid uit haar koren,

 

En roemt zich Groot te zijn.

 

 

 

Geen storm, (gelijk aan die zoo toomloos gierde!)

 

Die weêr, daar^(*) Zwedens Plinius,

 

Daar Neêrlands Hippokraat' eens de achtbre Tabbaard sierde,

 

Het vlammend Outer bluss'.

 

 

 

Het vlamt; de wierook geurt; den reinen Tempel

 

Vervult een heilge Priesterschaar!

 

Zij roept ‘Kom, Jonglingschap! kom nader, van den drempel;

 

Zoek leering bij 't altaar!

 

 

(*) Linnaeus en Boerhaave, beiden te Harderwijck gepromoveerd.

[p. 50]

 

Veredel 't hart, door 't Goede en 't Schoone tevens;

 

Word ingewijd, uit liefde en pligt;

 

Grijp aan, met mannenmoed, de groote taak dës levens,

 

Die wachtend voor u ligt!’ -

 

 

 

Zij volgen 't woord, met vaderernst gesproken,

 

En jeugdige ijver spoort hun treên.

 

De zegels der Natuur zijn voor hen opgebroken;

 

Der tijden nacht verdween.

 

 

 

Hun Leerzucht weidt langs de Idumeesche stranden;

 

Zij gaart gebloemte in 't Attisch Veld;

 

Het roemrijk Latium ontsluit hun zijn waranden,

 

Daar gouden ooft in zwelt.

 

 

 

Zoo vormden Venema's en Bijnkershoeken

 

Hun jonkheid; zoo wies Hemsterhuis

 

En Zwieten op; zoo sleep zich 't brein der Musschenbroeken -

 

Het fijn vernuft van Ruijsch!

 

 

[p. 51]

 

Gij, Gaaf cens Gods, met onzen druk bewogen -

 

O Koning, zie van uwen troon!

 

Aanschouw in Hen - in 't nut van hun erkentlijk pogen -

 

Uw Weldaad, en uw Loon!