Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[p. 256]

Een Geestelijk liefde-lied van een sterk minnende af-gescheiden ziele.

Stemme: De zoete Meereminne. Of: Wilhelmus van Nassou.
Of: Het daget uit den Oosten.

1. WAar is dog zoeter leeven, als eenzaam en alleen?
Daar maakt zig God den Mensche op alle wijz gemeen;
Daar komt Hy haar bezoeken in haare stilligheid,
En spreekt dan tot haar herte veel troost en lieflijkheid.

2. Mijn lief, mijn uit-verkooren, mijn Bruid, mijn Duifje zoet,

Ik koom hier by u woonen in uw stil rein gemoed,
Dat rein is van de Weereld en haare ydelheid.
O! dat is regt de plaatze, die voor my is bereid.

3. Wat zal de Bruid dan zeggen tot haaren Bruidegom?

Kom dog mijn alder-liefste, mijn Heer, en Trooster kom
Ik heb om U verlaaten de Weereld met haar pragt,
Om dat ik on-besmet'lijk tot u mogt zijn gebragt.

4. Nu ik U heb gevonden en zal ik ook niet meer

Ter Weereld hooger agten, als U mijn Troost en Heer.
De Weereld met het geene, dat daar in weezen mogt

[p. 257]

 

En zal van mijne ziele nu niet meer zijn gezogt.

 

5. Ik heb meer troost gevonden in 't geen dat Gy my geeft,

 

Als all het aards vermaaken en wat de Weereld heeft.

 

Daar-om wil ik ook scheiden nimmer-meer af van U.

 

'k Wil zeggen adieu Weereld, adieu zeg ik u u.

 

6. Ik hebbe nu gevonden de quel-bron van mijn rust.

 

Ik heb nu dien gevonden van wien komt alle lust.

 

Ik hebbe nu gevonden den troost van mijn gemoed.

 

Ik heb nu dien gevonden van wien komt alle zoet.

 

6. By hem zoo wil ik blijven tot aan mijn leven stond;

 

Wy hebben 't zaam gaan maaken een eeuwig bast verbond.

 

Ik hebbe hem gegeven mijn hert en regter-hand,

 

En alles wat ik hebbe, tot eeuwig onder-pand.

 

7. Ik ben geheel zijn eigen nu en ook eeuwiglijk.

 

Hy zal my laaten woonen by Hem in 't zaalig rijk,

 

Al-waar ik zal genieten veel vreugd en weelde groot;

 

En sal my laaten draagen van hier in Abrams schoot.

          M.d.B.