Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[Ik kan, o God! my niet vernoegen]

Stemme: Van den 118. Ende 140 Psalm. Ofte: Van de tien Gebooden. Ofte:
Ik arme Schaapjen aan der Heide. Ofte:
Nerea schoonste van uw Gebuuren.

1. IK kan, o God! my niet vernoegen,

't En zy Gy in mijn herte woond,

Mijn ziele moet gestaadig wroegen,

Als Gy my niet uw gunst betoond.

[p. 423]

 

2. Al hadd' ik all' des Weerelds goede,

 

En wat verrijkt met staat en eer:

 

Dat zou mijn quelling niet verhoeden,

 

Zoo ik niet had' uw gunst, o Heer!

 

3. Gy kond alleen my best vermaaken,

 

Gy zijt mijn vreugd en zaaligheid.

 

Och! kond' ik sta'ig de zoetheid smaaken

 

Van uws geests teegen-woordigheid.

 

4. Trek nu tot U, Heer! all' mijn zinnen,

 

Want Gy alleen mijn ziel vernoegd,

 

Ik wil al-tijd voor 't best beminnen,

 

't Zy, wat het zy, dat Gy toe-voegd.

 

5. al wat my lief'lijk schijnt te weezen,

 

En dat u hiet is aangenaam,

 

Laat my dit me'e van herten vreezen,

 

Als voor mijn ziel heel on-bequaam.

 

6. Al wat ik voor-leeden tijden,

 

Als on-behoorlijk heb gedaan,

 

Och! laat ik dat nu heel vermijden,

 

En volgen steeds uw 's geests vermaan.

 

7. Och! laat die al-tijd in my woonen,

 

Hy is mijn heil, mijn troost, mijn vreugd.

 

Wild in my, Heer! uw werken kroonen,

 

Laat uit my schijnen uwe deugd.

 

8. Laat Gy my, Heer! genoegzaam weezen

 

Mijn schat, mijn staat, mijn hoogste eer.

 

Laat my voor dit of dat niet vreezen

 

Als 't geene dat Gy haat, o Heer!