Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen
(1681)–Claes Stapel–
Auteursrechtvrij
[pagina 624]
| |
Toon: Geswinde Boode van de min.1. GOd geeft ons we'er de zoete May,
En wech is 't winter quaad;
Zoo dat 't gedierte in de way
Nu weeld'rig graazen gaat.
God de Heer,
Denkt nu we'er
Aan 't verbond
En de grond,
Geleid
Met Noach, door zijn goedheid;
Dat de Weereld zou
Blijven in de bou
En in een volle duur,
Tot zy zal vergaan door vuur.
2. Den grooten Huis-Vaader verblijd
Het Vee en ook den Mensch
Door reegen en vruchtbaare tijd;
Want 't vloeid ons al naa wensch.
Al het goed;
En het zoet;
Dat men ziet
En geniet
Van hem,
Komt en roept als met een stam,
Gelijk oof 't zonne licht
Dat onz het gezicht
Vervroolijkt door haar schijn,
Hoe zoet moet den schepper zijn!
| |
[pagina 625]
| |
3. Het fruit nu weeder gaaf en e'el,
Dat speend zoet onder 't lof,
Daar 't fris en te'er hangt aan zijn steel,
En dringt zijn vloeizel of.
En het graan
Ziet men stan
In het veld
Wel-gesteld,
Daar 't spruit
In den akker bet van kluit,
't Pluim-gedierte vest
In 't geboomt zijn nest,
Om laag en in den top,
Daar het queekt zijn jongen op.
4. Men ziet des morgens in den hof
De paar'len aan de bla'en
Van 't dautje hangen aan het lof,
En als verzil'verd staan;
En het is
Dan we'er fris,
Om dien dag,
Zoo het plag,
Te zijn
Gedrenkt voor de Zonne-schijn;
Tot Hy het straalen laat
En we'er daalen gaat;
Heerlijk van ons vlied,
Als door 't purper in 't verschiet.
5. En duikt zoo om den aarden-kloot
Vol pracht, vol glans, vol eer,
De lucht des avonds schoon en rood
Geeft 's morgens meest mooy we'er:
Als 't ontschiet,
En men ziet
| |
[pagina 626]
| |
't Wolke-nat,
Dat het spat
Op 't land,
Zeegen is 't aan alle kant;
De reegen op der aard
Is als goud zoo waard,
Want 't uit gedroogde veld
Word daar door we'er heel her-steld,
6. 't Gevoogelte maakt zoetgezang
Nu in de lente-tijd,
Dat niet verbeeld, al duurd het lang
Door haar helderheid,
En geluit
Dat het uit
Wijl het zingt,
Dat het klinkt,
Door 't lof
Tot zijn scheppers eer en lof.
Het gorregeld, het fluit,
Het slaat zijn zoet geluit,
't Is lustig in de we'er,
Dat men 't hord veel beemden veer.
7. Maar Menschen zoo gy d' aarde mind
Alleen om 't aardze zoet,
Geenzins gy dan den schepper vind.
Of zoo g' uw lust hier boet;
Met dit slecht
Moes-gerecht,
Werd uw lust
Noit geblust,
Noch vernoegd
Maar uw ziel sta'ig knaagd en wroegd,
Dat gy 't schepzel verkiest
Den schepper zelfs verliest.
| |
[pagina 627]
| |
't Aards is by 't Heemels draf
Boud 'er toch geen Heemel af.
8. Zoo 't zingen van de nachtegaal
Hier dik-wils u verheugd,
Denk dan aan 'd Eng'len in Gods-zaal,
Wat maaken die al vreugd,
Voor den throon
Van Gods Zoon,
't Nieu gezank
En geklank
Zeer bly
In des Heemels melody.
Zoek dan toch uwen deel
Noit in 't aards prieel,
Zoo gy u hier vergaapt
Gy uw eeuwig heil verslaapt.
9. O! groote God, en goede Heer!
Verdiep in onz gemoed
De voor-smaak toch hoe langs hoe meer
Van 't Heemels waarde goed,
Van de boom,
's Leevens stroom,
Daar de lust
Heel geblust
Zal zijn,
Door 't geniet van uw aanschijn;
Daar gy het al in al
Zijt voor 't zaalig tal:
O! schatten men 't naa waard'
Noit en kleefd' ons hert aan d' aard.
J.H. |
|