Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

Vermaaninge aan de Ieugd.

Stemme: Niemand en weet wat hem genaakt. Of: Psalm xcj. Of:
Het jaar is langer als den dag.

1. O Lieve jeugd! Hoe komt het toe,

Dat gy dus gaat vertraagen,

En eer gy schier begint zijt moe,

Om Christus jok te draagen?

Mijn ziel uw zaaligheid bemin,

Ik ben tot u geneegen,

[p. 644]

 

Ik bid u gaa niet ziende blind

 

Verkeerde quaade weegen.

 

2. Noch hier u ook niet en betroud

 

Op kracht noch jonge jaaren,

 

Denk eens hoe weinig worden oud,

 

Maar jong en snel heen vaaren;

 

Zie hoe de Heer met groot geduld

 

U roept met groot verlangen,

 

At gy Hem een-maal dienen zult.

 

Ei spoei wat meer uw gangen.

 

3. En zeg toch niet het is te vroo,

 

Ik ben te jong van zinnen,

 

't Verstand te klein, natuur te bloo,

 

Ik kan 't noch niet beginnen,

 

Of ook de Weereld is te zoet,

 

Ik lust haar niet te laaten:

 

Maar jeugd wanneer by van hier moet

 

Wat meind gy zal 't u baaten?

 

4. Dat gy op klein verstand op jeugd

 

U nu gaat excuseeren,

 

Als God ont-zeid u 's Heemels vreugd,

 

Hoe zal het u dan deeren,

 

Dat gy uw tijd van jaar tot jaar

 

Hier dus hebt gaan uit-stellen?

 

Och denk hoe droevig ende naar

 

Zal 't weezen in der helle.

 

5. Wanneer Gods tooren over-groot

 

Gelijk een vier zal branden,

 

De droefheid, angst en groote nood,

 

Hy wringen in de handen,

 

Dat daar den zondaar is bereid,

 

Is schier on om te denken,

 

In aller eeuwen eeuwigheid

 

In d' afgrond te verzinken.

[p. 645]

 

6. Dus jeuchd, wanneer God roept, staa ree,

 

En dien hem toch ter deegen,

 

Of gy zult dan in 't eeuwig wee

 

Op 't hoogste zijn verleegen.

 

Daar-om zoo haat dit ydel-spel,

 

Als liegen, boertig spreeken,

 

Want immers, zoo verstaat gy wel,

 

Dat dit zijn qua'e gebreeken.

 

7. De Heere heeft ook groot verdriet

 

Aan het hoovaardig weezen,

 

Hier in toch neerstig voor u ziet,

 

Wilt God in ootmoed vreezen;

 

En uwe ziel toch niet besmet,

 

Met 't lichaam te vercieren,

 

Met kleeders moy, perfect en net,

 

Naa 's Weerelds qua'e manieren

 

8. Uw werken moeten beeter zijn,

 

Wild gy met haar niet raaken

 

In die benaude angst en pijn:

 

Een doen zal een loon maaken.

 

Al word gy hier des Weerelds spot,

 

En ofze u al haaten,

 

Weest maar getroost, want uwen God

 

En zal u niet verlaaten.

 

9. Schik maar dat gy Hem hebt te vriend

 

Laat vry de Weereld raazen.

 

De Weereld met al die haar diend

 

Zijn zotten ende dwaazen.

 

Nu jeuchd ik kan het u niet al

 

(Zoo 't in mijn hert leid) schrijven,

 

Mijn goeden gunst, die hoop is zal

 

Ten einde by u blijven.

          C.D.