Tot Lof des Autheurs.
ROemt vry wijs-gierich Grieck, met d'eer-gierich Romeyn,
Op dijner talen nut, als oft ghy waert alleyn
De put, daer uyt dat wy het water moeten scheppen,
Eer wy ons Tong, oft Pen, in ne'er-duyts durven reppen:
O neen, dit's ijdel waen die eygen liefd' dij baert,
Ons meening can genoech in ne'er-duyts zijn verclaert,
Sonder dat wy een woord dij hoeven te ontlenen,
Dus laet Homerus vry naer Grieken reysen henen,
Laet Maro oock sijn Dicht vry schryven int Latijn,
Laet vry Terentium, met Plauto daer sy zijn,
Wy soecken haerder niet, wy zijnse niet behoevich,
'tZy tot Bly-vreudich of tot tranich Truyr-spel droevich,
Tot bortich Batement, of Minne-versen die
Ick in ons Moederstael, so konst-rijck vind en sie,
Dat ick, door Redens dvvang, moet opentlijck belyen,
Dat 'toud Gedicht en is by 'tnieuw maer leurderye,
Vraegt ghy my naer 'tbewijjs, ick seg 'tis niet van noo',
Wat hoefter meer bewijs als' twerck seyt, 'tis al-soo.
Siet hier het konst-rijc werck eens cloecken Dichters aerdich,
Die geen prijs heeft van doen: maer dubbel prijs is waerdich,
Want hy in onse tael, Don Timbre de Cardoon,
Doet spreecken op't Toneel, met een so claren thoon,
Van treffelijcke re'en, en woorden uyt gesondert,
Dat elck die 'thoort, daer af, op 'thoogste is verwondert.
Trotst nu Coud vriesch Land, praelt stercke leeuvvich stadt,
Dat gh' in u pael begrenst, dat ghy in u muyr bevat,
Een soo zin-rijcken Hooft, een soo Konst-rijcken Dichter,
| |
Een claer Leyd-Star ter nood, elck duyster oogs verlichter,
Die in sijn vloeyend' dicht so vast en seecker gaet,
In soeticheyt van stijl, en wel gheraemde maet,
Dat ick gheloof hy moet van Pallas zijn ghebooren,
Of dat hem Pallas heeft als eyghen Soon vercooren,
Nu Star ter wijl ghy leeft, steeck dijn hooft in de lucht,
Op dat ons oog beoog de glans van dijn gherucht,
So sal elck Sangs-godin tot dijn arbeyds beloonen
Dijn naem met eer, dijn hooft, met lauwerier becroonen.
En of 'tgrof onverstandt, uyt nijt, dy weygert eer,
D'eer sal dy evenwel nae volghen als haer Heer:
Want ghy by ons niet min g'acht zijt, als by Hollander
Zijn Heynsius, en Hooft, Bredero of Vermander.
Het oude Spreeck-woord seyt, dat hy is vveert ghe-eert
Die deugdelijck profijt elck met genuchten leert,
Dit doet ghy Star te recht, tot nut van al de Friesen,
Die door u helder licht sien moghen 'tbest te kiesen.
BOVDEWYN I. WELLENS
Verkiest het beste.
|
|
Auteursrechtvrij