Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen
(1681)–Claes Stapel–
AuteursrechtvrijZang: Tweeden Carileen.1. GOd verlaat zijn dienaars niet,
Schoon Hy haar laat proeven ver: verdriet:
Naa het leed
Is zijn heil haast gereed,
Om hun hart
We'er te stellen buiten vreez en smart.
Des is 't gemoed,
't Welk hier doet
Alle goed,
Wel gesterkt,
Als het Goodes aart vermerkt.
| |
[pagina 611]
| |
Want hy laat
Zelden 't quaad,
't Geen hy haat,
Zoo veel magt,
Of zijn troost heeft het we'er verzacht.
2. Iesus liet ins 's doods gevaar,
Zoo het scheen, zijn kind'ren allega'er:
Maar zijn macht
Is daar naa we'er vol-bracht,
Als het graf,
Naa drie daagen hem we'er leevenden gaf.
Op 't Pinxter-feest,
Bleek 't noch meest,
Aan de Geest,
Dien hy zand
Tot een heilig onder-pand.
Hun geween
Was nu heen,
En met een,
Zaagen zy
Dat Hy haar bleef gestaadig by.
3. O wat vroolijkheid en vreugd!
Wat vermaak heeft hun de ziel verheugd!
Die den Heer
Zoo getrouw in zijn leer
En zoo goed
Onder-vonden in haar teegen-spoed!
Al 't swaar verdriet,
Eerst geschied',
Trof haar niet.
Spot en smaad
Noch der Iooden boozen raad,
Hoe gequeld
Geen geweld
| |
[pagina 612]
| |
Heeft ontsteld
Hun gedacht
Door den troost die 't was aan-gebracht.
4. Zeldzaam quam in yders oor
Haar verstand, zoo wonderlijk te voor.
Gelileen
Was bekend in 't gemeen
Voor geen throon,
Daar de wijsheid heerlijk stond ten toon
D' onwijste schaar
Heeft van haar
Openbaar
Wel gezeid,
't Is de wijn die haar verleid.
Maar die 't oog
Niet bedroog,
Ziend' omhoog,
Was bevreezd
Door 't gehoor van 'er groote Geest.
5. Maar, o reeden-loos besluit!
Steek uw oog niet heel moed-willens uit;
Hier is 't woord
Nu vervuld, 't welk gehoord
Uit den mond
Des Propheten, rust op deezen grond.
God, die 't gemoed
Stroomen doet,
Als een vloed,
Heeft zijn macht
Openbaar in 't licht gebracht.
Elk zie toe,
Wat, en hoe
Hy nu doe:
Want Gods Zoon
| |
[pagina 613]
| |
Heerst nu zelfs in zijns Vaaders throon.
6. Dus heeft yder in zijn taal
Aan-gehoord een Goddelijk verhaal,
Dat hun ziel,
In den grond, wel beviel,
En bela'en,
Deede vraagen, acht! Wat diend gedaan
Zij zeiden doet
Rechte boet
In 't gemoed;
Vlied van 't quaad,
Met een onvermoeiden haat:
En dan voort
Na zijn woord,
Zoo 't behoord,
Laat geschien,
Dat men 't heilig doopzel dien.
7. Meenig, als dit was gezeid,
Was terstond tot deezen dienst bereid.
En 't vermaan,
Dee 't getal groeyen aan,
Op dien dag
By drie duizend die men doopen zag.
Dus onder een,
Zeer gemeen
En te vre'en
Wel gerust,
Met vermaak en zoete lust,
Bleef die schaar
Met malka'er,
Lang daar naar
Eens-gezind,
't Welk men nu weinig onder-vind.
A.J.L. |
|